Vandaag zijn we naar de Amalfikust verplaatst. Na het onbijt rustig vertrokken en eerst naar Sorrento gereden.
Parkeren zou daar weer moeilijk zijn maar we vonden vlot een parkeerterrein met nog genoeg parkeerruimte. Ligt toch zeker aan de tijd van het jaar.

Eerst naar de oude haven gewandeld en heerlijk een tijd op een terras aan het water gezeten, zonnetje in ons rug, zalig!
Daarna wat door de oude stad gelopen, kleine straatjes met toeristische winkeltjes en terrasjes. Later nog ergens geluncht met uitzicht op een ouderwetse speelgoedwinkel van een hele oud krom echtpaar (of broer en zus). Ze waren druk met stoffen en dweilen en speelgoed buiten ophangen.

Vanaf Sorrento en hele mooie route gereden over het schiereiland waarop Sorrento ligt naar de andere kant: de Amalfikust. De wegen zijn niet breed en het is vooral in de kleine plaatsjes erg druk. Plek om te stoppen is er bijna niet. Later horen we dat het met name in het weekend zo druk is.
Langs de kust loopt ook maar één weg dus daar rijdt alles op. Wel heel fijn is het dat er op alle hoeken spiegels hangen, zie je in ieder geval tegenliggers eerder aankomen.

Onze b&b ligt iets meer het binnenland in, in het dorpje Bomerano. Na de afslag erheen vanaf de kustweg staat een mannetje in een rood hesje te zwaaien. Wat hij zegt in het Italiaans verstaan we niet en hij verstaat ons niet, ik wijs maar op de kaart aan waar we heen gaan en vraag of we door kunnen.....Hij wuift ons door....En dan staan we ineens stil, er blijkt een straatrace aan de gang op de weg die wij moeten gaan....We keren en parkeren een stukje terug langs de weg.
Het duurt niet lang of we mogen door, we zien een paar kleine type racewagens en heel veel volk. De hele regio is op het evenement afgekomen lijkt wel.

We bereiken ons hotel, op de bovenste regionen van een berghelling gelegen. Een prachtig uitzicht hebben we. We moeten even wachten op de eigenaar Vincenco, heel aardige jongeman die ook meteen info geeft waar we wat aan hebben (en in het Engels, joehoe). Van Pasquale kregen we vanmorgen trouwens nog ieder twee zoenen bij het afscheid. Natasja zei nog: dat heb ik nog nooit meegemaakt...
We hebben een ruime kamer met groot balkon waarop we morgen heerlijk de eerste zonnestralen kunnen vangen.

We maken nog een wandeling van een uur naar een uitkijkpunt. Bizar dat de wolken laag hangen net voor de kust. We zien een stuk van de kust en het eiland Capri maar tussen de wolken.

's avonds eten we in het dorpje, we lopen er via een lange 'trap' heen. Voor het eerst een jack aan, zo in de avond wordt het frisjes. Het restaurant is van familie van Vincenco en hij had al aangeboden dat hij ons terug wilde brengen met de auto als we klaar waren met eten. We hebben pizza's gegeten en werden keurig thuisgebracht.
Was een mooie dag!

PS Dick:beide, mozaïeken en fresco's. Door zuurstofgebrek onder modderlaag zo goed bewaard gebleven.

Geschreven door Brouwertje