We gaan vroeg op pad vandaag, om 7.45 uur staat iedereen klaar voor vertrek. We rijden door de Jordaanvallei en volgen ook de rivier de Jordaan die van het meer van Tiberias loopt naar de dode zee. Ik had me de Jordaan groter en breder voorgesteld, ik zie niet meer dan een sloot als we twee keer een brug over deze bekende rivier over moeten.

De Jordaanvallei is erg vruchtbaar. Ik vind toch Israël van wat ik tot nu toe heb gezien erg groen maar dat komt ook door dit jaargetijde. We zien een flink aantal plantages met bananen, druiven en mango's. De landbouw is hoog ontwikkeld in Israël, zelfvoorzienend in de meeste agrarische producten. Met geavanceerde irrigatiesystemen hebben ze woestijnachtige gebieden geschikt gemaakt voor landbouwdoeleinden.
Inez vertelt ook dat de groene tapijtjes die we nu over veel heuvels zien er het grootste gedeelte van het jaar niet zijn. Ze is zelfs blij als het regent, de waterreservoirs staan veel te leeg en als het nu niet regent blijft het tot oktober droog. Wij zijn uiteraard iets minder blij met de regen maar het mag onze pret niet drukken. Tenslotte heb ik dan ook niet mijn parapluutje voor niets meegenomen.

Bij de eerste plasstop is een klein winkeltje maar helaas is het assortiment klein en overtijd (de tht datums op de koekjes zijn van vorig jaar en twee pringledoosjes die al compleet vacuüm zijn getrokken, een beetje stof op een doosje is niet erg he Roos zoals in Nepal, maar dit is vast niet echt lekker meer). Aan de overkant ontwaren we achter een paar bomen een fruitstalletje. De koopman is duidelijk ingenomen met onze klandizie, heerlijke sappige mandarijnen.

Na nog een extraatje, we rijden niet langs Jericho maar erdoor heen ( Palestijns gebied dus niet stoppen want Inez mag hier niet zijn) Leuk dat ik in het voorbijrijden een bordje zie richting boom waar Zacheus de tollenaar in zat toen Jezus in de stad was. Rond 11 uur rijden we Jeruzalem binnen. Vandaag staat Yad Vashem eerst op ons programma en daarna een stop bij de Knesset en menora.
Yad Vashem is de nationale Joodse gedenkplaats voor de moord op circa 6 miljoen Europese Joden door de Duitsers in de tweede wereldoorlog. Yad Vashem betekent naam en plaats. Van vele slachtoffers zijn geen stoffelijke resten overgebleven en zij hebben geen begraafplaats. Hier hebben zij een naam en een plaats. Poeh, wat een ontzettend uitgebreid en indrukwekkende plek. Hier kan je zo wel een halve dag doorbrengen en dan nog niet alles hebben gezien. Wij blijven er 1,5 uur. Het laatste gedeelte doen we met een groot gedeelte van de groep. Gezamenlijk bezoeken we de Hall of remembrance (herinneringshal) deze wordt door een altijd brandende vlam verlicht en op de vloer zijn de namen van 22 van de grootste vernietigingskampen gegrift.
Het kindermonument is ook een kippenvelmoment, op de tast loop je langs een railing een verduisterde grot in waarin vijf brandende kaarsen staan die door spiegels eindeloos worden weerkaatst. Duizenden lichtpunten, sterretjes, vertegenwoordigen alle 1,5 miljoen omgekomen kinderen.

Inez gaat daarna nog met ons naar de menora, de zevenarmige kandelaar en het officiële wapen van de staat Israël. Iedereen gaat ermee op de foto.De 5 meter hoge kandelaar staat tegenover de Knesset, het Israëlische parlementsgebouw.
Hierna nemen we voor vandaag afscheid van Inez want zij mag vandaag niet verder mee op onze route. We gaan namelijk verder naar Betlehem en dat ligt op Palestijns grondgebied en daar mag zij niet komen. Chauffeur Michel rijdt ons alleen over de grens en daar stapt er een nieuwe gids voor de rest van de middag in. Hij heet Galit, praat heel snel Engels met een accent, en hij moet duidelijk nog even wennen aan ons. Bij de eerste stop, ons lunchadres lopen we allemaal het verkeerde gebouw in, we hadden hem even niet herkent bij de andere deur.
De lunch is een broodje shoarma of een broodje falafel, is goed te eten.

Weer in de bus rijden we naar het veld waar de herders zaten die werden aangeroepen door de engel dat Jezus geboren was. Het veld is nu omringt door gebouwen en behalve een naambordje zie je er niet veel aan. Het had elk willekeurig veldje kunnen zijn.
Dan wandelen we met paraplu naar de geboortekerk. Deze kerk is op de plek waar Jezus in de stal werd geboren. De stal blijkt dus niet van hout maar het was een grot waar de herbergier zijn os en ezel had gestald. De voorgevel van de kerk is verborgen achter zware muren en de enige ingang is een kleine opening. Iedereen moet gebogen de kerk in. In de 'kelder' is daar de plek waar Jezus is geboren. Je ziet een nis op de vloer met een soort gordijntje, kaarsjes, iconen en een grote zilveren ster op de grond. Hanneke hoor ik later aan haar moeder vragen: ik snap het niet mamma, waar was die open haard voor....
Aan de andere kant van de geboorteplek is een andere nis met daarin een uit steen gehakte kribbe.
Galit port ons op om door te lopen en drijft ons in een hoek. Daar stelt hij voor om samen 'stille nacht' te zingen, heeft wel wat om dat op deze plek te doen.
Eenmaal weer buiten is het droog en zien we weer een zonnetje, Galit leidt ons door de oude stad. Hele leuke straatjes met veel trappetjes. Helaas blijft de groep niet bij elkaar en 'verliezen' we twee reisgenoten. Galit heeft eerst niets door maar als wij aangeven er twee te missen raakt hij helemaal in paniek. Dit is hem nog nooit gebeurt roept hij. Bij de parkeergarage van de bus komt het weer goed, na een minuut of vijf komen de twee mannen aanlopen. Galit neemt afscheid en Michel begeleidt ons verder naar het hotel. Morgenochtend halen we Inez weer op in Jeruzalem en gaan de we hele dag Jeruzalem in. Heb er zin in!

Geschreven door Brouwertje