Vandaag hebben we doorgebracht in Noord-Cyprus, het door de Turken bezette deel. Ze leefden altijd zo vredig samen, de Turks-Cyprioten en de Grieks-Cyprioten, maar ineens was dat 48 jaar terug voorbij. Mensen moesten huis en haard achterlaten en op het toegewezen deel van Cyprus gaan wonen. De Turken blijken in deze situatie erg volhardend, en zijn nog regelmatig besprekingen maar vooralsnog zit er geen schot in deze zaak.

Wij gaan de grens weer over en daar is het druk, we staan in een lange file. Paspoorten weer bij de hand.
Trouwens, ik weet niet of jullie dit wel willen weten, even over de benzineprijzen hier.
In het Griekse deel, dus het zuiden, betaal je voor 1 liter euro loodvrij € 1,64
En die lange file bij de grens blijkt met die benzineprijs te maken te hebben want over de grens in het Turkse deel, het noorden, betaal je voor 1 liter € 1,08
Waaaaaaat!!! Jazeker, geen typefouten!

Na de grens is de eerste stop een kasteel.
Het Kasteel van Sint Hilarion ligt in het Pentadaktylosgebergte. Pentadaktylos betekent 5 vingers, en jawel met enige fantasie zie ik vijf stompjes (meer kan ik er echt niet van maken). De weg naar het kasteel voert door een militair gebied van de Turken, en je mag dan ook niet eerder op deze weg stoppen dan dat je bij het kasteel bent. Het kasteel was oorspronkelijk een klooster, maar door de ligging op de bergketen was het ideaal voor verdediging tegen Arabische piraten.
Het kasteel heeft drie verdedigingslagen, veel trappen en klimmen. Mooie uitzichten richting de kust, de stad Keryneia, Middellandse Zee en aan de overkant Turkije.

Het kan niet anders of er zijn veel verhalen bekend over zo'n oud (middeleeuws) kasteel. Maria vertelt dat de slotvrouw, alleen thuis (man op pad...) de vijand aan zag komen en opdracht gaf niemand binnen te laten. Een van de vijandige mannen verkleedde zich als zwangere vrouw en ging klagend bij de poort staan. Zij (hij) werd binnen gelaten en voilà toen ging het mis. De slotvrouw zag geen andere uitweg dan helemaal naar boven te rennen en daar van de klif af te springen. Het was in ieder geval een sprong met een prachtig uitzicht.
Ik doe het haar niet na. Ben naar boven gewandeld naar de derde laag en daarna weer rustig lopend naar beneden afgedaald.
Daar kreeg ik ineens aansloes door.....poes. Luid miauwend kwam ze me tegemoet lopen. Bij een drankje kwam ze er ook bijzitten (zie foto).

We rijden met onze kleine bus een stukje verder naar het dorp Bellapais met daarbij gelegen een prachtig klooster.
De Bellapais Abdij (Abdij van Vrede) werd in het verleden ook wel de Witte Abdij genoemd vanwege de witte habijten van de norbertijnen. De abdij bestaande uit een kerk en een klooster is gebouwd rond 1198 voor de augustijner kanunniken afkomstig uit Jeruzalem, zij werden later opgevolgd door de norbertijnen. Hoog gelegen op een bergflank. Vooral de enorme eetzaal heeft een prachtige akoestiek, hier worden nu soms kleine concerten, recitals gegeven. In een ook mooi gelegen restaurant eten we mezze, kleine Turkse en Griekse gerechtjes.

We dalen af naar de kust naar het volgende kasteel. Het kasteel van Keryneia ligt aan de haven in de stad. Al in de 7e eeuw stond hier een kasteel maar het huidige bouwwerk is van de 16e eeuw.
Het kasteel is niet echt bijzonder maar in het Scheepvaartmuseum ligt het wrak van de Keryneia. Dit schip vervoerde wijn/olijfolie en amandelen en leed schipbreuk bij schipbreuk ongeveer 270 jaar voor Christus. Het heeft eeuwenlang in het slijk gelegen. Bij de vondst was het het oudste schip wat werd gevonden, inmiddels zijn er wel meer van deze leeftijd ontdekt.
In de haven hebben we even tijd voor onszelf, drankjes op het terras!

Weer terug in Nicosia spreken we met een groep van 8 personen af voor het avondeten. We komen uit bij een Italiaans restaurant. Smaakte allemaal heerlijk.
Morgen verlaten we de hoofdstad en zetten koers naar het zuiden.

Wat fijn mam dat Doris komt knuffelen en dat u een tijdje bij ze blijft. Hoop dat Janis ook nog zover komt, zij is ook een liefje maar minder vlot als zuslief.

Geschreven door Brouwertje