Het was een lange vermoeiende dag maar wat hebben we weer genoten.
We beginnen nog relaxed met een vertrek uit Medellín om 9 uur. Na een paar uur rijden bereiken we El Peñol de Guatapé.
Dit is een grote rots van 200 meter hoog die uitsteekt in zijn omgeving.

Op het hoogste deel heeft de rots een hoogte van 2.135 meter boven zeeniveau. In de rots bevinden zich scheuren, waarvan er een is gebruikt voor de constructie van zo’n 700 treden om naar de top te gaan. Een pittige uitdaging!
We krijgen 2 uur de tijd om boven te geraken en ons weer beneden bij de bus te melden.
Het is wel stimulerend dat om de 25 treden het aantal gelopen treden is geschilderd op het steen. Yes, weer 100 treden gelopen😆 En na alle moeite heb je ook echt wat, wat een magnifiek uitzicht. Weer een droomplek hoor.
De inmiddels traditionele groepsfoto wordt gemaakt door ons bijna ook inmiddels traditionele fotografe Harriette.

De lunch gebruiken we in het kleurrijke plaatsje Guatapé. Het is een Indiaas restaurant, goed eten!
Tijdens het wachten op de maaltijd worden we ‘getrakteerd’ op livemuziek van een gitarist/zanger. Hij staat heel dicht bij onze tafels. Het zijn meezingers, zoals La Bamba en ineens begint Joke met een hele valse tweede stem mee te zingen.
De man kijkt vertwijfeld naar ons tafeltje...en wij stikken van de lach terwijl Joke zingt 😂😂

Hierna is er tijd het plaatsje te bekijken. Wat een kleuren en voorstellingen op bijna alle huisjes, ontzettend leuk.
Op de reisgids van Marleen en Greta staat een foto van dit plaatsje en we gaan op zoek naar dit straatje.
En jawel gevonden, hoewel er wel wat blijkt gefotoshopt. Enkele ramen zijn op de foto op de omslag verdwenen.

Er staat ook nog een boottochtje op het programma in dit waterrijke gebied, dat trouwens grotendeels handmatig is ontstaan door het bouwen van een dam en het onder laten lopen van een gebied.
Het is een klein bootje zonder verdere voorzieningen alleen een rijtje bankjes. Verkrampt en stijf en met houten konten komen we na 1,5 uur terug. Een prachtig gebied, ook nog een vakantiehuis van Pablo Escobar gespot. Nu helemaal vervallen maar de uitkijktoren is nog te zien.

Het is nog dik twee uur rijden naar de luchthaven want we gaan ook nog vliegen vandaag. We gaan naar het noorden naar de kust. De vlucht duurt een klein uur en het gaat allemaal voorspoedig.
Het is druk is de plaats Santa Marta. Het is hier carnaval en dat trekt veel mensen de straat op.
Het hotel oogt, in ieder geval mijn kamer, als de minste tot nu toe. Morgen is het vroeg dag want we gaan om 6.30 uur al naar het natuurgebied Tayrona.

Geschreven door Brouwertje