We zijn vandaag de hele dag op pad geweest in Tokyo. René had een prima programma in elkaar gezet, hij is top! Met bijna 14 miljoen inwoners is deze metropool zo enorm groot dat je hier wel weken rond kunt dwalen zonder eenzelfde weg te lopen.
We zijn gestart bij de Tsukiji markt waar er 400 vissoorten worden verhandeld, de verse (liefst rauwe) vis is favoriet bij de Japanners. En wat ik nu weer heb ontdekt...verse vis stinkt niet😀 Het is in de kleine straatjes om de markthal heen erg druk bij alle eetkraampjes/winkeltjes. Marjolijn en ik kopen een warabimochi, jelly-achtige blokjes op een stokje gemaakt van een zetmeel en gedoopt in sojapoeders in verschillende smaken. O.a. de smaken zwarte bonen, groene thee... Was voor mij iets eenmaligs😳

Hierna is het een korte wandeling naar de Hamarikyu garden. De tuin hoorde bij een Shogunpaleis dat er niet meer is. Er staan veel sakura, donkerroze, lichtroze en wit, prachtig.
Ook eeuwenoude bomen, velen ondersteund door een soort van steigers. Vanaf een kleine heuvel hebben we een prachtig uitzicht over de tuin en daarachter de skyline van de stad.
De tuin ligt aan de Sumidarivier en we stappen aan boord van een boot voor een vaartocht naar een ander deel van de stad.
We stappen uit bij de Tokyo skytree tower met daarnaast het goudgele gebouw met geschulpte lichte bovenkant (stelt een glas bier voor met schuimkraag, kassai!) en daarnaast een gouden pluim (in de volksmond de gouden drol, compleet met puntje).

De senso-ji tempel ligt hier vlakbij. De toegangspoort tot het tempelgebied is de kaminari-mon (donderpoort). We spotten er veel mensen in traditionele kleding, blijkt dat de Japanners erg van verkleden houden en je deze kleding kunt huren voor een dag. Ze lopen op (vaak onhandige houten) kleppertjes en regelen een fotoshoot. Blijft een maf gezicht zo'n geisha type met een selfiestick.
Het is lunchtijd geweest en we krijgen tijd voor die maaltijd. Wij eindigen in een tentje waar de eigenaar zich uitslooft voor ons, sandwiches met ei en sakurathee met een zoet koekje om de smaak te compenseren.
We zien twee kleine autootjes voor de senioren hier, net speelgoedwagentjes.

Enkele reisgenoten blijven in deze wijk hangen, we zijn nog met 11, als we weer een trein nemen naar Sibuya. Het drukste en bekendste kruispunt van de stad. Geweldig weer om te zien hoeveel discipline, niemand loopt door rood, wat een mensenmassa.
Bij het erbij gelegen station staat ook een standbeeldje van Hachiko de hond. De hond die gewoon was zijn baasje na werktijd op te halen bij het station wachtte op een dag vergeefs toen deze niet meer terugkwam door een hartverlamming op zijn werk. Hachiko bleef, ondanks een nieuwe eigenaar, dagelijks terugkeren naar het station en wachtte daar op zijn baas die nooit meer kwam. Dit verhaal werd in heel Japan bekend en het hondenras werd populair en geroemd door zijn trouw aan de baas. Deze geschiedenis is ook 2x verfilmd.
In een groot warenhuis nemen we nog een kijkje, de kleding van de verkoopsters is echt chocking...korte jurkjes/babydolls, mega hoge/plateau schoenen en ze praten soms op een toon zoals een kat klinkt. Op straat zien we ook veel jongelui in deze kleding, een vorm van afzetten tegen de maatschappij, een subcultuur. Maar het warenhuis 109 staat bekend om deze verkopers.
Tijd voor een praatje toilet haha. In het warenhuis bezoeken we de wc's. De installatie naast de toiletbril vertoont ook een geluidsknop. Na indrukken hoor ik het geluid van een stromende rivier. Het geluid kan ook harder...nu lijkt het wel of ik naast de Niagara watervallen zit te plassen..... Een ander hoeft zo niet getuige te zijn van de eventuele geluiden die je maakt. Ergens wel slim.

De dag is omgevlogen, het was wederom gezellig met de groep. Ook keurig op tijd allemaal. Met 2 andere dames Jelleke en Adie gaan Marjolijn en ik eten. De dames gaan voor geroosterde makreel en ik eet kip tempura, smaakt lekker en het is gezellig. Marjolijn en Jelleke hebben nog meer trek en bestellen aardappelsalade homemade, een aanrader volgens de menukaart. Komt er één klein schaaltje met 1 bolletje slaatje voor hen twee..hilariteit natuurlijk.
Na nog wat boodschapjes zijn we tegen 8 uur terug in het hotel.
Het was een top dag en ik kijk m'n ogen uit, op iedere hoek zie je wel iets aparts.

Geschreven door Brouwertje