Een reis die wel op een heel ongelukkig moment komt maar misschien voor mijzelf toch ook een geluk is om de sores even naast me neer te leggen. Ik weet op dit moment niet of ik nog werk heb om naar toe te gaan als ik thuis ben. Gisteren is er faillissement aangevraagd en de curator moet nog met uitsluitsel komen over de toekomst. Is er nog even werk in Wormerveer of niet? In ieder geval moet ik, na 19 jaar, op zoek naar ander werk. Tijdens deze vakantie denk ik er hopelijk niet meer constant aan en dat is ook zeker de bedoeling natuurlijk. Genoeg te genieten hier.

De korte vlucht naar Dublin verliep spoedig, wel een paar rondjes gevlogen voor de landing boven zee omdat er maar één landingbaan beschikbaar was.
Jeroen, onze gids, staat ons al op te wachten, samen met chauffeur John (voor vrienden Johnny). Jeroen kennen we van een eerdere reis naar Rusland van Fox en nu maken we met zijn eigen organisatie Timboektoers zijn eigen ontdekkingsreis dor Ierland.

De.groep bestaat uit 16 personen en veel mensen kennen elkaar al. Van eerdere reizen met Jeroen, door familiebanden of dorpsgenoten.
O.a.de ouders van Jeroen en ook een oom en tante zijn erbij. Iedereen lijkt goedgemutst en veel zin te hebben in de reis. Ursula en ik zijn wel blij in ieder geval ook samen te zijn, maar er wordt meteen al veel gepraat door iedereen dus het lijkt gezellig te worden.

We vertrekken vanaf de luchthaven van Dublin en rijden langs de buitenwijken van de stad naar koffiestop Dalkey.
Dit mooi gelegen kustplaatsje heeft erg veel beroemde inwoners. Van Morrison, Bono en gitarist The Edge van U2 en voormalig formule 1 coureur Eddie Irvine hebben hier hun nederige stulpjes. John rijdt een rondje om ons wat huizen te laten zien. Ursula en ik eten de eerste scone, hmmmm met frambozen en warm gemaakt.

Na de lunch in Bray, waar wij ons beperken tot een kop thee omdat de scone nog hoog zit gaan we een wandeling maken van bijna 6 km naar Greystones langs de kust/kliffen. Het weer is prachtig, had eigenlijk moeten smeren maar de zonnebrand zit nog in de koffer.
Mooie vergezichten, beeldige rotsplantjes, gele brem... Heel geslaagd dit begin.

Johnny wacht ons met de bus op en rijdt over voor onze begrippen smalle weggetjes naar Glendalough. Landschappen met graslanden op heuvels met bremstruiken in bloei als afscheiding. Het landgoed en huis van acteur Daniel Day Lewis kunnen we tussen een paar bomen door zien, prachtige plaats.

In de vallei van glendalough overnachten we in een oud hotel met krakerige vloeren en achterstallig onderhoud maar zeker charme. We genieten nog even van de zon met een drankje voordat we allemaal in de bar samenkomen om te proosten op onze reis. Het hotel heeft een dagmenu van drie gangen met veel keuzes per gang. Aan een lange tafel wordt alles opgediend. Borden zijn vol en zien er verzorgd uit en alles is ook erg lekker. Het toetje, de banoffee taart is heerlijk. En gelukkig is iedereen die ik dit toetje nog meer aanraad het met me eens.

Het was een lange dag, vanaf 3.45 uur vannacht...maar met een veelbelovend begin. Straks lekker proberen te slapen. Gaat vast wel lukken, ik ben nu al zolang wakker...

Geschreven door Brouwertje