Stipt op tijd verlaten we de hoofdstad Muscat. Prima, het is tijd om het echte Oman te zien.

Wim vertelt eerst wat huishoudelijke regels, fooienpot maken en hoe de rest van de dag er zo'n beetje uitziet. Ghalid vertelt daarna wat over Oman. Hij praat niet heel duidelijk Engels en maakt wat onsamenhangende zinnen. Ook met opperste concentratie begrijp ik nog niet alles. Wim laat hem in zijn waarde en vertaald niets.

Het landschap is bergachtig, veel rotsen, hier en daar een boom. Wildlife van Oman kunnen we naar uitkijken zegt Ghalid.....donkeys... Ezels dus. Een paar gezien en ook geiten en de eerste kamelen zijn ook gespot.

De eerste stop is bij het Bimmah sink hole. Niet ver uit de kust is een diep gat ontstaan waarin prachtig blauw-groen water staat. Bijzondere plek.

Dan door naar de Wadi al Shab, een oase in een kloof vanaf zee ontstaan. We krijgen een picknick lunchpakket mee. De wandeling werd aangegeven als een half uur, picknick en half uur terug. De Omaanse tijdsaanduiding moeten we met een korreltje zout nemen blijkt. Na drie kwartier lopen lijkt het einde nog niet in zicht. Het is ook klimmen en klauteren soms, andere stukken zijn de stenen weer glad en uitgesleten. Steeds meer mensen blijven achter en als we een mooi muurtje zien hakken Joke, Gonny, de Belgische Karin en ik de knoop door. We gaan niet verder maar eten hier onze lunch.
Wel prachtig hoor om door die kloof te lopen maar ook zwaar zo op het heetst van de dag. Je zou er oververhit van worden. Water drinken is een goed advies, en veel ook. Plassen hoef ik amper, terwijl ik thuis zo'n zeikerd ben zweet je hier het meeste wat je drinkt uit.
Het lunchpakket heb ik bijna voor niets meegenomen, is bijna allemaal niet mijn ding. Koude kleffe aardappelpartjes, een droge koude schnitzel, hummus, kleffe sandwich...de banaan en appel zijn wel eetbaar. Echt honger heb ik ook niet dus het is wel best.

In de stad Sur aan de Arabische zee bezoeken we een bootwerf. De traditionele met de hand gebouwde boten, de dhow, maken ze hier. Ze zijn er aan twee bezig, heel precies werk ook. Over een boot doen ze ongeveer een jaar.
Het rijtje honden op het strandje in een reep schaduw vind ik dan weer leuk.
We lopen nog een stuk door Sur richting de vuurtoren. Geen Omaanse ziel te zien op straat, die blijven in hun koele huizen. Alleen de toeristen zijn zo gek een ommetje te maken.

Het is niet ver meer naar ons hotel in Ras al Had aan de kust. Met een groepje lopen we nog naar het strand voor de zonsondergang maar die verdwijnt achter een privé strandtent. Het diner zijn we verplicht in het hotel te gebruiken. Verder is er hier ook niets in de buurt.
Er zitten twee groepen Italianen, en wat maken die een lawaai in zo'n eetzaal. Het buffet was wel goed, smaken verschillen maar zaten lekkere dingen bij.

Om 19.30 staan we klaar voor de excursie naar de schildpadden. Hoewel laag seizoen gaan we toch proberen een groene schildpad te zien die eieren legt. We moeten wachten tot er eentje is te zien en enkele groepen voor ons mogen eerst. Maar we hebben geluk! Fascinerend om te zien. De schildpad graaft een gat van 50 cm diep en daarin weer een kleiner gat van 50 cm. De eieren vallen dus in een gat van een meter diep. Er worden zo'n 100 tot 120 eieren (pingpongbalformaat) gelegd.
Daarna nog een informatie praatje terwijl er gewacht wordt tot de schildpad die zijn broedsel bedekt met zand. Duurt lang en ik begin mijn rug te voelen na deze lange dag met veel lopen en het staan op een helling in mul zand is ook niet handig. Dan moet je ook nog uitkijken voor de camouflage kuilen, deze graaft de schildpad als afleiding. In de hoop dat roofdieren (vos, meeuwen e.d.) daarin gaan zoeken naar eieren.

Tijdens het wachten tot de groepen worden opgeroepen nemen we nog koffie en thee in het restaurant van het hotel waarvandaan de excursie vertrekt. Erg gelachen om Joke die tijdens het wachten bij de koffiemachine opmerkt, ik heb een natte kont, hoe kan dat nou?
Ze was wel net naar het toilet geweest maar was ze daar zo slordig geweest...?
Komen we terug bij de tafel waar we zaten ziet ze ineens twee dweiltjes op haar stoel liggen, had ze niet gezien eerder maar was daar lekker op gaan zitten.
Op de terugweg van het strand wordt er door ons gefantaseerd over de schildpad die nqatuurlijk gewoon een klein mannetje in een schildpadpak is...laat groep 1 maar komen dan begin ik pingpongballen te laten vallen😁😁
Pfff het was een lange mooie en vermoeiende dag.

Morgenavond overnachten we in de woestijn. Stel me voor dat daar geen internet is.
Foto's oploaden duurt ook erg lang. Kan in dit hotel hier ook alleen maar internetten in de lobby.

Geschreven door Brouwertje