Het Parque Tayrona is op land 12000 hectare groot en 3000 hectare is oceaan.
Veel te groot om in één dag te bekijken maar we gaan wel een poging wagen om een stukje te zien.

We kunnen vanaf 6 uur ontbijten en om 6.30 uur vertrekken we in een busje. De locale gids heet Eduardo en geeft erg veel informatie. Af en toe moet je dat even blokken want niet alles wat hij zegt heeft nut. Bijvoorbeeld: de volgende keer dat je hier bent moet je bus 16 nemen naar daar en daar🤔 Verder aardige behulpzame vent.

De wandeling gaat gedeeltelijk over een aangelegd plankenpad met traptreden (ah, daar zijn ze weer...de traptreden van gisteren liggen nog vers in het geheugen en mijn beenspieren denken daar ook zo over..) en gedeeltelijk over een pad dat is uitgesleten tussen bomen/struiken en rotsen door. We zien 2 apen (type brul) en horen er veeeeel meer.
Verder blijft het aantal dieren beperkt tot hagedis, krab en mieren.
Op een paar plekken zijn de oorspronkelijke bewoners, de indianen (die Colombus noemde iedereen Indiaan) met kokosnoten en manderijnen die we kunnen kopen. Ik neem een manderijn en de andere meiden gaan voor de kokosnoot. Eenmaal het sap gedronken kan de noot ook nog opengehakt worden voor de kokos. Marleen laat dit doen en kijkt ook echt zo op de foto van : wat nu, hoe eet ik dit verder?
Al snel horen we de oceaan en hebben mooie doorkijkjes.

We komen eerst langs een poel waar nog een aligator zit en vijf minuten verderop kan je zwemmen in de oceaan... Die aligator vergist zich hopelijk nooit in het water. Op foto 18 (die vóór de zeer avontuurlijke baños) zie je twee strandjes met daar tussenin het poeltje waar de alligator zijn domicilie heeft.
Voor de liefhebbers is er mogelijk om te zwemmen. Er zijn afgezette stukken strand waar dat kan, op andere plekken wappert de rode vlag. Te gevaarlijk hier in het water te gaan.

Joke en Marleen willen zwemmen. Greta en ik hebben wel zwemoutfits mee maar mijn shirt en korte broek zijn al doorweekt van zweet...hoe krijg ik die plakkerige kleren uit en later weer aan... Even chillen met een vruchtensap lonkt...Met Det en Greta strijk ik bij een eet-en-drink tentje neer (het park heeft een paar van die plekken). We nemen alledrie een Lulo sapje, dit is een zurig lychee achtig vruchtje. Even lekker zitten, Greta leest een meegenomen boek en ik schrijf alvast offline mijn verslagje van de dag.
Na ongeveer 1,5 uur komen de eerste zwemmers ook bij ons plekje. Zij hebben ook genoten.
Chris heeft van tevoren opgegeven wat we er wilden lunchen en dat komt om 13 uur, borden met rijst en groenten en bananenkoekjes. Sommige hebben er garnalen of andere vis bij. Chris had ook nog een flinke avocado en maakt voor ons guacamole met enkele tenen knoflook en limoen en een beetje zout. De verhouding klopt niet helemaal, erg veel knoflook maar wel lekker. Ach als we het allevier eten valt het niet op.
Nog even allemaal naar de baños, een avontuur op zich want wat kan je ervan verwachten hier aan het strand. Alles moet hier naartoe worden gebracht met paarden, een auto kan hier niet komen.

We vangen om 14 uur de terugtocht weer aan. Die is zwaar, zweetdruppels lopen over ons lijf.
Belangrijk is wel om je eigen tempo aan te houden en te rusten wanneer je daar behoefde aan hebt. Eduardo loopt voor en Chris is de bezemwagen. Ik krijg een geweldig opkikker als ik Anneke ineens zie staan, ze wijst er zit daar denk ik een aap in de boom...Kijk nu beweegt ie. Ik kijk en zie tot mijn verrassing een miereneter! aaaagh, geweldig. Daar word ik zo blij van.
Het is een tamandoea, een boommiereneter, dit maakt dan die zware wandeling weer helemaal goed voor mij.
Bijna bij het eindpunt zien we er zelfs nog eentje, die over de parkeerplaats wandelt, de locale Eduardo zegt nog nooit in zijn 19 jaar gids een miereneter zo dichtbij te hebben gezien.

Na nog een koffiestop (die was er vandaag bij ingeschoten) bij een winkelcentrum waar we meteen ook kunnen pinnen zit onze dagexcursie erop.
Snel douchen want wat voel ik me stoffig en vies. Mijn benen (had een korte broek aan) zijn bruin geworden vandaag. Geen kleurtje van de zon maar van het stof helaas.
Om 19.15 uur mer de meiden weer afgesproken voor het avondeten ergens.

We gaan met z'n zevenen de drukte in. Het is hier ook carnaval en op straat is het een kakofonie van geluid. Mensen maken muziek op straat, auto's rijden met enorme boxen waar muziek uit dreunt, uit ieder tentje klinkt muziek. We lopen naar een restaurant wat Chris had aangewezen als een goede optie. We hebben erg lekker gegeten, konden elkaar soms niet verstaan door de herrie maar het was erg gezellig!

Morgen een iets rustige dag, ook wel nodig na deze inspannende dagen.

Geschreven door Brouwertje