Zondag was een reisdag. We hebben nu de truck waarmee we de rest van de vakantie mee gaan reizen.
Aanzienlijk groter dan de truck waarmee we van de luchthaven werden opgehaald.
Er wordt een roulatiesysteem ingesteld, iedere dag schuif je een plek op. Zodoende komt iedereen een dag ook vooraan te zitten.
De stoelen lijken op vliegtuigstoelen, zitten ook veiligheidsgordels in.
Het hotsen en schudden is nog wel steeds van toepassing.. Reisgenoten Jelle en Bonne dienen een verzoek in om op twee van de vier plaatsen vooraan te mogen blijven zitten. Bonne heeft snel last van zijn maag. Voorin is het iets minder dan achterin. Natuurlijk is dat goed.
Jelle en Bonne zijn twee Friezen. Bonne...hoe ga je die naam nu makkelijk onthouden?
De ezelsbrug Sinterklaasje Bonne Bonne Bonne werkt perfect!

Bij een supermarkt hebben we allemaal een jerrycan met 5ltr water gekocht. Naam erop geschreven met een marker, staan nu standaard in de truck zodat we onze kleine waterflesjes ermee kunnen vullen.
Joke had een flesje ginger beer gekocht. O jee, bah brrrr, zien we ineens dat er iets in drijft. Flesje is afgesloten maar is het nu een coconnetje van een spin??? Het is een bruin bolletje.
Even nagevraagd aan een local....blijkt het een rozijn die voor de smaak is toegevoegd.

De koffie/plasstop is in Gobabis. Betaald plassen kan bij Wimpy (ja, die is hier nog steeds) of gratis bij de KFC of bij de spa....
Stopt de truck voor een spar. Hoorde ook al om mij heen: o een sparrrr.
De Engelse uitspraak van Manda is niet accentvrij. Hij slikt nog wel eens wat letters in. Hij stelt zich wel echt op als gids (verteld over dingen waar we langs rijden) en niet alleen een reisbegeleider van A naar B.
De chauffeur heet Mojo. Ook een vriendelijke man, hij heeft vier zonen vertelde hij. Manda is ook al opa hoorde ik, qua leeftijd zijn de donkere mannen slecht te schatten.

Het landschap waar we doorheen rijden is aan de saaie kant. Kaarsrechte wegen en links en rechts lage begroeiing, struiken en kleine boompjes. In Namibië zien we nog wat bergen maar Botswana is (tot nu toe) vlak.

We lunchen, Manda's kitchen (zo gaat het de rest van de reis zijn). Manda heeft de boodschappen gedaan, brood, kaas, worst, tomaten, komkommer, sla (wat flesjes met dressings), kaas en ...een pot pindakaas.

De grensovergang met Botswana gaat gepaard met wat formulieren.
Dumela...hallo in Botswana. Als je dat zegt tegen de douane beambte vinden zij dat leuk. Dumela ma voor een vrouw, dumela ra voor een man.
We zien in Botswana meer dieren langs de weg, veel koeien, paarden en vooral ezels.
Poeh, bijna een veulen aangereden. Mojo is gelukkig alert en weet uit te wijken.

We pinnen de locale valuta, de Pula.
Ons overnachtingadres ligt net buiten het plaatsje Ghanzi.
Palm Afrique resort is prachtig.
De nummers van de kamers worden verteld, sleutel hangt in de deur.
De wifi code wordt ons voorgehouden, maak een foto! Nou dat kan ik wel onthouden: 12password34
Joke overdenkt op haar kamer: het was twaalf daarna password en dan vierendertig of was het nu vijfendertig.
Later hoort ze pas dat de cijferreeks 1234 is, hihi verreist van de lange busrit.

Bij een lookout op het terrein zien we in de verte impalas maar eigenlijk zijn we te vroeg, bij schemer komen ze meer naar de drinkplaats daar.
Het avondeten is een buffet, erg lekker, goed warm ook, verschillend vlees: beef, Impala en kip, aardappelen, groentes, salades.
Impala geproefd, smaakte wel, zag eruit als pulled pork.

Mijn overnachtings onderkomen ligt aan de andere kant dan waar de anderen zitten. Kamernummer week ook veel af.
Volgens mij heb ik de upgrade gehad, een mooi huisje bij het zwembad.
's Avonds had ik een krekelconcert onder mijn raam. Zo luid, overstemde zelfs het geluid van de ventilator die aanstond.
In de vroege morgen, vanaf 4 uur, liggen luisteren naar alle geluiden. Ik had de ventilator uitgezet en het was een kakafonie van dier geluiden. Heel veel vogels, insecten...zo mooi!!
Joke had s'avonds twee motten in haar kamer. En natuurlijk niet haar ouwe jas mee waarin ze zouden kunnen gaan wonen 😉
Vanuit mijn badkamer raam zag ik impalas.
Om 6 uur liep ik buiten. Behalve de impalas veel vogels. De neushoornvogel vloog af en aan, hij had een nest. Je hoorde de jongen.
Vader en moeder hadden het er druk mee.

Na het ontbijt leggen we eerst een bezoek bij de Bosjesmannen af.
De Khoisan, Bosjesmannen, zijn de oorspronkelijke bewoners van deze regio. Het zijn ervaren jagers en verzamelaars en meesterlijke spoorzoekers. De vrouwen verzamelen eetbare vruchten en insecten. Zij vertellen je graag wat eetbaar is in de schijnbaar barre omgeving van de Kalahari-woestijn. Hun taal is er zo eentje met een klik geluid in sommige woorden. Gelukkig is er een tolk.
Het is voor de toeristen, toneelstukje, maar om hun cultuur niet verloren te laten gaan mooi dat ze het overdragen.

Vervolgens is het weer een heel stuk rijden naar Maun. Weinig variatie in het landschap, hier en daar bordjes naar mijnen. Er is pas een nieuwe kopermijn geopend.
De lunch wordt weer door Manda verzorgd, salade, tonijnsalade, warm groenteprutje en spaghetti. Joke en ik doen voor het eerst bushie bushie. Oftewel wildplassen.
Joke's blouse haakt in een prikkelstruik en als ik haar wil bevrijden voordat ze er een gat in maakt haakt de struik ook aan mijn t-shirt. Harstikke gevaarlijk hier gewoon, struiken die je aanvallen!

Het hoogtepunt van de dag kwam voor mij in de namiddag.
Een scenic rondvlucht in een Cessna over de Okavangodelta.

De Okavango delta bestaat uit permanente moerassen en seizoen-overstromende vlaktes. Het is een van de weinige grote inlandse delta’s die niet uitmonden in een zee of oceaan, met een bijna intact wetlandsysteem. Een van de kenmerken van dit gebied is de jaarlijkse overstroming van de Okavango rivier tijdens het droge seizoen. De inheemse planten en dieren hebben hun biologische cyclus gesynchroniseerd met seizoensgebonden regenval en overstromingen.
We gaan in twee groepen van 7 personen. Achterblijvers (waaronder Joke) worden meteen naar de lodge waar we gaan overnachten gebracht. Joke heeft heerlijk gechild.

Het is geweldig mooi, wat een enorm groot gebied. De foto's kunnen eigenlijk niet uitbeelden hoe mooi het is.
Ik heb groepjes nijlpaarden, kuddes olifanten en kuddes antilopen gezien. De grote olifant lijkt maar klein vanuit de lucht. Wat een waanzinnige ervaring!!

In de lodge waar we nu zijn blijven we twee nachtjes. De huisjes zijn primitief en wat basic maar prima. De douche buiten is een leuke toevoeging. Het toilet is ook half buiten, bij mijn eerste bezoek en bij het pakken van wc papier zie ik ineens 3 cm naast mijn hand een grote spin. Brrrrrrr, hij is banger voor mij houd ik me maar voor.

Op het avondmenu staat (locale) lasagna.
We kijken uit naar morgen.

Geschreven door Brouwertje