Het avondeten gisteren is nog wel een vermelding waard. We kiezen een restaurant op basis van de menukaart buiten en terwijl we wachten, want geen reservering dus even kijken of er plaats is, gaat onze blik over de voorpui en zien we ineens stickers van Michelin.... het restaurant heet La Bettola del Gusto dus als jullie het even willen opzoeken online....
Eten was heel erg lekker, tussendoor extra gangen van het huis...Natasja ging voor de tagliatelle maar verstaat even niet dat het met krab is. Krijgt ze zo'n kraker voor de krab te kraken hahaha...eh hoe werkt dat? Ik vraag het gewoon zei ze en de serveerster nam de krab mee en het vlees werd er voor haar uitgepeuterd...
We zaten er echt op chique en ach ze zijn wel toeristen gewend die een voorafje als hoofdgerecht willen en de cola bij gebrek aan een ander glas uit het wijnglas drinken. De rekening viel reuze mee.

Vanmorgen na het uitpakken van cadeautjes van Natasja (doucheschuim van rituals, magazine van Traveler, bon van bol.com, verwend😄) en ontbijt naar de Vesuvius vertrokken. Je kan al een heel stuk met de auto de berg op, haarspeldbochten zit Natasja niet mee.
Laatste stuk met een shuttlebus en de rest klimmen. De Vesuvius is een van de meest actieve vulkanen ter wereld maar sinds 1944 rustig. Je kunt relatief veilig de klim naar boven wagen. De beklimming gaat over brede paden van kleine lavastenen en sommige stukken zijn flink stijl. We lopen eigen tempo en de top is toch eerder dan verwacht.
Uitzicht in mooi over de kustlijn, Napels is een hele grote stad. Naar de andere kant zien we in de verte Sorrento en het eiland Capri, een beetje wazig.
De krater is diep en we kunnen ongeveer 3/4 over de rand lopen. In 79 is de hele top van de vulkaan eraf geslagen. We zien geen enkel rooksignaal, de Vesuvius slaapt nog lekker.
Bij het afdalen voel ik mij knie wel weer maar door rustig te lopen, is sowieso al noodzaak want soms glij je weg, komen we samen heelhuids weer beneden. Het dansje (de titel) hebben we maar achterwege gelaten.

Dan door naar Ercolano waar we de opgraving gaan bekijken van de plaats Herculaneum. Eerst even lunchen en tot onze stomme verbazing kunnen we de auto gratis parkeren vlakbij de ingang. Er was ons verteld dat het heel moeilijk zou worden in Ercolano. Zeker omdat ik jarig ben 🎈

Tijdens de uitbarsting van de Vesuvius in 79 is Herculaneum onder een grote laag modder terechtgekomen. Op die modderlaag is de stad Ercolano gebouwd. Maar in de 18e eeuw zijn ze met opgravingen begonnen. Er zijn huizen met meerdere verdiepingen, prachtige muurschilderingen en aan de rand van het gebied is daar 15 meter hoger de stad Ercolano waar de mensen op hun balkon zittend dagelijks worden geconfronteerd met de gevolgen van wonen op de helling van een vulkaan.
De meeste inwoners konden op tijd wegkomen maar in 1980 zijn er in een paar boothuizen toch 300 skeletten gevonden. Ze liggen er nog, een luguber gezicht.
De zee is door de modderstroom een flink stuk verplaatst. Na de opgravingen is nog een stuk Ercolano voordat de baai van Napels begint.
We hebben onze dagen hier prima ingedeeld, eerst Pompei en nu Herculaneum is de juiste volgorde vinden wij. Eigenlijk zou Herculaneum veel bekender moeten zijn!
Hopelijk slaapt de Vesuvius nog heel lang door, lijkt ons wel zo fijn voor alle mensen die nu op de hellingen en aan de voet wonen.

We rijden weer naar ons hotel en zitten nog even op het balkon. Voor de laatste keer gaan we de nieuwe stad Pompei in voor het avondeten. Het is zaterdagavond en druk in de stad. Ik trakteer vanavond ter ere van mijn verjaardag.

Weer terug in Villa Julia hebben we met de eigenaresse een gesprek via Google Translate...Ze zijn enorm hartelijk.

Morgen vertrekken we richting Amalfikust. Benieuwd!

Geschreven door Brouwertje