We hebben gisteren Zimbabwe verlaten en pakken de grensovergang met Botswana.
Hier moeten we weer in een bak met natte dweil ontsmettingsmiddel stappen tegen de mond en klauwzeer.
Één paar extra schoenen in je hand want een toerist met maar 1 paar schoenen is niet realistisch.
Joke denkt, in navolging van Monique en Anouk, er met een klein dipje af te komen. Zij wordt teruggefloten door een ambtenaar in functie die het geheel aanschouwd vanaf een stoeltje op een verhoging.
"Mama, you must put not only toes but whole shoe!!'
Oké, overnieuw dus haha.

De andere grensovergangen gaan ook vlotjes. Door Botswana is het weer een stuk door Chobe National Park. En jawel, olifanten langs de weg! In de verte ook giraffes, het kleintje wordt van haar moeder gescheiden doordat wij langsrijden. Moeder kijkt achter de bomen toe, het kind vlucht aan de andere kant van de weg ook achter wat bomen.

Namibië gaan we binnen bij de smalle caprivi strook. Als je de plattegrond van Namibië bekijkt is er rechtsboven een raar uitsteeksel. Deze streep land is het waterrijkste gebied van Namibië.
We slapen in Rundu, aan de Kwando-rivier.
Onze verblijven zijn een houten badkamer met daaraan vast een tent met houten vloer. Ook op een verhoging, onder het verblijf is een lage kruipruimte. Klamboes over het bed, eigen badkamer, gewoon prima.

Halverwege de middag gaan we met een boot het gebied verkennen.
Het motortje hapert nog wel eens. Bij iedere vinger die maar ergens naar wijst zet de schipper zijn motor af. En steeds met veel moeite start hij weer om verder te varen.
Naast de felblauw met oranje ijsvogel zijn hier ook bonte ijsvogels, zij zijn zwart met wit en ook groter. Ach, een kleine krokodil.
Na nog wat meer vogels ben ik wel toe aan iets meer actie.
Wordt op mijn wenken bediend met de familie nijlpaard!
De motor van de boot ging weer uit...en dan maar kijken naar elkaar.
Verderop nog een mooie Afrikaanse zeearend die netjes voor onze lens blijft zitten.
Dan valt er uit de donkere wolken toch ineens een felle regenbui, maar op alles voorbereid is de paraplu bij de hand.
Terug weer langs de nijlpaarden, we gaan nergens meer naar wijzen want het motortje loopt op z'n laatste adem lijkt het.
Toch legt de schipper het bootje weer stil.
Ja, heel mooi hoor maar komen we nog weg?
Met veel lawaai zet hij de versnellingsbak in achteruit, een beetje ongemakkelijk word je wel als bij poging 7 de motor pas start.

's Avonds heeft Manda voor ons gekookt. Bij deze lodge is geen restaurant en ook niets in de omgeving.
Hij had in de ochtend al boodschappen gedaan en tijdens de lunch was hij al vlees aan het marineren. Hij had vooraf een peperig maar goed tomatensoepje, hoofdgerecht maïsmeelpuree, koude pasta, groenteprutje in saus, gevulde pompoen, vlees en vis en nog een champignonsaus. Hij had zijn best gedaan maar ik vond het rommelig en niet zo bij elkaar passend op je bord en vooral enorm zout. Toe een trifle. Voor het eerst deze reis een dessert gegeten.

Met de zaklamp onze weg naar onze verblijven gezocht. En toen begon de nacht met al zijn geluiden.
Kikkers, vogels, krekels en wie maakt toch steeds dat knorknorknor geluid.
Soms een twintig minuten weg en daar was het weer.
Zit er ergens een varkentje onder mijn huisje? Klinkt heel erg dicht bij!

Ik heb de klamboes naar beneden gedaan en zag een groot gat in een hoek.
Ach, natuurlijk, de nooduitgang haha.
Ben toch wel vlot in slaap gesukkeld, paar keer wakker, hoor weer knorknorknor, tot even na half zes ik er klaar mee was. Zodra ik buiten mijn klamboe ben zie ik een miljoenpoot in pittig tempo door mijn kamer wandelen...
In de ontbijtruimte hebben meer reisgenoten het geknor gehoord. Geluid draagt ver, vooral in de nacht...waren de nijlpaarden.

Vandaag tot begin van de middag gereisd. Het gebied wat we doorkruisen (lijkt weer één rechte weg zoals telkens) is wat meer bewoond.
De dorpjes zijn een verzameling van stukjes grond van meestal 30x30 of 40x40 met een hek van takken of riet eromheen. Op het terreintje enkele (rieten) hutjes of kleine gebouwen van beton met golfplaten dak. Soms wat landbouw activiteiten ernaast,
Het is maandag vandaag dus we zien kinderen in uniform die van school komen.

Onze nieuwe lodge ligt werkelijk in het midden van nergens. Waar komen er uit?
Nou, toch in een soort van oase.
Met een klein zwembadje, schaduwplekjes, heerlijk!

Geschreven door Brouwertje