Vandaag is het alweer de laatste dag in Tokyo. Er is geen officieel programma dus we kunnen zelf bepalen wat we willen doen en zien.
René heeft ons nog wel een aantal tips gegeven en ook in de informatiebladen die hij heeft uitgedeeld aan het begin van de reis staan nog een groot aantal bezienswaardigheden beschreven die ik wilde zien. Hij heeft daar wel werk van gemaakt, er staat bij met welke lijnen van metro en trein we er kunnen komen, hoeveel haltes het is vanaf het hotel. Chapeau René.
Adie en Jelleke hebben plan om te beginnen in de wijk Yanaka waar ik ook heen wil en ze vragen of ik met hen mee wil. Doen we, gezellig.

Bij het opstaan zie ik al direct dat het weer is omgeslagen, zon en een blauwe lucht. Ga dus maar weer als een ui in laagjes gekleed.
Om 9.30 hebben we afgesproken en we pakken de JR cirkeltrein. We hebben de afgelopen dagen achter René aangelopen en nu moeten we het zelf kunnen. Het station Ikebukuro waar we beginnen is erg groot maar door goed op de borden te kijken (gelukkig staat daar ook ons alfabet bij en niet alleen de Japanse tekens) vinden we de juiste lijn en gaan we ook nog de goede kant op. Als eerste komen we bij een grote begraafplaats van Yanaka, altijd mooi en interssant dat te zien. De houten planken met daarop geschreven de wensen voor de overledene, die los achter de monumenten staan, klapperen soms in de wind. Onder het grafmonument is een ruimte voor de urn(en), in Japan wordt iedereen gecremeerd en de as wordt begraven. Er staan ook wat bloesembomen, mooi...De oude volkswijk Yanaka is ontsnapt aan de bombardementen en aardbevingen en je vindt er dus nog het oude Tokyo. Houten huizen dicht bij elkaar in kleine achterafstraatjes en heel veel tempels....om de 30 meter zeker wel eentje. Denk dat we er in één straatje wel 8 hebben gezien. Het is er rustig, bij de tempeltjes zeker amper mensen gezien. Iedere tempel heeft ook een kleine begraafplaats. Bij sommige tempels kunnen we door de ramen naar binnen kijken. Het lijkt echt net of we niet midden in de wereldstad Tokyo lopen maar ergens in de provincie in een plaatsje.

We worden door een Japanse heer aangesproken die ook even bij een tempel komt kijken. Uit zijn gebaren begrijpen wij dat hij van ons drie een foto wil maken met op de achtergrond de tempel. Dat is hier altijd hilarisch want ze spreken je aan in het Japans en het maakt totaal niet uit of je aangeeft dat je geen Japans spreekt, ze praten gewoon verder in hun eigen taal. Gebeurt ook in restaurants en in winkels, door gebaren en het zelf maar in te vullen wat ze bedoelen kom je er wel uit. En buigen naar elkaar dat doet ook iedereen, dus wij doen het ook. Ben er al helemaal aan gewoon en wordt weer afkicken in Nederland. Nu ik het toch over gewoontes hebben, hetgeen wat je koopt in een winkel wordt door de verkoper met twee handen tegelijk aan je gegeven. Ook geef jij het geld met twee handen aan de verkoper, wisselgeld neem je ook aan met twee handen. En terwijl zij dan doorpraten in het Japans zeg ik Arigatou en buig en loop weg, dan wordt me ook nog een Japanse groet nageroepen. Komt super vriendelijk over.
Wel lachen hoor, ik loop alleen op straat vanmiddag. Komt er een Aziatische vrouw op me af die me in vloeiend Engels aanspreekt. Ze zocht een bepaald restaurant...ik zie er ondanks geen Aziatisch uiterlijk dus wel uit alsof ik de weg hier weet!

Na een koffie/theestop met een lekker mangotaartje reizen we per trein verder naar het grote Tokyo station. Dit gebouw had zo in Nederland kunnen staan, het is dat er Japanse vlaggen voor wapperen. Het nabij gelegen Tokyo international forum is prachtig, allemaal glas en ijzer. We hebben expres nog even een lift genomen om over de loopbruggen te kunnen lopen. Wat een contrast ook deze wijk met veel wolkenkrabbers mer de wijk waar we eerder waren. Jelleke en Adie gaan de tuinen in bij het koninklijk paleis en ik ga terug naar het grote station voor een hoogtepunt(letterlijk) van de dag. Ik ga de Tokyo Tower op.
Deze toren is een replica van de Eiffeltoren, maar wel 9 meter hoger. Fenomenaal uitzicht, net niet Mount Fuji maar wel heel ver.
Om de toren heen staat niet direct erg veel hoogbouw dus ik zie ook heel goed de kersenbloesem. Vooral beneden aan de voet van de toren in de Zojo-ji tempel vallen ze op. Ik eet mijn eerste ijsje deze vakantie, geen Italiaans ijs maar een speciaal sakura ijsje.
Eenmaal beneden wandel ik nog over het Zojo-ji tempel terrein. Bijzonder bij deze tempel zijn de rijen met kleine stenen beelden die de ongeboren kinderen van Japan uitbeelden. Deze Jizo beelden worden door ouders in de tuin gezet en hebben allemaal ter bescherming een rood mutsje op, eventueel nog wat kleding of speelgoed in de vorm van een windmolentje. De mooie gedachte is dat Jizo, de bewaker van ongeboren kinderen, ervoor zorgt dat ze veilig naar het hiernamaals gebracht worden.

Ik ben meer tijd dan ik dacht kwijt aan het reizen met de trein dus moet mijn eigen programma wat aanpassen. Één ding wil ik zeker doen dus ik laat het bezoek aan het stadhuis schieten. In de buurt van ons hotel kan je op de bovenste verdieping van een warenhuis waar een kattenhuis is gevestigd de katten gaan knuffelen. En dat is echt wat voor mij natuurlijk!
In enkele ruimtes ingericht met krabpalen, bakjes, mandjes en planken langs de muren verblijven er zo'n 10-15 katten. Sommige liggen lekker te slapen, andere lopen rond, zijn actief en nieuwsgierig. Ze wisselen de katten steeds af, dus ze zijn niet de hele tijd in deze ruimtes maar hebben ook echt eigen verblijven waar ze ongestoord zijn. Er lopen veel verschillende rassen, de main coon (Brammetje's familie), een Noorse boskat, Scottish fold (gevouwen oortje), American curl (krullend oortje), birmaan, de zwarte kat (brengt geluk in Japan), rood persje...en nog meer. Ik loop met m'n ipadje om wat foto's voor deze site te maken en daar staat ook een foto op van Lizzy. Ik laat hem aan eentje van de verzorgsters zien die bij de Noorse boskat staat. Ze vindt Lizzy erg mooi, vraagt naar het ras en haar naam....Lizzy...klinkt als Lisztie uit de mond van haar..ik zei ook nog ze is 10 jaar, de Noorse boskat die zich rustig laat aaien door mij ook. Het gesprek ging weer in het Engels van mij en Japans van de vrouw, maar we begrepen elkaar wel. En een kat maakt het niet uit welke taal je spreekt, de aai is universeel. Het was een heerlijk einde van een mooie dag.

Na mijn rugzak te hebben gebracht op kamer loop ik het winkelcentrum in voor het avondeten. Een bordje pasta met gehaktballetjes en een watertje met vers fruit smaken lekker. Morgen vroeg gaan we hier weg, de koffers mee en verder reizen door Japan.

Geschreven door Brouwertje