Over vandaag valt niet zo bijster veel te vertellen.
We hebben Bogotá verlaten om 7 uur en zijn naar Quindio gereden en daar hebben we de hele dag over gedaan.
Het is niet zozeer een groot aantal kilometers wat we moeten afleggen maar het is geen opschiet-weg.
Vanaf Bogotá op 2600 meter dalen we eerst 700 meter waarna we weer 1000 meter stijgen. Een heel groot stuk van de rit gaat over een slingerde weg door uitlopers van het Andesgebergte.
Prachtige uitzichten, zo’n uiteenlopende vegetatie ook. Bossen met verschillende bomen en struiken, gras, berghellingen waarop wordt verbouwd. Niet echt duidelijk wat er wordt verbouwd maar je ziet heel veel terassen tegen de hellingen aan.

Chris, onze reisbegeleider, heeft ons onderweg vermaakt met een live entertainment programma. De quizzz van Chrisss....
Hij heeft verschillende quizen in zijn portefeuille en vandaag was het de muziekquiz.
We zijn totaal met 18 personen en 2 haakten er bij voorbaat af. Er werden 4 teams van 4 gemaakt....nou dat is makkelijk natuurlijk..ieder team moest een naam bedenken. Onze naam natuurlijk Omangirls.
Helaas werd onze pret ruw verstoord doordat de vier Duitsers uit onze gezelschap verdeeld werden over de groepen. Marleen werd uit ons groepje getrokken en daarvoor in de plaats kregen we de Duitse Cilke.... Als je een lied herkende en de naam en titel wist moest je je hand opsteken. Chris had helaas geen ogen opzij (Joke en ik zaten vooraan en Chris stond in het middenpad) en regelmatig zag hij mijn hand niet🙁 Ook overstemde de optrekkende motor van de bus vaak de muziek.
En ach het is maar een spelletje maar toch word je fanatiek. De tijd ging er wel lekker snel door.
Marleen had gewoon in ons team moeten zitten dan hadden wij vast gewonnen.

Tegen 17 uur komen bij ons hotel aan. Het is een haciënda, een voormalige koffieboederij. Er ligt een grote tuin en ook een zwembad. Misschien hebben we daar morgen nog tijd voor. Mijn kamer is riant, we zouden er wel met z’n vieren kunnen slapen zoveel ruimte.
Met Greta en Joke loop ik nog een klein stukje door de tuin, we zien wilde agouti’s. De grote versie van de marmot. Ook heel veel mooie bloemen en vogeltjes, het geluid van de cicades is oorverdovend.
We drinken nog een borrel (voor mij een lokale frisdrank) voordat we met z’n allen aan tafel gaan. Gezellig en lekker gegeten en ook nog even nagezeten met reisgenoot Corrie. Voor Marleen en Greta was hier ook een heerlijke vegetarische maaltijd.
We kijken erg uit maar morgen!

Geschreven door Brouwertje