We hebben lekker geslapen en na het ontbijtje gaan we meteen op weg.
De prachtige Kirkjufell staat bijkant in onze achtertuin dus daar zijn we zo.
De truc is om de Kirkjufell samen met de watervallen te fotograferen. Dat er tussen nog een weg is zie je niet. Goed gelukt.

We volgen de weg langs de kust over het schiereiland Snæfellsnes. Alle wegen zijn asfalt en geen gravel dus fijn.
Op een eerste uitkijkpunt staan een aantal auto's en het blijkt een verzamelpunt van IJslanders die samen de schapen gaan opdrijven. Dit gebeurt altijd rond deze tijd van het jaar. Veel schapen lopen vrij rond en nu worden ze verzameld en weer verdeeld over de eigenaren. Dat waar we gisteren middenin terecht kwamen met het krijswijf was ook zo'n actie. Met een schuine blik kijk ik naar dit groepje mensen of ik haar herken...zag gisteren alleen haar silhouet met de zwaaiende vlag. Hoor nu ook nog niemand krijsen...ze is er vast niet bij.

Bij een afslag naar een boerderij zien we erachter 2 kleine watervallen. Ook daar lopen wat losse schapen.
Een groepje van drie komt op ons toe gerend maar als wij niet reageren nemen ze ineens een scherpe bocht naar rechts.

In Hellissandur staat bij binnenkomst 'Street Art Capital of Iceland'. We hadden er ook al iets van gezien op de 'vakantie in IJsland' Facebooksite die we volgen.
Op een oude visfabriek en wat omliggende panden zijn erg mooie muurschilderingen.

Het hart van Snaefellsnes is het Snaefellsjökull National Park, dat aan het westelijke uiteinde van het schiereiland ligt. Je kunt zijn naamgenoot al van verre zien: de machtige Vulkaan Snaefellsjokull van 1400 meter hoog met zijn het hele jaar door witte, geglaceerde kuif. Volgens Jules Verne’s roman “Reis naar het middelpunt van de aarde”, is deze vulkaan de ingang naar het middelpunt van de aarde.

Vanaf de Saxhóll krater, die we beklimmen, hebben we een goed uitzicht op de Snaefellsjökull. Eerst nog met een wolk op de top maar later wolkvrij.
De Saxhóll is ongeveer 3000 jaar terug uitgebarsten en in de hele omgeving zie je lavaresten, veel met mossen bedekt.

Bij de vuurtoren van Malarrif is een bezoekerscentrum waar we ook even kunnen plassen.
Achter de vuurtoren zie je ineens twee 75 meter hoge basalten pilaren uit zee rijzen. Apart zo ineens bij dit stuk vlakke landschap.

Het enorme beeld van Bardur Snæfellsás valt zo op als je het kleine dorpje Arnarstapi binnenrijdt. Bardur was de kolonist van dit gebied. Hij was een halve trol en een halve man. Arnarstapi heeft mooie kliffen, een heel stuk kan je een pad langs de kliffen volgen. We vinden er ook weer een tentje met home-made soep, lekker.

Na een zwarte kerkje van Búðir nemen we weer de binnenweg en steken over naar de bovenkant van het schiereiland. Nog een mooi uitkijkpunt en een waterval die van de weg af niet zichtbaar was rijden we naar Stykkishólmur. Hiervandaan gaat er ook een veerboot naar de West-fjorden. Is dus een havenplaats.
Aan Stykkishólmus vast ligt een klein basalten schiereilandje genaamd Sugandisey. Hierop staat een klein oranje vuurtorentje.
We bezoeken weer de Bonus supermarkt voor ons avondeten.

Morgen vertrekken we hier en rijden naar Reykjavik. Na alle natuur weer in een stad lopen zal wel wennen zijn.
We overnachten in Álftanes, ergens op een schiereiland onder Reykjavik. Dat is echt een last-minute boeking geweest, ziet er leuk uit, we zijn benieuwd.
En maandag hebben we dan nog de tijd om de streek Reykjanes, waar ook de internationale luchthaven ligt, te bekijken.

Geschreven door Brouwertje