Vandaag staat in het teken van onze fietstocht met gids.
We vertrekken rustig lopend uit ons hotel en zijn ruim op tijd bij het kantoortje van de fietsverhuur. Een andere groep zien we nog vertrekken.
We mogen even proefrijden op de fietsen, er zijn drie formaten. Even wennen aan de terugtraprem die ook een versnelling is...door kort terug te trappen schiet de fiets in een ander versnelling. En je hebt één handrem aan de linkerkant, is alleen het voorwiel dus voorzichtig anders vlieg je over de kop als je te schielijk remt.
We blijken met een groepje van 9 personen op pad te gaan. De Nederlandse Sandra is onze gids. Ze geeft duidelijke aanwijzingen, ze let ook goed op haar groepje. Ze weet leuke en interessante dingen te vertellen.
Onze wandeling van gisteren overlapt de fietstocht niet, eigenlijk alleen maar het stuk wat we gisteren met de tram reden en in de buurt van het ABBA museum. En daar is het beeld van Astrid Lindgren, gisteren gemist. Wat een geweldige fantasie had deze kinderboeken schrijfster❤️.
Na 1 uur en 40 minuten fietsen hebben we een half uur pauze bij een tuincentrum/cafetaria. Echt compleet uit de stad waan je je daar. Lekkere dorstlessende limonades hebben ze er.
Drie uur na vertrek zijn we weer terug bij het beginpunt, bijna 15 km gefietst. Het was echt de moeite waard en erg leuk.

Te voet gaan we verder, terug naar Gamla Stan waar we net met de fiets doorheen gingen. Gamla betekent oud en Stan betekent stad. Hier ligt de oorsprong van Stockholm.
Kleine straatjes met hobbelige stenen. Terug in de tijd, bijna een open-lucht-museum.
De Stortorget (grote markt) is leuk om te bekijken. Vooral vanwege de mooie kleurrijke gevels. Ook staat er een oude fontein van 1778 op het plein. Aan de Noordzijde van het plein ligt het grote beursgebouw. Na 200 jaar handel drijven werd het in 1990 gesloten. Maar er werd een nieuwe functie voor gevonden. In 2001 was de instelling van de Nobelprijs een eeuw oud, dus werd het gebouw het Nobel museum.

Het rode huis op het Stortorget herinnert aan het bloedbad van Stockholm dat hier in november 1520 plaatsvond. De Deense koning had de Zweedse opstandige regent een kopje kleiner gemaakt en hij beloofde de rest van de Zweedse edelen gratie te geven. Gedurende drie dagen werd er gefeest en gedronken op het Koninklijk Paleis de Drie Kronen (dat op wandelafstand van het plein ligt). Aan het einde van de festiviteiten werden de opstandelingen toch ineens ingesloten en gearresteerd wegens verraad. De volgende dag werden meer dan tachtig edelen op het Stortorget onthoofd. De witte stenen op het rode huis staan ieder voor een onthoofde edele.
Na lekkere salades als lunch dwalen we verder door dit stadsdeel.
En langzaam aan gaan we weer richting de wijk waar ons hotel ligt.

De winkelstraat van Stockholm is de
Drottninggatan, oftewel Koninginnenstraat. Ons hotel ligt er om de hoek. Door de hele straat staan leeuwen beelden, als blokkering van auto's maar ze hebben ook een betekenis. Het volksverhaal gaat zo...

Lang geleden toen Stockholm nog een dorp was, had het volk een grote muur gebouwd om zichzelf te beschermen tegen gevaren van buitenaf. Het grootste gevaar was de één-ogige reus van het noorden. Hij woonde op een heuvel met uitzicht op het dorp, keek en wachtte op een kans om aan te vallen.
De mensen van het dorp konden niet aldoor achter de gesloten poorten blijven. Maar het dorp verlaten was een zeer hachelijke onderneming, vaak vielen de mensen in handen van de reus en werden geheel opgegeten.
Zijn favoriete eten waren echter leeuwen. Niet alleen waren zij vet en smakelijk maar hij vond de manier waarop hun manen zijn keel kietelden heerlijk als hij ze inslikte. Maar leeuwen waren zeldzaam, dus moest hij zijn honger verder stillen met vooral schapen en mensen.
De koning van het dorp was hier erg bezorgd over en hij kondigde een wedstrijd aan voor de dorpsbewoners. Wie zou er met het beste idee komen de reus van het noorden te kunnen verslaan? Dat bleek de vrouw van de koning. Ze zei:
'hij wil leeuwen, dan geven we hem leeuwen.'
De volgende dag werkten ze hun plan uit.
Ze maakten zakken met daaraan bevestigd bosjes goudgeel hooi. Ze kregen ook te horen dat ze een lang touw met een knoop aan het eind aan de andere kant moesten bevestigen. Vervolgens verzamelden ze wat schapen die de vermomming over zich gedrapeerd kregen. Het gouden hooi hing als vermomming voor de koppen van de schapen en het touw hing aan hun achterzijde als zijnde een lange staart. Langs de hoofdstraat van het dorp hadden de dorpelingen met tussenruimte steeds twee schapen aan hekken gebonden en zware stenen onder hun wol geplaatst. De De dorpelingen schuilden in hun huizen terwijl de poortwachter de poort opende.
De reus van het noorden zag dat de poort open was en open bleef. Hij draafde de heuvel af naar beneden en vond een ogenschijnlijk verlaten dorp met leeuwen...
Zo snel als hij kon, stortte hij zich op hen en slokte ze op.
Langzaamaan at de reus zich naar het einde van de straat tot de laatste twee als leeuwen vermomde schapen. Maar hij begon zich een beetje vreemd te voelen. Het voelde vreemd, zwaar, alsof hij stenen gegeten had! Hij keek met z'n ene oog naar de laatste twee leeuwen, die bovenop een houten platform gebonden waren. De reus, nog steeds even gulzig, liep naar ze toe. De planken van het platform konden de zware reus niet houden en ze braken en de reus viel! Hij viel heel diep in de rivier met de stroomversnelling eronder. Hij worstelde om zijn hoofd boven water te houden maar het gewicht van de stenen die hij gegeten had trok hem onder totdat hij verdronk.
De mensen van het dorp waren zo blij!
De koning besloot om de straat te hernoemen naar zijn vrouw 'Drottninggatan' en hij gebood een beeldhouwer een standbeeld van een leeuw te maken. De lange straat gedenkt nog steeds met alle leeuwen de slimheid van de koningin.

Geschreven door Brouwertje