Ons verblijf in Takayama zit erop en we stappen op de trein richting Kyoto. We moeten twee treintrips maken om onze eindbestemming te halen. René heeft alles wederom perfect voorbereid, we krijgen allemaal A4tjes met informatie over Kyoto. In de treinen hebben we besproken plaatsen en René heeft de plaatsen al verdeeld. Hij heeft geprobeerd iedereen een keer aan het raam te laten zitten.
Op het eerste lange traject van 2 uur en 20 minuten zit René naast mij. Gezellig zitten praten over o.a.reizen en werk. Zijn favoriete Azië land is Sri Lanka, daar gaat hij jaarlijks privé ook heen, verlengt hij z'n verblijf na een reis die hij heeft begeleid. Hij heeft er ook een half jaar gewoond dus kent er inmiddels veel mensen.
Het tweede traject met de trein is in de Shinkansen, de kogeltrein. Het lijkt wel een vliegtuig als je binnenstapt qua indeling van de stoelen. Stipt op tijd weer vertrekken we en wat trekt hij snel op, binnen no time zitten we op 150 km, de hoogst gemeten snelheid tijdens ons ritje van een half uur is 286 km per uur!
Prachtig gezicht dat de medewerkers in de trein iedere keer bij binnenkomst en verlaten van de wagon een buiging maken. Dat buigen is echt een dingetje, in de winkels als je iets koopt, in het hotel als je je sleutel afgeeft of ophaald, in het station als je een controlepoortje passeert en er staat iemand naast om ons als groep door te laten wordt er ook steevast 20x een kleine buiging gemaakt. Daar wen je snel aan, we doen gewoon mee. Net zoals ik wel kan wennen aan de sproeisystemen in de toiletten, lekker hoor😉

Het centrale station van kyoto is een groot bouwwerk, René loopt rond alsof hij er dagelijks komt en leidt ons naar de juiste metro voor het laatste stukje naar ons hotel. De rest van de dag hebben we vrij om zelf wat te ondernemen maar René heeft nog wel een programma voor wie dat wil. Met een groepje gaan we naar het Imperial Palace. Kyoto is van de 12e tot de 19e eeuw hoofdstad van Japan geweest, daarna werd in 1868 Edo (nu Tokyo) hoofdstad. De Japanse keizer vond het maar niets dat de Boeddhistische autoriteiten steeds machtiger werden vandaar de switch naar een plek ver van hier. Er zijn 1600 Boeddhistische tempels en 400 shinto heiligdommen in Kyoto...
Kyoto is ook de enige grotere Japanse stad die nog vooroorlogse gebouwen heeft, door erkenning van cultureel erfgoed is Kyoto niet gebombardeerd.

Het is zondag dus in het park bij het paleis zitten veel Japanse gezinnen gezellig onder de bloesembomen. Niet het hele paleis is te bezichtigen, we volgen een uitgestippelde route. De gebouwen zijn eigenlijk eenvoudig, geen enorm versierde dakranden zoals in China. Maar mooi door deze kunst van het weglaten. Ze ogen ook echt niet oud, zijn geweldig goed onderhouden. De keizerlijke tuin heeft veel bruggetjes bij een waterpartij, mooi!
Na dit bezoek lopen we met een groepje, René voorop, door de stad. Het is flink druk, gewoon weer even wennen na een paar dagen platteland (ondanks druk festival).

's Avonds zoeken we met z'n drie een restaurant in de buurt van het hotel. We komen bij een Japans restaurant waar we de schoenen uit moeten doen, kussens op de grond om op te zitten en een lage tafel. Marjolijn en ik zitten al snel terwijl Sigrid nog even worstelt: hoe zal ik gaan zitten....Had ze het gat onder de tafel niet gezien waar je gewoon je benen kwijt kunt😂 bijna in tranen. Het eten was lekker, stokjes vlees (beetje vaag van welk deel van de 🐔), rijst, rauwkost en een salade. Toch niet zo duur als we vantevoren hadden gedacht die maaltijden in Japan...wij delen 1 bakje rijst, 1 bakje rauwkost en 1 salade dus wordt het niet heel duur natuurlijk😂 en de ober die dacht dat we nog meer wilde bestellen😂 Echt heerlijk gelachen!

PS was gisteren vegetarisch mam!
PS 2: aishite iru Jef

Geschreven door Brouwertje