Deze dag stond al de hele tijd op het programma en ik was niet over- enthousiast....De excursie: kanoën en snorkelen....

Ik en een kano....ik dacht geen match....
Zag een duikelaartje voor me die omsloeg en niet meer boven kwam.
Echter in deze kano konden we met vier personen zitten en met een planken constructie zat de kano vast aan een andere kano. Een soort van catamaran kano. Dat zou helemaal goed komen.
We konden een droog-tas meenemen waarin wat spulletjes droog bleven. Ik had mijn daglenzen weer in dus mijn zonnebril zat in de droog-tas.

Het instappen vergte ook wel iets van je. De kano lag bij een lavasteentjes strand en je moest wachten op de juiste golf die het vaartuig laag voor je bracht. Dan je ene been omhoog over de rand van de kano....nee, nog hoger....nee, nog hoger dat been.... Jeemig, ik wist niet dat ik het in me had!
Als iedereen is gesetteld gaan we op weg. Ieder een peddel met één blad en een man van de organisatie peddelde ook mee en hij stuurde (gelukkig) ook.

De man vertelt wat over deze baai en de kliffen die we zien. We zien in de stenen wand hier en daar gaten, dat blijken begraafplekken te zijn. Hoe ze dat voor elkaar kregen? Waarschijnlijk van onder af met een ladder systeem.
Het water is prachtig donkerblauw en dichterbij de kust turquoise.
We sturen richting kust en in het kristal heldere water zien we koraal onder ons.
En dan zegt de man: hier zit vaak een koppel reef manta rays....

Kijk daar zijn ze!!! Ach geweldig, deze grote vissen, een flinke zwarte driehoek met een witte streep langs de zijkanten, in het wild.
Willen jullie met ze zwemmen????
Wat? Ik kijk naar de kano, ik kom nooit meer in de boot zeg ik. Antwoord: We hebben een trappetje.
Ploep en plons, daar springt Brouwertje al over boord. Snorkelset op en gaan.
Waar is de manta ray? Zoeken...tot ik boven water kom en ik Milou van achter haar snorkelmasker opgewonde geluiden hoor maken en naar beneden wijst.

Wat een geweldig moment, ik snorkel en de manta ray zweeft (echt zweven, als een groot driehoekig blad met witte randen) op zo'n drie meter onder mij langs. Is er iets mooiers?
Wow wow wow😆👌.

Weer mezelf aan boord van de kano gehezen en verder richting het Captain Cook monument waar we niet aan land mogen maar wel prachtig weer kunnen snorkelen.
Ik zie niet zoveel soorten als gisteren maar wel enkele zee-egels. Weer erg mooi.
Ik ben nog steeds euforisch over de manta ray💕.

Iedereen weer aan boord en terug peddelen naar de baai waar vandaan we vertrokken. Weer langs dezelfde plek maar de manta ray zien we niet meer. Wat een geluk hadden we, en ook met het weer😆.
Nog even wat informatie over de manta ray. Het zijn super intelligente dieren, hebben grote hersenen. Er zit geen enkel bot in het skelet, alleen maar spieren en wat kraakbeen. Een zwangerschap duurt 13 maanden en gedurende de eerste 9 maanden zit het jong in een ei...Daarna komt het uit het ei en ontwikkelt zich verder in de moeder tot de geboorte. Na de geboorte is het jong direct op zichzelf aangewezen, geen moedergevoelens dus.
Uitpersen en wegwezen 😳

Michaela rijdt ons met de bus naar de meest zuidelijke bakkerij op Big Island. We slaan broodjes in voor de lunch en die nuttigen we op Black Sandy Beach.
En het is nog niet klaar! Er liggen drie groene schildpadden op het strand. Wat een dag!
Op de weg terug naar Hilo nog even een stop bij een koffie en macadamia farm. Helaas zie ik het varken wat op hun Facebookpagina staat niet. Hij blijkt een hekel aan regen te hebben (en we hebben net een buitje) en ligt verstopt onder een berg bananenboombladeren.

Gezellig met z'n vieren gegeten, de zonsondergang gaat hier zo snel. Je kijkt nog en ziet de zon richting zee zakken en twee tellen later is ie weg.
Terug wandelend naar het hotel horen we weer het inmiddels kenmerkende geluid. Pie-oet, pieee-oet, pieee-oet....
De eerste avond dachten we dat het vogels waren maar inmiddels weten we beter, het zijn boomkikkers 🐸.

Geschreven door Brouwertje