We zijn vanochtend vroeg vertrokken uit het hotel in Matsumoto en volgens de Japanse stiptheid vertrekt onze openbaar vervoer bus exact op de minuut op tijd naar Takayama. Eenmaal het stadje uit duiken we meteen de bergen in, we zien enkele stuwmeren met dammen, een enorm hoogteverschil tussen het water. De weg slingert zich door de bergen, enkele lange tunnels ook, de chauffeur rijdt keurig. Een korte stop waar we er even uit kunnen krijgt iets extra's omdat er nog een pak sneeuw ligt. Alle wegen zijn schoon maar in de berm en op de bergen is het nog een witte wereld. Hier stappen nog meer passagiers op dus de opklapstoeltjes in het middenpad worden ook nog allemaal gebruikt.

We treffen het deze reis enorm omdat we exact op de dagen van het Takayama Spring Festival hier zijn.
Tijdens dit festival staan er op die dagen praalwagens opgesteld in de stad die in de avonduren met lichtjes in optocht door de stad worden geduwd/getrokken. Op enkele praalwagens is een Karakuri voorstelling, dit zijn een soort marionetpoppen.
Ook wordt de shrine van Hie uit zijn tempel gehaald en door de stad gedragen in een lange optocht met prachtige kostuums.
We zijn vandaag vroeger dan eerst de planning was, gelukkig heeft René buskaartjes kunnen omzetten, zodat we 'alles' kunnen zien.
Met een deel van de groep lopen we met René de stad in. Hij is hier al vaker in het najaar geweest maar nog nooit in het voorjaar met dit festival dus voor hem is het ook speciaal. Het valt me nog alles mee hoe druk het in de stad is.
We bekijken de praalwagens alle 12, ze zijn allemaal verschillend. Het stadje op zich is ook erg leuk, typisch de Japanse straatjes zoals ik ze voor ogen had.

We zijn te vroeg voor de Mikoshi processie (waarbij de shrine door de stad gaat) en wandelen vast richting de tempel. Blijkt de hele processiegroep daar al klaar te staan en we hebben alle tijd om ze te bekijken en te fotograferen. Als de processie begint staan wij op de eerste trappen, gewoon eersterang! Wat zien ze er mooi uit, jong en oud doet mee. Wat schetst míjn verbazing als onderaan de trap de processie naar links gaat in plaats van naar rechts.
Hadden we anders mooi staan wachten op niets (zoals heel veel mensen want volgens plattegrondjes ging de stoet de andere kant op).
Enkele van de groep die de processie daarom hebben gemist en er snel achter kwamen zijn de stoet achterna gelopen en hebben zo ook gelukkig het nog kunnen zien.
Niet iedereen was zo gelukkig, na een tijdje zien we een Europees uitziende man enigszins verdwaasd rondlopen en kijken op de plattegrond. Ik zie een groepje mensen, een stuk of 8, om een kinderwagen staan: o koetsie koetsie koe... ik loop er voorbij en werp een blik in de kinderwagen en....2 hondjes!
René loopt met Adie, Jelleke en mij mee en we gaan op zoek naar een koffie/theeplek. Dat is nog zoeken, waar we binnen lopen zit het vol.
Uiteindelijk zitten we ergens binnen, net als in een etalage, tussen twee openslaande deuren met daarvoor een plank als tafel, allevier kijken we op straat. We hebben bekijks, vragen aan een Japans stel of ze een foto willen maken. De vrouw wordt aangewezen als de fotografe, ze weet alleen niet waar de zoeker op de camera is en houdt haar oog tegen het schermpje. Uiteindelijk staan zowel de man als de vrouw met een camera in hun hand, en het is gelukt, een superblije foto geworden want wij liggen allevier in een deuk door het gestuntel. Het echtpaar heeft ook dikke pret.
De Karakuri voorstelling is er om de hoek dus daar pikken we ook nog een gedeelte van mee. Het lijkt wel of er een langspeelplaat blijft hangen, we horen een kwartier lang dezelfde deun en we zien geen poppen bewegen. Alle mensen blijven rustig staan kijken dus het zal wel zo horen.

's Avonds eten we met de groep van vijf vrouwen. Een restaurant met een grillplaat in de tafel, dus we gaan vlees grillen. Lekkere Caesar salat gegeten met stukjes kip op de grill. Voor de optocht met de praalwagens moet je al vroeg een plek uitzoeken. Marjolijn, Sigrid en ik staan op een wereldplek. Net voorbij een bocht waar alle praalwagens moeten draaien en waar in de bocht extra lang wordt opgetreden door de leeuwendansers. Wat zien alle,wagens er prachtig uit met al die lampions. Het is werkelijk heel bijzonder om dit mee te maken. De foto's van de iPad doen het hele gebeuren niet helemaal recht vind ik. Maar je krijgt tot een beetje een idee hoe het was.
We blijven hier 2 nachten en hebben morgenochtend nog een paar uurtjes om de stad te bekijken voordat we een excursie gaan maken buiten Takayama.
Het was een bijzonder mooie dag en ik ben heel blij dat het bijwonen van dit festival mogelijk was.

Geschreven door Brouwertje