Nou de overnachting bij de monniken was hard maar leuk. Ben nu (21.48 uur) wel wat gaar en rozig.
De futon lag als een plank. Nu heb ik liever een hard matras dan een zacht maar dit was wel extreem.
Heb 2x naar de wc gemoeten, sloffen aan, sloffen uit, slippers aan, slippers uit, sloffen aan, sloffen uit buiten de kamer...pfff als je daar niet klaarwakker van wordt middenin de nacht...
Om 6.30 uur was er een ochtend ceremonie door de monniken. Daar mocht je niet in kimono bij zitten dus we waren lekker vroeg op. Ik kreeg een jeugdherberggevoel bij het zien van m'n reisgenoten met toilettas die je tegenkomt bij de gemeenschappelijke wastafels en wc's.
De monnik die de ochtend ceremonie deed had de kachel aangedaan dus het was in ieder geval lekker warm in de tempel.
Er wordt gebeden voor de zielen van voorouders, slaan op een klankschaal en zingen op 1 toon en veel herhalen van woorden. Ik begrijp het niet maar wordt er wel rustig van. De monnik was niet helemaal bij stem, had af en toe een kikker en kon na kort kuchje verder.
Erna stond er een ontbijt voor ons klaar, veel kleine vegetarische hapjes, niet alles even lekker voor een ontbijt (augurk...😳lekker maar niet zo vroeg op de dag). Ik pak mijn tas in en breng hem bij het kantoortje voor opslag. We vertrekken om 11 uur en hebben dus nog een paar uur de tijd voor een loopje in Koyasan.

Met Adie, Jelleke en René loop ik naar een pleintje in het plaatsje. René gaat er koffiedrinken en wij het pleintje bekijken. Nou 'pleintje' zoals René steeds zei komt niet helemaal goed over...We komen op een plein met prachtige tempels en pagodes. De Konpon Daito pagode valt goed op door zijn heldere oranje kleur. We kijken ook nog binnen, hele speciale schilderingen, heel mooi!
En er loopt ook bijna niemand, hebben het terrein zowat voor onszelf. Ik vergelijk het met een Durban square in Katmandu, maar dan zonder mensen want daar was het overal druk.
We drinken ook nog ergens koffie/thee bij een familiebedrijfje wat er keurig uitziet. De hele familie is er, opa staat in aanbiddingvoor een reiswieg met kleindochter van 4 maanden. Hij verkoopt ons ook nog een beeldje van Kukai (van papier) en dat geld gaat in z'n eigen portemonnee.
Om 11 uur pakken we weer de bus en begint de terugtocht naar Osaka. Het is minder druk van de heenweg en aan het begin van de middag zijn we in de grote drukke stad. Wat een verschil met vanmorgenvroeg.

René stelt een tourtje voor door de stad. Vind het toch zo goed van hem, dit is in zijn eigen tijd! Met 8 man melden we ons bij hem en gaan we op pad. Met de metro rijden we naar het Umeda Sky Building. Dit gebouw bestaat uit twee torens van elk 40 verdiepingen, die aan de top worden verbonden met bruggen en een roltrap. Bovenin bevindt zich een uitkijkpunt. Altijd leuk een stad van bovenaf bekijken dus hup naar boven. De architect is Hiroshi Hara en we zagen eerder deze week al het station van Kyoto van zijn hand. De Yodo rivier mondt uit in de baai van Osaka.
Weer met de metro en nu naar de wijk Amerikamura. Ongelofelijk dat we dit hier vinden in Japan, zo'n onjapanse wijk eigenlijk. Heel apart om nu tussen de neon-reclame e.d. te lopen en vanmorgenvroeg nog in een tempel in de bergen zat.

Ons hotel zit wel weer op een prima locatie. De vlakbij gelegen Dotonboristraat is dé straat met restaurantjes en winkels.
Voor René zijn eigen weg gaat wijst hij nog op een eettentje. We (de vijf vrouwen) besluiten meteen daar te gaan eten.
Okonomiyaki, de specialiteit van Osaka. Pannekoekje dat met van alles gevuld kunnen worden op een bakplaat.
We hebben een groeps-app en blijkt dat andere reisgenoten het ook hebben gegeten. De foto in de trein is van Rene van gisteren trouwens.

Weer buiten schittert de neon-reclame ons tegemoet. We hebben ons goed vermaakt met alle reclame uitingen hier. Osaka is enorm gebombardeerd in de oorlog dus heeft niet echt oude gebouwen maar heeft een binnenstad van veel kanaaltjes waar ook rondvaartboten doorvaren. Morgen zien wat we verder kunnen zien in de stad.
Ik heb nu in ieder geval een lekker bed. Wel een vaag kussen, aan de ene kant zacht en aan de andere kant van die zitzakbolletjes...

Geschreven door Brouwertje