We hebben vannacht heerlijk geslapen en vanochtend bleek dat het huisspook vannacht., stiekem, Annekes e-reader in het kleine voorvakje van onze koffer had gestopt. Dus dat is ook opgelost.
Om Anneke wakker te krijgen, trok ik vanochtend iets te enthousiast de rolluiken omhoog. En natuurlijk gebeurde dat waarvoor we gewaarschuwd waren, het rolluik schoot uit zijn geleider. Met wat moeite heb ik hem weer terug op zijn plaats gekregen maar Anneke was wel doodsbang dat ik uit het raam zou vallen.
Gelukkig regent het niet meer en onderweg naar Colmar kwam regelmatig de zon tevoorschijn.
Tot onze schrik zagen we dat het kasteel van Semour, wat wij altijd het Kuifje kasteel noemen, was afgebrand. Twee maanden geleden zijn Eileen en ik er nog foto's gaan maken, nu rest er slechts een ruïne.
Plombières-les-Bains willen we morgen eigenlijk pas bezoeken maar er was een omleiding omdat het vandaag de dag van de wapenstilstand is, zodat we dwars door de stad moesten. Ik heb dus maar vast wat foto's gemaakt want de zon scheen en je weet nooit hoe dat morgen is.
Het is best ver rijden naar Colmar maar we hadden mooi weer en het is een mooie rit zeker nu met al die herfst kleuren.
Boven op de Col de la Schlucht lag sneeuw. Dat is niet zo heel gek want de col is meer dan 1100 meter hoog. Het was er ook stervens koud want er stond een harde wind. Er was wel een hotel restaurant open en daar hebben we lekkere varkenswangetjes gegeten.
In Colmar zijn we eerst naar de 'marché couvert' gegaan en daarna hebben we even door het stadje gewandeld. Op de markt hebben we twee goede rijpe Munster kazen gekocht want dat is een van mijn lievelings kazen en een Tourte de viande voor het avond eten. Colmar was al helemaal in kerstsfeer en het barstte er ook al weer van de toeristen. We zijn dus maar weer snel naar Turckheim gegaan want daar is een cave waar we al eerder wijn hebben gekocht.
Toen we uit de cave kwamen was het beginnen te regenen.
We wilden weer naar huis maar hadden geen zin om weer over de Col de Schlucht te gaan. Die weg hebben we al een paar keer gereden en we waren bang dat het boven zou sneeuwen. Ik had een weg terug gevonden die niet over die col ging, dus dat gingen we proberen. Google had er niet bij verteld dat deze weg over over een col van meer dan 1200 meter ging en dat het een veel kleiner weggetje was. Eerst kwam de mist, en toen de sneeuw. Het begon steeds harder te sneeuwen en toen we al weer over de col waren moesten we over een weg die non deneigé et non salé was. Dat was dus wel even spannend. Gelukkig gingen we steeds verder naar beneden en veranderde de sneeuw langzaam in regen. De rest van de rit was donker en met veel regen. Pas toen we weer bijna bij ons grote landhuis waren klaarde het op en toen we uitstapten was het droog.

P.S. Van Kiki mag ik ons riante verblijf geen huisje meer noemen.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis