Gisteravond heerlijk Georgisch gegeten daar kan geen Buffolo Grill tegen op.
Om negen uur konden we vertrekken. Bij de eerste relais koffie gedronken met een croissant en toen vol gas naar Bayonne. We moeten vandaag zo'n vierhonderdzestig kilometer en we willen niet te laat aankomen. Het weer begint al aardig Zuid-Europees te worden. Wel wat bewolking en soms zelfs een spatje op de voorruit maar ook af en toe zon en al wel warm. Bij Bordeaux wel wat file, maar om twee uur zijn we bij ons hotel in het centrum van Bayonne en er is zelfs een parkeerplaats vrij voor het appartementen hotel. Het appartement ziet er prima uit. We verkleden ons snel want het is hier warm en we hebben honger.
Bayonne is een mooi stadje met nauwe straten veel en veel vakwerkhuizen. Het licht aan een kleine rivier La Nive die hier in een wat grotere rivier, l'Adour uitmondt.
Het is prettig weer: warm, maar geen zon en een lekker windje. Van de regen die hier volgens buienrader aan het vallen was hebben we maar weinig gemerkt, heel af en toe een klein druppeltje. We kregen van Eileen een appje dat het in Cordoba al bijna 40 graden was. Dat wordt afzien. Gelukkig heb ik wel weer een goede Panama.
Het heerlijke windje van de middag werd 's avonds toch wel echt koud en daar hadden we niet op gerekend. Tijdens de wandeling viel het nog mee, maar om buiten te eten waar veel wind stond was het echt wel koud. Ook bleken veel van de tapatentjes rond de markthal net te gaan sluiten toen wij wilden gaan eten en diegene die wel open waren hadden alleen een terras, daar kon je alleen buiten zitten en dat was ons te koud. Maar ook al ging meer dan de helft dicht, er bleven genoeg zaken open. We vonden er een met een grote binnenruimte waar het lekker warm was. Het was niet erg chic, maar wel behoorlijk vol, wat meestal een goed teken is. De menukaart stond vol dingen die we maar half begrepen. Er was keus uit verschillen de schotels met tapas, hele menus, en vlees en vis gerechten. Onze keuze viel op twee tapas schotels. een met zee dingen en een met groenten en eend (dachten we). Dat bleek dus eigenlijk een dikke soep te zijn volgens de bedienster. Die lieten we dus maar vallen. We hielden het dus maar bij een schotel. Die bleek ruimschoots onze honger te kunnen stillen.
Anneke wilde ook weten wat de mensen naast ons aan het eten waren en zo kregen we nog aanspraak met een een lerares Engels uit Parijs met haar man, die al lang in de gaten had dat wij Hollanders waren. Wie anders zijn zo nieuwsgierig en brutaal?

Geschreven door Annekeenhans.op.reis