Vanochtend was het echt koud maar ons ontbijt werd voor de kachel opgediend. We waren al vroeg op pad met onze vesten aan. Na een aantal gidsen afgewimpeld te hebben die ons wel als potentiële klanten zagen, zijn we de rivier overgestoken het waterval dal in. Het was een hele klim. Eerst langs honderden stalletjes en cafeetjes en daarna over smalle rotspaadjes. Ergens hebben we een paadje gemist zodat we na veel klimwerk op de, naar later bleek, terugweg voor de grote horde, terecht kwamen. Dat uitkwam bij het cafe bij de derde waterval. We hadden er dus al 2 gemist. Onze hotelliėre had ons gezegd dat achter het café het pad naar de overige watervallen begon. Deze zijn alleen voor de gevorderde toerist en eigenlijk niet voor 70jarige COPD patiëntjes maar ik heb het toch maar gedaan. Het was zwaar werk en af en toe best eng maar ook heel mooi. Bij de een na laatste waterval hebben we geluncht met het brood dat we hadden meegekregen van het hotel. De laatste waterval lag net boven de 1700m. We hadden nog iets verder kunnen gaan maar toen we zagen hoe je dan om hoog moest klimmen hebben we het maar niet gedaan. Toen we terug gingen zagen we dat ons reizigers pad veranderd was in een toeristische highway. Omdat we nog 2 watervallen gemist hadden zijn we bij het cafeetje afgeslagen om de eerste 2 te zien. Dat viel niet mee. We moesten bijna loodrecht naar beneden en naar beneden klimmen is minder vermoeiend maar wel veel moeilijker want je ziet haast niet waar je je voeten kunt zetten en als het dan ook nog nat en glibberig is valt het niet mee. Gelukkig zijn we heelhuids beneden gekomen.
We zitten nu weer lekker voor ons appartement naar de vogeltjes te kijken want de apen zijn verdwenen. Vanavond eten we hier in het hotel. Want dan wordt het koud en in het dorp is toch bijna alles gesloten. Ze moeten het hier echt hebben van het dagtoerisme.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis