Vandaag gaan we naar Sumatra. We hebben gisteren in het restaurant al afscheid genomen van de familie. Dat was niet zonder een traantje, want het zal wel weer een paar jaartjes duren voor ze Mischa weer zien en die heeft ieders hart gestolen.
Het vliegtuig gaat pas om een uur of twee en zo als gewoonlijk was ik er al om zes uur uit om te zwemmen. Het is dus een lange ochtend wachten. Indonesiërs zijn daar heel goed in. Ik wat minder.
Ik had de pech dat ik vannacht vlak voor vieren naar de wc moest. Net toen ik weer wilde inslapen begon de moskee hier te blèren. Nu dan val ik niet meer in slaap. Gelukkig bedacht ik dat mijn oordopjes niet alleen het water uit mijn oren kunnen houden. Zo kon ik toch nog twee uurtjes slaap mee pikken.
Dat was wel nodig. Want hoewel de reis voorspoedig verliep waren we pas om kwart voor elf 's avonds in Bukit Lawan.
We reden om vijf uur bij het vliegveld weg, maar we moesten eerst Medan door en Medan is net Bandung, één grote file. Om zeven uur waren we door Medan heen. Toen hebben we eerst wat gegeten.en om kwart voor acht gingen we verder. Buiten Medan werd de weg een stuk slechter. Daar was geen file meer maar grote gaten in de weg waar we omheen of soms stapvoets doorheen moesten. Gelukkig wist de chauffeur een binnendoor weggetje wat grotendeels goed berijdbaar was maar ook daar waren er stukken waar je stapvoets door heen moest. Het was ondertussen pikdonker geworden. We werden alleen bijgelicht door de bliksem achter de wolken. We reden stukken door eenzame palmolie bossen en dan weer door desa's. In de desa's lagen veel slapende politie agenten, zo noemen ze hier de de richels dwars op de weg die je dwingen langzaam te rijden. Maar omdat op de meeste plaatsen er in die richels twee openingen waren gehakt, kon onze chauffeur er toch met een flinke vaart door heen.
Ons verblijf ligt aan de overkant van de rivier en is alleen bereikbaar via een hobbelig keien pad en een hangbrug. Vlak voor dat we aankwamen had de chauffeur even gebeld dus er stonden al vijf mannen klaar die onze zware koffers voor een euro de man, naar onze kamers brachten.
De bar was al gesloten maar een van de dragers wilde wel even naar het dorp om wat bier en water te halen, want hij had wel door dat wij geen idee hebben van het Indonesische prijsniveau.
Het bier was dan ook naar Indonesische begrippen vrij duur maar toch nog minder dan ik in de Beijerd kwijt geweest zou zijn en het was natuurlijk wel nacht tarief.
Ons verblijf hier is wel het tegenovergestelde van het hotel dat we vanochtend verlieten. Geen knikkende bedienden, geen lift , geen airco, geen rij douchel,conditioner, bodylotion in de douch en zelfs geen kingsize tweepersoonsbed. Maar een ventilator, een klamboe, twee eenpersoons bedden en een buiten douch/ wc.
Wij kunnen dat wel aan want buiten ruist de rivier en er is volop bier. Maar Nely zal hier niet zo gelukkig mee zijn.
Van daag zijn er niet veel foto's maar morgen gaan we de jungle in en zien we orang utans

Geschreven door Annekeenhans.op.reis