Ik werd precies om zes uur wakker. Dat is hier niet zo moeilijk want we gaan meestal al voor tiennen naar bed. Eileen en ik zijn gelijk gaan wandelen. Gisteren hadden we een weggetje gezien dat vrij steil naar beneden ging en wat niet spek glad was. We hoefden maar een klein stukje naar beneden daarna werd het vlak. Er was een bruggetje over het riviertje dat achter ons huis door een diep ravijn loopt. Hier was het dal nog vrij ondiep maar het werd wel snel dieper en we hoorden het geklater van een waterval , die we echter niet konden zien door de weelderige begroeiing over de kloof. Het pad liep dwars door de sawa's waar al volop werd gewerkt. De mensen stonden diep in de modder de padi (rijstplant) aan te aarden. De plant groeit hierdoor beter en produceert zo meer rijst.
Natuurlijk zaten er ook veel kleine reigers op zoek naar slakken en we zagen ook nog een eekhoorn. Het was een hele mooie wandeling en we waren precies op tijd weer terug voor het ontbijt.
Om half elf kwamen Nely's tante, Fonny, met haar dochter, Grace, aan van het vliegveld. Zij blijven hier tot we naar Bandung gaan en gaan dan met ons mee.
We zijn gaan lunchen in een chic restaurant helemaal gebouwd van bamboe. Er zaten bijna alleen maar Buleh (blanken) want voor Indonesische begrippen was het stervens duur maar vergeleken met Nederland nog vrij goedkoop. Het was erg lekker.
Daarna zijn we naar de Tegallalang rijst terrassen gegaan. Dit zijn volgens veel reisgidsen de mooiste sawa's van Bali. Nu dat waren ze totdat het in die reisgidsen vermeld werd. Nu is het een grote toeristenzooi. Een soort pretpark met een Luwak koffie museum, grote schommels, zwembad en allemaal stalen trappen.
Luwak koffie is poepie lekkere koffie want het word gemaakt van koffiebonen die ze uit de keutels van de luwakkat vissen. Die katten eten namelijk alleen de koffiebessen die precies goed rijp zijn en de bonen poepen ze weer uit. Vroeger hadden de vrouwen die koffie plukten altijd een zakje bij zich waar die keutels in gingen die ze tussen de koffieplanten vonden. Die bonen gingen dan voornamelijk naar het Midden-Oosten voor die poepie rijke sjeiks. Nu hebben ze gewoon grote kooien met Luwakkatten die ze voeren met koffiebessen.
Daarna zijn we naar de Pura Gunung Kawi Sebatu gegaan. Een pura is een tempel en gunung is berg. Het is niet een erg grote tempel maar hij ligt wel mooi bij de bronnen onder aan de berg. Bronnen zijn hier namelijk ook heilig want water is de bron van leven. Bij zo'n tempel vind je bijna altijd ook een plek waar je kunt baden.
s' Avonds zijn we ribbetjes gaan eten want de familie van Nely is gek op varkensvlees en dat is op Java veel moeilijker te krijgen in restaurants dan hier op Bali. Eileen is niet mee gegaan want die voelde zich niet lekker. Die had bij de tempel een slangenvrucht gevonden die nog niet rijp was en daardoor heel vies was. Onderweg naar huis werd ze steeds misselijker en moest ze overgeven.
Ook de chauffeurs en de verpleegster gingen niet mee, ze zijn moslim en zijn ergens anders gaan eten.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis