Vandaag ging het dus helemaal mis.
Gisteravond had onze Thaise gids nog aan ons gevraagd of om acht uur vertrekken klopte. Meestal vertrekt hij om 6 uur. Wij wisten van niks want alles wordt voor ons geregeld, dus we zeiden dat hij dat moest navragen. Wij wisten alleen waar we naar toe moesten en niet hoe laat. De gids heeft gebeld en zei dat 8 uur prima was en dat we een privéboot zouden krijgen.
Na een lekker ontbijt zijn we dus afgereisd naar de grens met Laos. Aan de Thaise kant nam hij afscheid nadat hij ons enkele instructies had gegeven. We moesten namelijk eerst door de Thaise grenspost , dan een kaartje voor de bus kopen die ons naar de Laotiaanse grenspost bracht aan de andere kant van de vriendschapsbrug over de Mekong. Daar zou onze Laotiaanse gids wachten. Toen we uit de bus stapten kwam er iemand met op zijn telefoon onze namen. Onze gids was namelijk al vertrokken met andere toeristen die hij moest begeleiden. We waren namelijk 2 uur te laat. Er was geen privé boot voor ons. We hadden met de groepsboot mee gemoeten die al om 9 uur was vertrokken.
We waren behoorlijk boos. Onze Thaise gids had nog gebeld of het allemaal klopte, en hij verzekerde ons dat we een heerlijke relaxte tocht over de Mekong zouden krijgen. In plaats daarvan gingen we met een auto naar de eerstvolgende stopplaats, Pakbeng. Het is leuk zo'n tocht eens in je leven meegemaakt te hebben. Maar we waren toch liever met de boot gegaan. Rond 80% van de weg was onverhard, met heel veel bobbels en kuilen. Alleen in de dorpen lag er een asfaltweg. Daar reed de chauffeur dan ook meestal het hardst, tot grote schrik van alle honden, kippen, geiten, varkens en kinderen die er liepen. Gelukkig toeterde hij wel vaak. Hij reed soms wat minder hard als door het stof van een voorganger of een tegenligger het zicht volkomen beperkt was. Alles wat langs de weg stond zag roodbruin van het stof en ook onze koffers, die achterop onder een zeiltje lagen, waren bedekt met een dikke laag stof. Onderweg hebben we nog ergens een kop noodlesoep kunnen bemachtigen. De hele reis van nog geen 100 km. duurde 4 uur, en we waren behoorlijk door elkaar geschud. We hebben wel veel gezien onderweg. We gingen echt door het arme platteland van Laos. Nu eens langs de Mekong of een zijrivier en dan weer over bergruggen met prachtige uitzichten. De meeste huizen in de dorpen zijn van hout, maar heel af en toe zag je een stenen huis.
Pakbeng bestaat vooral uit Guesthouses en restaurants. Het is duidelijk een tussenstop op de Mekong. Vanaf 6 uur landden er ook steeds meer boten met toeristen aan. We hebben hier een aardige lodge, maar er is weinig luxe. Laos ziet er sowieso veel armer uit dan de andere drie landen waar we geweest zijn. We merken steeds meer verschillen tussen de drie landen waar we geweest zijn. Thailand is duidelijk het rijkste, Laos het armste. De huizen in Laos lijken meer op de huizen in Cambodja. Veel staan er op palen. In de dorpen waar we hier doorheen kwamen zagen we veel voorraadschuurtjes op palen. Die stonden vaak apart aan de rand van het dorp. Morgen gaan we de tweede étappe afleggen van de tocht naar Lawang Prabang, maar deze keer wel over de Mekong.

Video op Youtube:
18 Van Chang Rai naar Pak Beng 13’32”: https://youtu.be/HaDPmHlhAtQ

Geschreven door Annekeenhans.op.reis