Vandaag een hommage aan Daphne du Maurier die in deze streek gewoond heeft. We gaan naar "Frenchmans creek". Dat wil zeggen, eerst naar Helford Passage, dan over met de ferry naar Helford en vervolgens vijf kilometer lopen met twee keer veertig meter omhoog. Je moet er wel iets voor over hebben.
Op de ferry waaide mijn hoed af en als de schipper niet zo vriendelijk was geweest om even terug te varen was ik weer een dure panama kwijt geweest. Nu had ik een lekkere koele hoed, wel een beetje zout.
De kreek hebben we nauwelijk gezien. Af en toe een glimp door de bomen en soms een doorkijkje. Wel een gevaarlijke plaats voor een piraat om zich te verbergen want bij laag water staat de kreek vrijwel droog en zie dan maar eens weg te varen als ze je proberen te pakken.
Het was wel een mooie wandeling en het was goed te doen.
Na de wandeling hebben we eerst wat gedronken en gegeten en zijn toen met het veer weer terug gegaan. Ik heb eerst wel even gecontroleerd of het koordje van mijn hoed wel goed vast zat.
We wilden nog langs Trebah gardens maar die was gesloten. en bij de Glendurgan gardens hebben we toch maar besloten om naar huis te gaan. Het was al bijna vier uur en de tuin ging om vijf uur dicht. Verder zijn die tuinen heel mooi maar ze lopen van boven zo'n veertig meter naar beneden naar het strand. Op zich is dat wel te doen maar je moet ook weer veertig meter omhoog naar de auto en we hadden onze lichaamsbeweging voor vandaag al gehad. Er was nog wel een "Cafe" , maar in een Engels "Cafe" hebben ze alleen koffie, thee en taart, geen bier. Daar voor moet je in een pub zijn.
We zijn nog wel even bij een stuwmeer wezen kijken maar daar viel niet veel te beleven. Er was alleen een familie futen, maar die zochten geen toenadering.
Om kwart over zes waren we weer thuis.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis