Na ons ontbijt zijn we naar Remuzat gereden. We hebben de kortste route genomen. Dat is ook de langste en de mooiste. Hij gaat over twee pasjes en een heel smal weggetje. We zagen ook de Angèle in de verte liggen. Villeperdrix ligt onder aan deze berg die ik in mijn jonge jaren samen met mijn vader en zwager, beklommen heb. Remuzat moesten we overslaan want anders waren we niet op tijd bij het restaurant. Er is gelukkig nog steeds geen kaart, wel kan je een aperitief kiezen en moet je kiezen of je rode, witte of roze wijn wilt.
Zelfs het likeurtje in je koffiekopje was er nog. Het was nu alleen abrikozenlikeur, maar nog steeds heel sterk. Het was dus een zeer geslaagde lunch en de hele familie was jaloers.
Tot Villepedrix is de weg vrij breed en de meeste mensen gaan ook nooit verder, maar als je door rijdt wordt de weg vrij smal en gaat hij langs een diepe kloof onder de Angèle langs en komt hij uit op de doorgaande weg naar La Motte Chalancon. Ik kende dit weggetje nog van vroeger en dat hebben we genomen want het is heel mooi en anders moesten we steeds over dezelfde weg.
Het eerste wat we zagen toen we op de doorgaande weg naar La Motte kwamen was een bord Route Barrée en daar hebben wij geen goede ervaringen mee. Wat er verder nog bij stond konden we niet zo goed lezen. Gelukkig was de route niet helemaal barrée maar maar half. Ze waren met de weg bezig en er was een stuk met voie alternée. Dan is er maar een helft van de weg beschikbaar en daar mag je dan om de beurt overheen.
We waren van plan geweest om naar het "plan d'eau" te gaan om te zwemmen, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Het was wel mooi weer maar ook weer niet zo warm dat we behoefte hadden aan een frisse duik.
We zijn even gaan kijken in La Motte en langs de camping gereden waar we vroeger altijd kwamen, maar alles was verlaten op een paar mannen na die petanque speelden ( dat is hier de nationale sport). Toen naar Cornillon gereden dat is vlak bij en hier staat het hotel waar wij voor het eerst in Frankrijk hebben geslapen. Dat was in 1978. Het hotel is nu een restaurant en was dus gesloten tussen 3 en 7. Dan maar naar Remuzat, iets verder op. Ook hier was alles dicht. Alleen de gieren draaide hun rondjes rond het kruis op de berg. Uiteindelijk konden we pas in Nyons wat te drinken krijgen en naar de wc. We hebben er nog wat rond gelopen en zijn toen maar weer naar Buis gegaan om wat uit te rusten. Onderweg hadden we nog wel een mooi uitzicht op de Mont Ventoux.
We hebben van avond nog wel een goed restaurant ontdekt, dat was gisteren gesloten.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis