Vandaag wilden we gaan zwemmen. We hadden een leuk stadje uitgezocht onder de voet van Italië. En de mevrouw van de B&B had gezegd dat je daar goed kon zwemmen. Het is mooi weer met lichte bewolking maar wel veel wind. Het strandje bleek een rotskust te zijn en de golven waren zo hoog en de wind zo hard dat we maar niet zijn gaan zwemmen. We zijn naar Gallipoli gegaan, een mooi havenstadje met een groot Fort en veel vissersboten.. We hebben er wat sponsen gekocht en zijn verder gereden naar de hak van Italië. We dachten leuk te gaan eten in een klein vissersplaatsje aan de kust maar dat bleek meer een toeristen plaats te zijn waar alles dicht was omdat het seizoen afgelopen is.
Gelukkig hebben we even later een restaurant gevonden vlak aan zee. Hier is wel zand maar ook veel rotsen. Ik denk dat ik wacht met zwemmen tot we aan de oostkust ziin, die ligt meer uit de wind.
Het voorgerecht was prima. Carpaccio van tandbaars . Anneke had gebakken kabeljauw. Nu is het wachten op de secundo want de primero sla ik altijd over.
Het was weer heerlijk. We gaan nu naar Santa Maria di Leuca, de uiterste punt van de hak. Het is een mooi wit stadje met een haven vol jachten. Er is bijna niemand. Boven bij de vuurtoren is een handjevol toeristen en een markt met souvenirkitsch. Vuurtorens met licht in elke kleur. Ze lopen hier wel een beetje achter want elke vuurtoren heeft maar één kleur. In Vietnam zou zo'n vuurtoren voortdurend van kleur veranderen.
Anneke had in haar boekje een zwemplek gevonden. Die zijn hier zeldzaam. Want het zijn hier allemaal rotsen. Die hele hak is een groot kalksteen plateau: heel vlak, alleen aan de kust loopt het naar beneden. Er zijn maar weinig strandjes, vrijwel allemaal aan de golf van Tarente. Maar daar waaide het te hard.
We zaten net vijf kilometer op de kustweg naar het noorden toen bleek dat deze weg was afgesloten. We moesten een klein weggetje omhoog nemen het plateau op. Nergens een bordje omleiding volg de A of de B maar gewoon niks. Dan ben je blij dat je een navigatie in de auto hebt. Feilloos leidde hij ons over kronkelige landweggetjes en door nauwe dorpsstraatjes. Eerst omhoog het plateau op en wat later weer het plateau af langs een heel steil kronkelig weggetje weer terug op de hoofdweg.
Het strandje is ongeveer 20 meter breed, daar zit niemand. Maar er is een betegeld terras met een trapje. We hebben er lekker gezwommen. Er waren wat visjes te zien en veel zee-egels maar die zaten op zo'n twee meter diep dus daar kon je niet op trappen. Je kon er sowieso niet staan. Ik heb dus maar kort gesnorkeld en ben maar gewoon gaan zwemmen.
We zagen vandaag weer veel aangetaste olijfbomen. Soms hele boomgaarden die dood waren, maar ook wel half aangetaste en bomen die gezond leken.
We hebben vanavond maar pizza gegeten in een restaurant vlak om de hoek. Je zat er mooi onder de citrusbomen maar de pizza vonden we maar matig. Er zat wel veel ansjovis op, dat was een pré, maar die was niet meegebakken, net als de mozzarella, Ze bakten alleen de basis met tomatenprut en basilicum en al het overige ging er pas op als hij uit de oven kwam. Ze zeiden dat dit een nieuw concept was maar ik denk dat deze nieuwlichterij gewoon makkelijker was want dan hadden ze de basis voor elke pizza klaar en kon hij per klant versierd worden. We kregen wel vijf euro korting omdat Anneke zei dat ze ouderwetse pizza's lekkerder vond.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis