Vlak bij onze Gîte is een grot die je kunt bezoeken. En dat hebben we dus maar gedaan. Er is ongeveer vijftien km aan gangen waarvan we er twee hebben gedaan. De grotten in deze streek zijn ,net als in Limburg ontstaan door het uithakken van stenen, die ze hebben gebruikt om al die kastelen, kloosters en huizen hier te bouwen Tegenwoordig worden er geen stenen meer gewonnen want dat is veel te duur geworden.
We kregen met zo'n 20 man een rondleiding waar we het meeste niet van konden verstaan. Er werden verschillende soorten paddenstoelen gekweekt, witte champignons, kastanje champignons ( die noemde ze champion parisien), shi-take, een gele paddenstoel, oesterzwammen en een die ze de pied blue noemden. Die zag er klein net uit als een heel jong eekhoorntjesbrood, maar volgroeid leek hij er totaal niet op. Ook de paddenstoelenteelt is nauwelijks meer rendabel, vandaar dat ze vooral de duurdere soorten kweken.
Er had zich ook een kunstenaar uitgeleefd in de grot. Er was een heel namaakdorp uitgehakt in de wanden en er waren allerlei voorwerpen uitgehakt.
Ik vond het wel aardig maar Nely en Floris vonden er niets aan vooral omdat we steeds moesten wachten als de gids dingen ging vertellen waar zij toch niks van verstonden. We hebben een zak blauw voeten gekocht die we bij de lunch hebben opgegeten.
Ze zijn vrij stevig en goed van smaak maar niet erg bijzonder.
Na de lunch zijn Anneke en ik naar de grot van een bubbeltjeswijn fabrikant gegaan, Nely en Floris gingen niet mee die hadden hun buik vol van grotten. Wij vonden het wel leuk. Dit was een doe-het-zelf rondleiding met een degustation aan het eind. We kregen een Engelstalige handleiding en een code voor de deur mee en konden op weg. Eerst langs een grotwoning en toen de grot in. In de grot waren allemaal projecties van kunstenaars die zich hadden laten inspireren door het gebied van de Loire en Cher met zijn kastelen, wijngaarden en steden. Overal stonden overheadprojectoren, die sinds de invoering van PowerPoint op scholen toch overbodig geworden zijn, beelden op de wanden en nissen te projecteren. Het was een waar spektakel. Tegen het eind kwamen we in het gedeelte waar duizenden. flessen op verdere behandeling liggen te wachten. Bubbels rijpen namelijk niet in het vat maar in de fles. Het druivennat gaat zo de fles in met een beetje elixer van water, suiker en gist. Dat ligt dan minstens een jaar te gisten en soms nog langer afgedekt met een kroonkurk. Dan worden de flessen in een groot rek een aantal maanden op zijn kop gezet zodat de droesem van het gist de hals in zakt. Vervolgens gaan de flessen met hun hals in een bak water met antivries van min vijfentwintig graden. Daardoor bevriest de wijn in de hals. Als dan de kroonkurk verwijderd wordt plopt de ijsprop met de droesem uit de fles door de druk van het koolzuur. Men doet er dan een elixer bij van wijn met veel of weinig suiker, afhankelijk van of men brut of demi-sec wil maken. Pas daarna komt de kurk er in met de de afsluiter met het metaaldraad dat voorkomt dat de kurk er weer uitspringt door de druk van het koolzuur en het wordt bedekt met een kapje van aluminiumfolie. De fles moet dan nog minstens negen maanden liggen voor hij kan worden verkocht.
Het eindigde met een proeverij. We hebben er drie geproefd. Een brut, een rosé en een demi-sec. Van de brut hebben we maar een doos gekocht.
Aan het eind van de middag zijn we naar Montrichard gegaan, het stadje hier vlakbij. We wilden er gaan eten en omdat de restaurants hier pas om zeven uur open gaan, eerst wat drinken. Het eten was geen succes. Het was al moeilijk om te kiezen welk van de acht restaurants we met een bezoek zouden vereren. We kozen voor het restaurant met goede recensies en een ongewone kaart. Ze hadden er pannetjes en steengrill. Anneke en ik vonden steengrill wel heel jaren tachtig maar een pannetje met zeevruchten tagliatelli leek mij wel lekker.
We namen 2 pannetjes en twee steengrill en wilden dat dan delen met z'n vieren.
De zeevruchten in tagliatelli kwamen uit het zuur en dat pannetje was dus echt niet lekker. Het andere pannetje vonden ze wel heel lekker maar naar mijn smaak zaten er te veel aardappels tussen het spek, de uien en de kaas. Het vlees bij de steengrill was prima, alleen koelde de steen veel te snel af. Hierdoor duurde het bij de tweede ronde uren voor de kip gaar was en liep er allemaal vleesvocht de tafel op en uiteindelijk over Annekes nieuwe broek. Die was er toen wel klaar mee.

Frankrijk2021 08 De Grotten in 16’20”: https://youtu.be/4fDnnUcaBcM

Geschreven door Annekeenhans.op.reis