We zitten nu te wachten in Boccadasse, een vissersplaatsje dat opgeslokt is door Genua maar nog zijn eigen karakter heeft behouden. Het is 5 km lopen van onze kamer, maar in deze hitte (30⁰C) is dat een heel eind. Het was wel heel mooi. Het grootste deel hebben we langs de kust gelopen. We zagen veel grote schepen van en naar de nieuwe haven gaan. Strandjes voor de armen bij de de afwaterings pijpen en beach clubs voor de happy few op de mooie stukken. Bij strand moet je niet denken aan gouden zandvlaktes maar meer aan grijze kiezel.
Bij het Lido zagen we een soort opera loges langs het strand waar je je kunt omkleden en privé kunt zitten. We zijn tweemaal gestopt om iets te drinken. Nee geen corona test maar latte en succo d'arancia.
We hebben hier maar eerst een buskaartje gekocht want terug lopen is geen optie.
Daarna hebben we een restaurant gezocht. Het restaurant met het mooiste terras was dicht. Het volgende verkocht geen bier, dat was beneden hun waardigheid. In het restaurant waar we nu zitten hebben ze alleen maar gerechten met vis en zeevruchten. Het is vrij druk en het voorgerecht was heerlijk. Ik had carpaccio van gerookte zwaardvis en Anneke ravioli met haaienragout. Nu het hoofdgerecht nog.
Het hoofdgerecht , gefrituurde ansjovis was bijna net zo lekker als Jack ze altijd maakt. Anneke kon haar portie, zelfs met mijn hulp, niet op.
Het was wel jammer dat we onze zwemkleren niet bij ons hadden, want je kon hier lekker zwemmen en dat hadden we best gewild in deze hitte.
De bustocht terug ging prima. In 20 minuten deden we waar we 's ochtends 2 uur over hadden gedaan. Van de bushalte naar onze kamer zou volgens google maar 11 minuten lopen zijn. Er stond niet bij dat we nog 2 adembenemende trappen op moesten omdat de asensore buiten werking was.
Gelukkig zijn we levend boven gekomen en na een lekkere douche was de pijn gauw vergeten.
Na onze rust zijn we weer de stad ingelopen. Dat gaat een stuk makkelijker dan terug lopen, want onze wijk ligt op een bult vlak bij de oude stad dus je bent er zo berg af en terug nemen we lekker de bus. Eerst zijn we naar de piazza Dante gelopen. Daar is een mooie poort (porte Soprana ) en het huis van de vader van Christoffel Columbus. Tenminste, dat zeggen ze. Ik denk dat ze toen ze 100 jaar geleden de oude stad gingen vervangen door de nieuwe stad en ze al bijna alle oude troep hadden afgebroken, de eerste toeristen het huis van Columbus wilden zien. Toen beseften ze hier dat ze bezig waren een goudmijn af te breken. Dus een van de laatste middeleeuwse huizen die er nog stonden hebben ze maar tot Columbus' geboortehuis gebombardeerd. Dat lag mooi bij de restanten van een oud klooster en een mooie poort. Porta Soprana. Hier heb ik met Anneke nog een hele discussie over gehad. De eerste avond zijn we daar achter langs gelopen op weg naar piazza del Erbe.
De tweede dag zagen we hem van uit de bus. Toen zei ik dat is de poort waar we gisteren langs gelopen zijn. Nee zei Anneke want die poort was vierkant en deze is rond. Vandaag kon ze zien dat de torens aan de voorkant rond zijn maar aan de achterkant rechthoekig.
Vandaar liepen we naar beneden naar de haven want we wilden nog langs Eataly, een delicatessenwarenhuis met restaurant dat ons was aanbevolen. We hebben er wat rond gesnuffeld en yoghurt gekocht maar niks gegeten. Het was nog vroeg en we vonden het een beetje te trendy voor ons.
We hebben nog een stukje langs de haven geslenterd en zijn toen weer de oude stad in gedoken op zoek naar een restaurant. We zaten zo weer bij de via Garibaldi maar dat vonden we te bekend en er zijn daar maar weinig restaurants, alleen lunch dingen. We zijn toen maar een steegje in gedoken en kwamen in de duistere steegjes van de oude stad. Hier zat het vol Afrikaanse migranten in drukke tentjes. Dit was was echt zo'n wijk waar je makkelijk een been kwijt raakt (zie la Superba). We zagen ook iemand met één arm.
Hier geen restaurantje te bekennen dat ons geschikt leek. Gelukkig kwamen we na een tijdje weer bij de via Garibaldi en vonden in een zijstraat restaurant Au Café. We moesten aanbellen om binnengelaten te worden, we waren de enige gasten en we werden als koningen behandeld. We hebben er onder andere Cima gegeten. De ober kon ons moeilijk uitleggen wat dat was en haalde er het kookboek bij. Dat had hij beter niet kunnen doen want je wilt niet weten wat er in zit. We hebben het toch geprobeerd want wij zijn culinaire avonturiers (vooral Anneke) en het was heel lekker net als alle andere authentiek Genuaanse gerechten.
Ook het bier, de wijn en de grappa waren voortreffelijk. Gelukkig gaan we met de bus
Die bus viel toch wel tegen. Vanwege de avond dienst ging hij maar tot onder aan de bult en moesten we nog een halve kilometer omhoog lopen. Gelukkig zijn we zo langzamerhand getraind.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis