Gisterenochtend zijn we om 8 uur gaan varen. We waren al om half zeven op om te gaan ontbijten maar ik denk dat ze er hier ook een Laotiaans kwartiertje op na houden want de keuken was nog niet open. Het ontbijt stelde ook niet veel voor maar er was wel koffie om wakker te worden. Zo hadden we nog wat tijd om naar de olifanten te kijken die aan de overkant van de rivier aan het baden waren. Daar is het Mekong Elephant park. We hadden de vorige dag al zitten turen maar niets gezien, maar nu hoorden we ze al vroeg.
Het was in het begin behoorlijk koud op de boot. Er lagen wel dekens maar dat vonden we eigenlijk niet genoeg. Gelukkig konden we makkelijk een fleece vest voor Hans en wat sokken voor Anneke uit de koffer halen. Rond half twaalf kwam de zon door en toen werd het steeds warmer. Het was een hele relaxte vaartocht. We zaten met 22 mensen van allerlei nationaliteiten op de boot, o.a. twee Nederlanders, een jong stel uit Amsterdam met wie we een hele tijd hebben zitten praten. Zij was gezondheidswetenschapper en deed een promotieonderzoek naar ‘gezond oud worden.’ Hans zei te vrezen dat dit betekende: niet meer drinken en niet meer lekker eten, maar zij zei dat het belangrijker was om veel te bewegen. Hij had Kunstmatige Intelligentie gestudeerd maar werkte nu bij de VPRO waarvoor hij popprogramma’s maakt op Radio 3.
Er waren ook Fransen, Belgen, Amerikanen, Zweden, Duitsers, een Pool en een Thaise familie, waarvan de vader (van onze leeftijd) een bekende Thaise popzanger – en gitarist was. Hij speelde vooral oude rockmuziek, Elvis Presley en zo. Hij miste echter vier voortanden, en zei dat hij als hij moest optreden z’n kunsttanden in deed omdat hij anders teveel sliste.
De boten die op dit stuk van de Mekong varen zijn allemaal heel lang en smal. We mochten ook niet met z’n allen aan één kant gaan zitten i.v.m. de balans. De rivier stroomt erg snel en af en toe zijn er stroomversnellingen. De schipper laveerde het schip er behendig tussendoor. We zagen soms wel een wrak van een schip van wie de schipper niet zo behendig was geweest.
Het landschap was prachtig, soms kwamen we langs dorpjes en we zagen regelmatig geiten, koeien en buffels langs de rivier, helaas geen tijgers, apen of krokodillen.
We zijn nog gestopt bij een vissersdorpje. Er ontstond direct een markt. Vrouwen spreidden kleden uit waarop ze hun zelf geweven sjaals uitspreidden en kinderen boden hun zelf geborduurde lapjes aan. Er werd daar ook whisky gestookt die we mochten proeven. De destillatieapparatuur zag er nogal primitief uit en we hadden in Pakbeng ook al een fles lokaal gestookte rijstjenever gekocht dus we hebben geen flesje gekocht. Anneke heeft wel een sjaaltje een een kinderborduursel gekocht. Niet zozeer omdat ze het mooi vond maar meer om de lokale economie te steunen. Dat ze hiermee ook de kinderarbeid promoot leidt tot een dilemma. Niets kopen betekent geen inkomen voor de kinderen die toch niet naar school kunnen want er was alleen een tempel en geen school. Wel iets kopen bevordert de kinderarbeid. Peuters van nog geen drie jaar hielden al hun lapjes omhoog.
Daarna kregen we op het schip nog een goede lunch en na een paar uur varen kwamen we bij een paar grotten, die beide volstonden met boeddha beelden. Anneke heeft alleen de onderste grot bezocht, Hans ook de bovenste.
We kwamen twee keer langs een grote spoorbrug in aanbouw . Deze spoorlijn wordt door China betaald en moet China gaan verbinden met Singapore, zodat China zijn producten makkelijk kan afzetten in Laos, Vietnam, Thailand en Maleisië. Bijna alle arbeiders zijn Vietnamezen en Chinezen. Omdat de Mekong hier een grote slinger maakt zijn er 2 bruggen nodig 2 uur varen van elkaar.
Hoe leuk het varen ook was, we waren blij in Luang Prabang aan te komen, want na acht uur varen wil je wel weer vaste grond onder je voeten.
's Avonds zijn we met de shuttlebus van het hotel de stad ingegaan en hebben op de avondmarkt streetfood gegeten. Er zijn ook allemaal stalletjes met toeristenmeuk, zoals overal. Toen we terugliepen naar het hotel gingen we over een banboe brug. Deze ligt er alleen in de droge tijd, want tijdens de regentijd zou hij wegspoelen. Hij ligt over een zijrivier van de Mekong waar ook ons hotel aan ligt. Het is een tolbrug: Iedereen moet 5000 kip betalen (50 cent) per dag, en dan mag je er net zo vaak overheen als je wilt.
Vandaag is het eerste kerstdag. Het eerste bericht uit Nederland dat we kregen was dat het erg slecht ging met een goede vriendin van ons en daarna kregen we bericht dat ze was overleden. Dit zet wel een domper op deze kerstdag.
We konden fietsen van het hotel lenen en zijn 's morgens, toen het nog lekker koel was, de stad in gefietst. Daarna hebben we de Phoeshi Berg beklommen. Die ligt in het centrum van de stad. Er zijn drie wegen naar boven. De kortste bestaat alleen uit trappen. Hierlangs zijn wij naar beneden gegaan. De langste gaat langs een groot aantal tempels en boeddha beelden. Hierlangs zijn wij naar boven gegaan. Het zijn minstens 375 treden om boven te komen, maar als je de treden in de tempels meerekent zit je gauw op 400 treden.
Toen we weer beneden kwamen zijn we eerst naar de tuinen van het oude koninklijk paleis geweest, wat nu het Nationaal Museum is. Daarna hebben we een stukje langs de Mekong gefietst en hebben we geluncht. Anneke heeft nog een massage genomen want ze heeft veel last van haar nek.
We vonden het een leuke stad. Morgen gaan we verder met de auto naar Vang Vieng.

Video op Youtube:
19 Van Pak Beng naar Luang Prabang 19’41” :https://youtu.be/P_Or3GCI34E
20 Luang Prabang 19’10”: https://youtu.be/f2cl_SFwo48

Geschreven door Annekeenhans.op.reis