Toen we vanochtend opstonden scheen de zon nog, maar het is nu licht bewolkt. Gelukkig is het wel de hele dag droog gebleven. We werden al om kwart voor acht opgehaald, want het was vier uur rijden naar Ha Long. Al gauw kwam er steeds meer smog. We kwamen door een gebied met heel veel rivieren, maar ook heel veel industrie. De reis ging redelijk voorspoedig maar het verkeer in Vietnam blijft een ervaring. Er wordt in principe rechts gereden, maar het langzaamste verkeer gaat uiterst links rijden en als je wilt inhalen moet je dat rechts doen, en rechts rijden ook de brommers en fietsen. Afslaand of omdraaiend verkeer heeft net zoveel rechten als rechtdoorgaand verkeer. Op de doorgaande wegen is er een middenberm, maar om de zoveel honderd meter is er een doorgang waar auto's afslaan en draaien, bromfietsen en fietsen de weg met ware doodsverachting oversteken, soms ook gewoon een tijd tegen het verkeer inrijden.
De chauffeur moet dus continu oppassen, remmen en toeteren.
Veel huizen die we hier zien zijn heel smal en diep. Dus een meter of drie breed, maar wel 20 of 30 meter diep. En soms ook wel drie of vier verdiepingen hoog. Als ze in een rijtje tegen elkaar aan staan is het niet zo raar, maar soms staat er een helemaal vrij in het landschap en dat is een heel raar gezicht.

Onderweg zijn we nog langs een pearlfarm gereden, zgn. zodat we even konden plassen, maar natuurlijk ook om ons al dat moois te laten zien, en ook om ons te laten zien hoe cultivé parels gemaakt worden. Er was ook een showroom met sieraden van parels, en het was natuurlijk de bedoeling dat we iets zouden kopen, maar Anneke heeft nooit veel om parels gegeven, dus we konden de verleiding makkelijk weerstaan.

We zitten op een vrij kleine boot met een familie uit Singapore: een oma, haar twee dochters en de vriend van de éne dochter en twee kinderen van de andere dochter. Verder een Engelse en een gezin uit Nieuw Zeeland. Deze zagen we pas 's avonds want zij waren er al een dag en liepen dus een dag voor op het programma. Op de boot wisselen de passagiers steeds. De mensen uit Nieuw Zeeland waren de dag er voor al gekomen en deden nu het programma wat wij de volgende dag zouden gaan doen. De Engelse ging maar één dag mee en had weer een ander programma. Ons programma begon met een bezoek aan het lokale vissersdorp en de parelkwekerij. We moesten overstappen in kleine roeibootjes en werden weer door de lokale vrouwen geroeid, deze keer gewoon met hun handen en niet met hun voeten.
We gingen ook weer door een natuurlijke poort in de rotsen.
's Avonds hadden we de keuze uit Karaoke of inktvisjes vangen. Niemand had zin in Karaoke en ook het inktvisvangen was een flop, dus zijn we maar vroeg naar bed gegaan.
De volgende ochtend moesten we vroeg op voor de Tai Chi les. Anneke heeft gespijbeld maar Hans heeft zijn eerste Tai Chi les gehad (en ook zijn laatste). Om negen uur moesten we overstappen op een iets kleinere boot, de dagboot. De dagboot bracht ons na een halfuurtje varen naar de kano’s. Anneke is op de dagboot gebleven, maar Hans is lekker gaan kanoën met een gids en de familie uit Singapore. Alleen oma ging niet mee zodat Anneke met iemand kon kletsen.
De kanotocht was erg mooi langs de eilandjes. We zijn ook nog bij een strandje gestopt maar niemand wilde zwemmen want de zon begon pas net door de wolken te schijnen en we vonden het nog te koud.
Toen we weer bij de dagboot kwamen zijn we verder gevaren naar een ander plekje. De zon was ondertussen lekker gaan schijnen en dat was maar goed ook. Hans was bij het instappen namelijk omgeslagen en was doorweekt. Gelukkig was alles snel weer droog. We kregen weer een uitgebreide lunch met garnalen, varkensrib, inktvis, gewone vis, rundvlees, gewokte groenten, wortelkomkommersla, frietjes met kokos en rijst. Het laatste hebben we laten slaan. Na een half uur uitbuiken is Hans een rondje rond de boot gaan zwemmen. We bleven daar maar liggen dobberen. Iedereen ging maar slapen of sodoku’s maken. Alleen Hans heeft nog maar een rondje rond de boot gezwommen. De bemanning en de Singapoerezen vonden dat heel dapper want het water was maar zo rond de 20 graden C en dat vinden zij heel koud. Ook de lucht temperatuur was maar iets van 22 graden en ook dat is hier aan de koude kant. ’s Zomers kan het hier zo’n 38 tot 40 graden worden.
Dit landschap is ontstaan diep in de oceaan door de afzetting van kalksteen, wel zo’n 2000 tot 3000 meter dik. Later zijn deze kalksteen lagen opgestuwd tot een enorm kalksteenplateau van wel zo’n 1000 tot 2000 meter hoog. Dit kalksteen plateau is vrijwel geheel verweerd en geërodeerd. Omdat tijdens de ijstijden de zeespiegel veel lager was dan nu kon deze verwering en erosie tot ver onder de huidige zeespiegel doorgaan. Wat we nu zien zijn de laatste resten van het kalksteenplateau dat door de stijging van de zeespiegel onder water is komen te staan zodat alleen de toppen als eilanden boven de zee uitsteken. Bij alle eilanden zie je op zee niveau een inkeping door de erosie van de golven.
Het stikt hier ook van de grotten, zoals gebruikelijk is in kalksteen gebieden. De laatste ochtend hebben we er een bezocht. Het stikte er natuurlijk weer van de toeristen en je zag ook veel beschadigingen. De grot stelde niet veel voor we hebben al veel mooiere gezien.
We varen nu weer terug naar Ha Long, we krijgen nog een Lunch en gaan dan met de auto naar Ha Noi.

Video op Youtube:
16 Halong Bay 16’13” https://youtu.be/vIqdby8t8OY

Geschreven door Annekeenhans.op.reis