Vandaag hebben we een tochtje door de omgeving gemaakt. Dat wordt helemaal door het hotel georganiseerd en dat kost net zoveel als naar de Orang Utans, maar je hoeft niet te lopen, behalve dan bij kleine uitstapjes onderweg. We gingen met de 'botor'. dat is een brommer met zijspan speciaal voor passagiers. Het is hier eigenlijk de arme mensen taxi, een soort gemotoriseerde becak.
Nu denken jullie natuurlijk :'Dat is een makkie' , maar vergis je niet. Zodra de botor van de grote weg een lokaal pad door de sawa's of kampungs in gaat wordt je hevig door elkaar geschud en moet je alle zeilen bij zetten om er niet uitgeslingerd te worden.
Het was wel leuk. Ook voor de locals, want zo'n sliert van vijf botors vol buleh trekt wel bekijks. We gingen eerst de sawa's in om naar de rijstoogst te kijken. De vrouwen gingen net pauzeren. Velen hadden klei op hun gezicht om zich te beschermen tegen de zon ik vond dat wel charmant staan maar ik mocht geen foto's van hen maken. Toen ze Mischa ontdekten waren ze gelijk een stuk toeschietelijker. Ze wilden allemaal Mischa aanraken en ook ik kreeg een high five. Rijst heeft hier drie namen. De plant heet padi, de korrels heten beras, als je het eet heet het nasi. We bezochten er ook nog een boerderij met sapi (koeien) en kambing (schapen) en verscheidene planten waaronder gember, cacao, papaja, banaan en nog een heleboel dingen waar we nog nooit van gehoord hadden .
Daarna gingen we naar een ecofarm. Hier verbouwen ze ook bamboe, die na tien jaar zo dik als een bovenbeen is en wel zes tot zeven meter lang. De lange bamboe palen worden dan eerst gedroogd en dan tot dunne latjes verzaagd waar je weer van alles mee kan doen.
We kregen een rondleiding over de farm waar weer van alles verbouwd werd. Omdat er zoveel te zien was keek ik niet goed uit waar ik liep en stapte ik in een modderplas op het pad. Mijn hele voet en sandaal zat onder de modder dus bij de eerste de beste kraan heb ik alles afgespoeld. toen bleek dat ook een wondje op mijn voet had dat bloedde. Zelf had ik niets gevoeld. De Indonesiërs keken even en zeiden "gewoon een bloedzuiger, niks om je druk over te maken" (of iets dergelijks in het Indonesisch).
Vervolgens gingen we naar een vrouw die gule Java maakt, in dit geval dus gule sumatra. Dat is palmsuiker. Daarvoor wordt het sap van een bepaalde palm drie uur lang zachtjes gekookt. Daardoor wordt het een bruine stroop die ze in vormpjes laten uitharden tot bruine schijven. Je kunt het palmsap ook een dag laten fermenteren. Dan heb je palmwijn. Daar kan je dan weer arak van stoken. Dat hebben we op Flores gezien.
Omdat de gula nog wel een uurtje moest koken zijn we verder gegaan naar een tofu fabriekje. Hier maken ze van sojabonen uit Brazilië tofu. Tenminste als de machine die de bonen pureert niet kapot is want daarom lag vandaag de produktie stil. Nu zijn wij wel eerder in een tofu fabriek geweest dus we kennen het hele procedee. De bonenpuree met water wordt gekookt tot een dikke brei dan schept men met een zeefdoek de brij in een vierkante mal. dan moet het wat indrogen en snijdt men het in vierkante stukken. Die worden of zo verkocht of eerst nog gefrituurd.
Toen naar de dakbedekker. Daar maken ze nog traditionele dakbedekking van palmbladeren. Aan wie ze dat verkopen is mij een raadsel want alle daken zijn hier van golfplaat.
Toen weer terug naar het gula vrouwtje die net bezig was de vormpjes te vullen.
Als laatste gingen we ergens diep in de saw's naar een mooi huis waar een heerlijke maaltijd geserveerd werd. Naast de onvermijdelijke rijst was er malse kip, verrukkelijke sajoer (groente in kokos) , lekkere jackfuit, smakelijke mie en heerlijke groente begnets. De sambal met ansjovis was ook niet te versmaden en de ananas was weer net zo lekker als gisteren. Het was echt moeilijk me in te houden en te eten tot ik genoeg had en niet totdat ik barstte.
Toen we om een uur of een weer thuis waren zijn we eerst gaan zwemmen op het plekje dat we gisteren ontdekt hebben. Daarna ben ik aan mijn dagelijkse plichten begonnen. Eerst de blog van gisteren af gemaakt want daar had ik gisteren geen puf meer voor en daarna aan deze blog begonnen. We hebben geen WiFi op onze kamer dus ik moet dit schrijven in het restaurant. dat is niet zo heel erg want hier is bier.
We krijgen net door dat een groep makaken het balcon voor onze kamers zijn binnengedrongen. De gula die Floris gekocht had hebben ze al gejat.
Toen Eileen en ik vanochtend gingen wandelen zat er ook al een hele troep apen rond het hotel. De hangbrug zat al helemaal vol en ook de vuilnisbak werd geplunderd. Toen de troep verder trok bleef een aap zwaar gewond achter hij lag eerst voor ons gebouw maar toen we naar de botors gingen lag hij op de brug en ging hij niet weg toen we vlak langs hem liepen. Hij zat vol verse wonden en iemand van het personeel zei dat er een apengevecht was geweest. De natuur kan heel wreed zijn.
Vanavond willen we in het dorp gaan eten maar of dat gaat moeten we nog bezien. Er zijn sinds ik hier zit al een paar flinke buien gevallen.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis