Toen Hans vanochtend het gordijn van de treincoupé opendeed, was de wereld nog grijs en wazig. Zo voelden wij ons ook , want we hadden slecht geslapen. Het is moeilijk te slapen als om de 30 seconden de trein toetert en je voortdurend door elkaar geschud wordt, om nog maar niet te spreken van de herrie die veroorzaakt wordt door de frictie tussen de rails en de wielen van de trein.

We waren 's avonds om ongeveer 10 uur ingestapt, ongeveer 3 kwartier later dan gepland. Onze laatste dag in Huë begon hoopvol, want toen we het hotel verlieten was het droog. Dat duurde echter niet lang. We hebben de hele dag regen gehad, soms wat meer, soms wat minder. We zijn eerst naar de markt gegaan, waar men met allerlei zeiltjes en plastic probeerde de regen buiten te houden. Je moet daarom ontzettend oppassen dat je niet net onder een zeiltje staat dat leegloopt. Iedereen op de markt probeerde ons wat te verkopen, dus we zijn er niet zo lang gebleven.
Een groot probleem zijn de scooters die overal op de stoepen staan. Als je vlak langs de gebouwen loopt kan je nog wel een beetje droog blijven, maar dat is onmogelijk door alle scooters die er staan. Naast de stoep is ook nauwelijks te lopen, want daar is de weg meestal wat lager en staat het vol met grote plassen. op plaatsen waar je wel kunt lopen zijn de stoeptegels meestal spekglad. We zijn dus vaak ergens naar binnen gevlucht om koffie de drinken, te lunchen of bier te drinken. We hebben 's avonds wel lekker Indiaas gegeten.

Het was dus een hele opluchting dat het, toen we vanochtend in Ninh Binh uit het station kwamen de zon scheen en de temperatuur aangenaam was. Niet zo bloedheet als in Cambodja. We hadden gehoopt eerst even naar het hotel te gaan om te douchen en een beetje bij te komen van de nachtelijke treinrit, maar dat pakte anders uit. Ook een ontbijtje eerst zat er niet in, maar gelukkig konden we bij een oud vrouwtje langs de weg wat bananen kopen.. Onze gids, die ons bij het station stond op te wachten, had een heel dagprogramma voor ons, en we zijn eigenlijk wel blij dat we dat niet gemist hebben. Eerst gingen we naar de keizerlijke tombe uit de 11de eeuw, want dit gebied is - heel kort maar - keizerlijke hoofdstad geweest Daarna hebben we de grootste pagode van Zuidoost Azië bezocht. Deze was nog geheel nieuw.
Het gebied hier is een oud kalksteen gebergte, en er wordt veel cement geproduceerd. Welnu, de grootindustrieel die het cement maakt heeft deze pagode en het hele complex er omheen laten bouwen. Hij is een vroom boeddhist, maar ook een sluwe zakenman. Het is een enorm complex. Eerst ga je met een elektrische wagen naar de onderste tempel. Dan is er een lange trap naar de middelste tempel. En dan moet je nog naar de bovenste tempel. Langs de trappen zijn allemaal nissen waarin je tegen forse betaling een boeddha kan laten plaatsen. Niet goed voor je portemonnee maar heel goed voor je Karma. Er staan ook allemaal boeddha beelden, overal staan bordjes dat je niks mag aanraken, maar iedereen raakt even de boeddha aan want dat brengt geluk. Je kunt het zien aan de zwarte plekken op de beelden. In de tempels staan enorme beelden van Boeddha, van zijn leerlingen en van zijn beschermers. Deze Boeddhabeelden zijn gemaakt van hout en bedekt met bladgoud. Daarna moet je nog een trap op naar de pagode. Deze heeft 14 verdiepingen maar gelukkig ook een lift. Boven heb je een prachtig uitzicht over de omgeving.
Na de lunch zijn we eerst een eindje gaan fietsen door een prachtig landschap en daarna hebben we een boottochtje gemaakt. Ook dat was een hele belevenis. Het eerste dat ons versteld deed staan was dat er geroeid wordt met de voeten, vooral door vrouwen. Je gaat door zo'n prachtig oud kalksteenlandschap door drie grotten. Eigenlijk 3 tunnels door de bergruggen. het was heel mooi maar na anderhalf uur varen hadden we een houten kont en waren we blij dat we naar ons hotel konden.
We zitten in een homestay met veel backpackers, het is ook lang niet zo luxe als we ondertussen gewend zijn. Maar het is maar voor één nacht. Morgen gaan we weer verder.

PS. Deze blog is wat later verstuurd want de internet verbinding op de boot in Ha Long Bay was heel slecht, dus dit wordt vanuit Hanoi verstuurd.

Video op Youtube:
15 Tam Coc 15’53” : https://youtu.be/dbe66FdVF0o

Geschreven door Annekeenhans.op.reis