Hoi-An

Vietnam, Hội An

We werden wakker met het geplens van de regen. Nu is het droog maar de lucht is zwaar bewolkt en we verwachten nog meer regen. Dat wordt vandaag niet fietsen, maar dat was al voorzien. We hebben het programma iets aangepast. We gaan straks eerst naar de kleermaker om ons wat kleren te laten aanmeten. Het schijnt dat je hier voor een schijntje mooie zijden kleren kan laten maken. We zijn benieuwd.

Bij de kleermaker zijn we helemaal opgemeten en hebben we stof uitgezocht. Voor ons allebei hebben we twee shirts/blouses en een broek besteld. De prijs viel ons echter toch wel een beetje tegen. De kwaliteit moet wel heel goed zijn...... Om 5 uur kunnen we gaan passen. Daarna zijn we naar een dorpje gegaan waar organisch wordt getuinierd. We waren niet de enigen. er liepen veel groepen rond in een bruine tuniek en met zo'n bamboe hoedje op. Wij kregen er ook een bij de gemberthee waarmee we verwelkomd werden. Toen volgde een rondleiding door de tuin waarbij we telkens kruiden moesten proeven, dat was best leuk. Er waren veel papajabomen en er werden veel lente uitjes verbouwd, Thaise basilicum en munt, sla, kool en 'Morning Glory', dat is hier een populaire groente, een soort spinazie. Het is heel lekker met knoflook. Ook zagen we veel courgette- of komkommer- achtige vruchten. Die groeien aan klimplanten over rekken. Er zijn verschillende soorten van. We kregen ook groene thee te drinken. De chef in een van de restaurants kende een beetje Nederlands. Toen we vroegen naar het recept van de rijstpannenkoekjes moesten we gelijk zelf pannenkoekjes gaan bakken hoewel dat pas voor later op het programma stond. Hij liet ons tevens weten dat hij zelf een kookboek heeft geschreven (te koop voor $15) en een boek over hoe je je schotels mooi kunt versieren met kunstig gesneden bloemen van bijvoorbeeld radijs of wortels (0ok te koop voor $15). Je moet tenslotte een beetje profiteren van al die toeristen.
We moesten ook nog een bedje maken voor de koolplanten. Hans is al 4 jaar gepensioneerd dus die werkt niet meer, maar Anneke is het werken nog niet helemaal verleerd en liet zich overhalen om mee te helpen. Eerst moest ze het zand netjes weghalen zodat er een bedje ontstond van zo'n 20 cm diep. Daarin moest ze een matje van gedroogd wier uit de rivier leggen, dat schijnt een goede meststof te zijn. Het zand ging er weer op, werd netjes aangeharkt en geplet. Daarin werden de koolplantjes gepoot en begoten. Hans heeft alles op de video gezet.
Toen gingen we weer terug naar het restaurant. Daar waren een paar Nederlanders bezig springrolls te maken dus we moesten even wachten en kregen een voetenbad in warm water met bladeren er in (ongetwijfeld heel gezond).
We kregen ook vast een paar gefrituurde springrolls en wat te drinken. Dat Hans een bierliefhebber was hadden ze al gezien, hij hoefde er niet eens om te vragen.
We mochten nog wat rijstpannenkoekjes bakken maar de rest werd allemaal voor ons gedaan. We kregen garnalen ingepakt in groene kruiden met een stukje vlees er bij.
Groene papaja salade, een soort curry met kip en tofu, gewokte groenten en watermeloen na. Het was weer veel te veel.
Het weer is eigenlijk best lekker vandaag, zo'n 25 graden met een lekker windje. Wel is er de voortdurende dreiging van regen maar meer dan een paar druppeltjes is er nog niet gevallen.
Over het weer van gisteren (de dag dat we aangekomen waren) werd een beetje lacherig gedaan: ach, een beetje een Typhoon, niks bijzonders. Toen we afgehaald waren van de luchthaven en naar het hotel gereden werden moest de auto wel door behoorlijk diepe plassen rijden. Overal waar een dipje in de weg zat stond het blank.
Maar deze dag viel het mee en we zijn dus maar met de fiets van het hotel de stad in gegaan. Hoi An is best een mooi stadje en dat merk je meteen. Het heeft veel historische gebouwen en is tijdens de oorlog grotendeels gespaard gebleven. Het lijkt op Volendam, veel water en veel toeristen. Het merendeel van de toeristen is afkomstig uit andere Aziatische landen.
Om 5 uur zijn we gaan passen, het ziet er mooi uit. Er moet nog iets vermaakt worden maar het meeste paste prima. Morgen kunnen we onze kleren ophalen. We hebben nog even gefietst maar om half 6 wordt het donker en dan wil je niet meer op de fiets zitten.
Ondertussen is het weer gaan regenen en we moeten nog wel gaan eten. We hebben echter prima hotelparaplu's en er zijn verschillende restaurantjes vlak in de buurt.

We hebben weer ontzettend lekker gegeten. Zo lekker dat we gelijk een kookklas hebben besproken voor de volgende dag. Het is in een klein restaurantje schuin tegenover het hotel. We zagen dat hier een jong Westers gezin zat te eten. Als ergens expats zitten te eten is het meestal goed. Het bleken Nieuw Zeelandse expats. De gestoofde aubergines waren zo lekker (en Anneke is normaal gesproken helemaal geen liefhebber van aubergines), dat we meteen wilden leren hoe dat klaar te maken. We moeten ons om half negen melden voor de kookcursus.
Het regende weer flink 's ochtends, dus gewapend met een paraplu gingen we op pad. Toch hebben we ze niet veel hoeven gebruiken alleen maar tijdens onze 'Mozes' vaar trip. We gingen eerst naar de markt, Anneke achter op de scooter van Thuy en Hans achter op de scooter van haar man. Ze ging niet naar de centrale markt in de stad waar ook alle toeristen komen maar naar een markt in de buurt van de rivier ( Er is hier één grote rivier, de Hoai, met veel zij armen en er stromen hier ook nog veel andere rivieren op uit.) waar wij zo'n beetje de enige bleekgezichten waren. Na de markt gingen we naar de rivier. Ze had ons dat 's avonds al uitgelegd maar daar hadden we weinig van begrepen. Het bleek dat ze buiten de stad woonden. Aan de ene kant naast haar schoonmoeder en aan de andere kant naast haar zwager met zijn familie in 3 best mooie huizen. Op de weg er naartoe hadden we al grote rieten manden naast de rivier gezien en bij het huis was een steiger waar een mandje lag te dobberen. Anneke zei al : "We hebben best kans dat we daar in moeten". En ze had gelijk, even later dobberden we in een mandje op de rivier. Ik voelde me net Mozes. De man van onze kokkin sprak geen woord Engels maar hij kon heel goed mand varen en peddelde heel behendig een eind over de rivier, nou ja een klein zij armpje want de rivier is hier heel breed maar er liggen honderden eilandjes in. Hij kon ook heel goed dingetjes maken van waterkokospalm blad. Eerst trok hij wat vezels uit de enorme bladeren en na wat vouw- en- knipwerk kregen we allebei een vingersprinkhaan en een vingerbloem. Anneke kreeg ook nog een haarband. Zijn vrouw vertelde later dat hij zo aardig wat bijverdiende want de Koreanen en Thai, die hier veel op vakantie komen, hebben zo een paar dollar over voor zo'n kunstwerk. De waterkokospalm hebben we ook al in de Mekong delta gezien. Hij groeit op de oevers in het water en is heel belangrijk tegen oevererosie omdat hij de golfslag dempt. Er komen grote ballen met langwerpige noten aan. Een beetje als steranijs naar dan veel groter. Als je de noten van de bal hakt en doormidden klieft smaakt het vruchtvlees naar kokos. Hij had ook nog een hengel bij zich met een stukje vlees eraan en daarmee gingen we kleine krabbetjes vangen. We gingen met het bootje tot vlak bij de oever, tussen de waterkokospalmen liggen. Hij gooide de hengel uit tot op de oever, en meteen sprong er een klein krabbetje op af die er aan bleef hangen zodat we die konden binnenhalen en in een bakje bewaren. Zo hebben we een stuk of vijf krabbetjes gevangen. Ik denk dat ze daar soep van koken. Na onze Mozes trip gingen we terug naar het restaurant. Onderweg kwamen we nog langs een aantal garnalen farms en een begraafplaats.
We hebben gefrituurde springrolls, gestoofde aubergine en gebakken varkenslapjes met kokos gemaakt. Het was heel lekker maar veel te veel. Maar nu had haar familie ook weer wat te eten. Haar dertienjarige zoon die op de scooter uit school kwam bakte gelijk een springroll van de vulling die wij niet gebruikt hadden. Onze kokkin/docent was een enorme kletskous en giechelaar en kwetterde er de hele tijd vrolijk op los. Ze vond het enorm leuk om twee bleekgezichten op cursus te hebben, niet in de laatste plaats omdat ze er zo natuurlijk ook weer leuk aan verdiende.
Door de kookcursus hebben we eigenlijk heel vroeg geluncht, en daarna hebben we even gerust en zijn weer op pad gegaan. Het weer is hier zodanig dat we weer van ons tropenrooster zijn afgestapt.
We zijn 's middags onze bestelde kleren gaan ophalen. Sommige dingen moesten nog even gepast worden, en daarna afrekenen. Hans heeft een mooie witte linnen zomerbroek (oei oei, als daar maar geen vlekken op komen) en twee mooie overhemden met lange mouwen van half zijde en half katoen.
Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik om iets te zeggen over de kleding van de Vietnamese vrouw. Uiteraard dragen velen gewoon westerse kleding: spijkerbroeken, rokjes, alles wat men in Nederland ook draagt. Verder zie je veel mooie vrouwen in een soort officiële klederdracht: een lange, zijden broek en daaroverheen een lange zijden jurk met aan beide kanten splitten vanaf de taille. Veel vrouwelijk personeel in de hotels is ook zo gekleed. Maar op straat, en op de markten, zie je veel vrouwen rondlopen in wat wij eerder een pyjama zouden noemen: een bloemetjesbroek van een soort stretchstof en een bijbehorende top of jasje, soms ook met een ander bloemetjesmotief.

Nadat we de kleding hadden opgehaald gingen we in het centrum van de oude stad een aantal gebouwen bezichtigen. We hadden weer fietsen van het hotel geleend en die in het oude centrum geparkeerd. Er zijn een stuk of 20 bezienswaardigheden, waaronder oude huizen, tempels en musea, die je kunt bezoeken. Voor 120.000 Dong per persoon ( ongeveer 4,50 Euro) konden we 5 van deze gebouwen bezoeken. We begonnen met de overdekte Japanse brug. Hoi An is sinds de 15de eeuw een belangrijke havenstad geweest waar ook veel Japanse en Chinese kooplui zich gevestigd hadden. Het is in de oorlog gespaard gebleven van veel verwoesting en er zijn dus nog veel oude gebouwen.
We hebben een paar traditionele huizen bezocht en een zogenaamde "Assembly hall" . Een soort gemeenschapshuizen voor de Japanse en Chinese bevolking

Video op Youtube:
11 Hội An Dag 1 17’27”: https://youtu.be/QfedQzEv7u8
12 Hội An Dag 2: 19’23” https://youtu.be/Eb7XlfNHnsE


Geschreven door

Al 8 reacties bij dit reisverslag

Die foto van jullie met de voeten in tobbes water heeft eeuwigheidswaarde :-). Nog veel plezier.

Tom 2018-12-14 09:54:30

Weer een mooie reisverslag en prachtige foto's !Tis hier genieten.

Yann 2018-12-14 11:27:54

Nou, ik kan vast bij jou op kookles komen Anneke, klinkt allemaal heerlijk😊 En was mandje varen niet wiebelig? Is een echte doe- vakantie geloof ik. Gr. van ons

Yvon 2018-12-14 11:41:01

Tis trouwens ook genieten van al die mooie foto's.

Yvon 2018-12-14 11:43:35

IK geniet van jullie Wereld reis,wat een prachtige foto.s .en vooral van jullie samen in het Bad HIHI voeten bad.zoiets staat in je geheugen gegrift.grappig.

Elizabeth 2018-12-14 19:34:10

ik neem aan dat jullie na al die kooklessen in Breda een restaurant gaan beginnen. Nel en ik zullen de eerste klanten zijn. Wat een geweldige reis! Geniet nog maar verder.

Harry Pinxteren 2018-12-14 21:07:25

veel te zien en te beleven ,het is erg leuk dit zo mee te beleven .veel plezier hoor ! Ik miste alleen de beschrijving van jouw gemaakte kleding ,Anneke ,het is altijd leuk om je daar voorstellingen van te maken . Mooie foto's hebben die bleekgezichten gemaakt

coleta 2018-12-16 07:27:24

Ik ben benieuwd naar jullie nieuwe kleren! Ik heb ooit in Hanoi kleren laten aanmeten, waar ik veel plezier van heb gehad.

Lia 2018-12-20 15:48:15
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.