Hans lag al om kwart over zes in het zwembad. Anneke had niet zo best geslapen. Ondanks de vermoeidheid was ze om 2 uur 's nachts weer wakker en het lukte haar niet weer in slaap te komen. Ze heeft veel pijn in haar nek, en het hoofdkussen was groot en dik en hard, dus dat hielp niet. Maar ongetwijfeld had het ook wel met Jetlag te maken. Na een uitgebreid onbijt gingen we op pad. Overal waren hele ploegen mensen bezig om de stoepen voor de grote gebouwen schoon te maken. Met hogedrukreinigers en boenmachines werd alles weer op en top schoon. We namen de skytrain naar de rivier, waar we op de boot stapten en naar de wijk voeren waar de grote tempel van de ' Emerald Bhudda' , het koninklijk paleis en de universiteit is, kortom: datgene waar alle toeristen naar toe gaan. Het was een leuke boottocht, langs pagodes, tempels en het fort van Bangkok, maar ook langs luxe hotels en ' shopping malls' . Toen we uitgestapt waren kwamen we eerst langs de universiteit. Het waren allemaal rechte straatjes met identieke huisjes aan beide kanten, waarschijnlijk een soort campus. Het geheel werd omgeven door een grote muur. Hoe dichter we bij het tempelcomplex kwamen hoe drukker het werd. Bij de ingang moest Hans een lange broek kopen voor 200 Bhat, want met korte broek mag je er niet in. Het zag er zwart van de mensen, zoals vaak bij dit soort dingen, nog erger dan de Efteling en dan in het park de dag ervoor. Iedereen stond overal selfies te maken, soms alleen, vaak in hele groepen. Je kon bijna over de hoofden lopen. Bij het heiligdom in de grote tempel moesten we eerst onze schoenen uittrekken en er mocht absoluut niet gefotografeerd worden, en dat wil wat zeggen, want de meeste Aziaten die wij op onze reizen tegenkomen zitten met hun vingers vastgegroeid aan hun mobieltje, en wel voornamelijk aan de fotografeer'knop'. Thai mochten voor in de tempel zitten, buitenlanders moesten achterin blijven staan. Alles was met bladgoud en gekleurde stenen en geëmailleerd porselein versierd, het deed bijna pijn aan je ogen. Er stonden bloeddorstig uitziende 'bewakers' van de tempel, met grote slagtanden, Stoepa's, heiligdommen met olifanten en leeuwen, lotusbloemen en nog veel meer fraais. Het was ondertussen ook bloedheet geworden en het werd ons allemaal een beetje te veel. dus besloten we maar om te vertrekken. Het is een heel uitgebreid complex waar we omheen moesten lopen. Om de haverklap reed er een tuktuk naast ons om ons over te halen met hem mee te rijden. Eerst zeiden we nog vriendelijk dat we dat niet wilden, maar dan bleven ze toch naast je rijden en aan je kop zeuren. Dus na een tijdje negeerden we ze gewoon dan reden ze het snelst weer door op zoek naar een andere prooi. In een zijstraatje zagen we een donkere markt en dat vinden we altijd interessant. Ze verkochten er voornamelijk gedroogde vis en ander gedroogd spul. Er waren ook grote bakken met vis in marinade en je kon er geroosterde vis kopen. Het stonk er behoorlijk en erg lekker zag het er niet uit. We kwamen uit in Chinatown. Hier kregen we een aanbod van een tuktuk voor een uur vervoer voor een kwart van het bedrag dat we gisteren betaald hadden voor nog geen kwartier. Dit konden we als echte Hollanders niet afslaan, ook al omdat we zo langzamerhand genoeg hadden van het wandelen in de hitte. Eerst bracht hij ons naar de tempel met de krokodillen, een hele grote en twee wat kleinere die in een pierenbadje lagen te slapen. Eigenlijk best zielig. Toen gingen we naar de tempel met de zwarte Boeddha en de slapende Boeddha. Bij de zwarte Boeddha werd alleen zwarte koffie als offerande gegeven, waarschijnlijk om hem zwart te houden. Er waren hier helemaal geen andere toeristen en maar een enkele Thai, die niet zo toevallig ook nog een kledingzaak en een souvenirwinkel had. Langzaam kregen we in de gaten hoe het werkte. We moesten een aantal winkels bezoeken en daar even rondkijken zodat de chauffeur zijn bonus kon innen (bijvoorbeeld een bon voor 5 liter benzine). Zonder winkel bezoeken was de ritprijs een stuk hoger. Dat bleek na de lunch toen hij op ons stond te wachten en wij direct naar het hotel wilden. Toen was de prijs 4 keer zo hoog. We zeiden dat we wel met de skyway zouden gaan. Dus werd er onderhandeld. Voor de oude prijs en één tussenstop wilde hij ons wel naar het hotel brengen.
Terug in het hotel zijn we eerst even gaan zwemmen. Het zwembad is maar klein, met drie slagen ben je al aan de overkant, dus je kunt er beter rondjes zwemmen. Er liggen badlakens die je kunt gebruiken en er staan ligstoelen. Als je niet van zonnebaden houdt ben je er gauw uitgekeken. Aan alle kanten is het zwembad omgeven door hoge gebouwen.
Na wat geschreven te hebben en wat gerust te hebben gingen we in de buurt van het hotel op zoek naar een plek om iets te drinken, en later te eten. We kwamen bij een fantastisch straatje waar werkelijk allemaal streetfood 'restaurantjes' waren. Het was bij bijna allemaal druk, dus we hebben er gewoon eentje uitgezocht. De tafeltjes waren van formica, de stoelen van plastic, maar het eten was geweldig en kostte nog niet de helft van het eten van de dag ervoor. We hebben als voorgerecht grote gegrilde garnalen gegeten. Daarna nam Hans een Curry met krab. Er zaten een stuk of wat in stukken gehakte krabben in, die nog één voor één moesten worden opengepeuterd en uitgezogen. Anneke had een schotel van kip met cashewnoten, ook heel erg lekker. Erbij een schotel met 'morning glory', zoals ze het noemen. een geroerbakken bladgroente die prima smaakte.
Anneke zag naast ons tafeltje een poster van een massagesalon. Er stond verder geen adres bij. We besloten allebei een rug- schouder - en hoofdmassage te nemen. De jongen van het restaurant die ons bediend had bracht ons er naar toe. En toen begon het afzien, de marteling. Het begon bij Anneke allemaal aardig en vriendelijk, maar toen de masseuse eenmaal in de gaten had dat ze veel pijn in haar nek had, kwam degene die Hans had gemasseerd erbij, die was duidelijk meer ervaren. Met z'n tweeën hebben ze haar nog een half uur extra gemasseerd, waarbij ze de pijnlijke plekken haarfijn wisten te vinden. Na afloop voelde het geweldig, maar eigenlijk zou ze zo'n massage twee keer in de week nodig hebben om echt van haar klachten af te komen. We hebben al besloten om - als we in januari weer in Bangkok zijn - terug te gaan. En misschien zijn er tussendoor ook nog wel gelegenheden . Terug in het hotel als een blok in slaap gevallen. En jammer dat we er vroeg uit moesten, anders hadden we nog wel tot 10 uur kunnen doorslapen.
En wat voor indrukken hebben we nou eigenlijk allemaal van Bangkok?
Bij bijna alle grote gebouwen en winkels staan hindoeïstische of boeddhistische kleine altaartjes waar dagelijks offerandes worden neergezet. Dit hadden we ook al gezien op Bali. Verder vind je overal door de stad tempels: grote en kleine, boeddhistisch of hindoeïstisch. Het verkeer is erg druk, maar niet te vergelijken met b.v. Jakarta, waar het continu vaststaat omdat niemand zich aan de verkeersregels houdt. Er is ook een goed systeem van openbaar vervoer. Er is wel veel herrie. Er ligt hier en daar wel wat rommel op straat, maar ook dit valt erg mee vergeleken met Indonesië, waar je je soms op een grote vuilnisbelt waant.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis