Het was zwaar bewolkt vanochtend. Omdat het naar Bologna maar een klein stukje was (net geen 200km) wilden we nog even langs San Marino, de kleinste staat van de wereld. Maar bij de afslag van de snelweg regende het zo hard dat we maar gelijk door gereden zijn naar Bologna. We waren net voor twaalven bij het hotel. Toen was het weer al een stuk beter. We kregen nog een paar druppeltjes toen we de stad in liepen, maar nu schijnt de zon. Van ons hotel de stad in gaat langs de Weg van de Onafhankelijkheid waar Jan en ik in 2017 altijd gingen ontbijten.
De lunch was redelijk maar het eekhoorntjesbrood viel tegen. Ze smaakten een beetje zuur. Net of ze uit een potje kwamen.
We hebben kaartjes gekocht voor een van de twee torens. Overmorgen om half elf mogen we naar boven. Het zijn 482 treden dus we moeten nog een een beetje fris zijn als we beginnen. Zoiets moet je niet vlak na de lunch doen.
We hebben al aardig wat gelopen en nu we onze voeten beginnen te voelen herinneren we ons dat we fietsen hadden kunnen lenen in het hotel, dat moeten we morgen niet vergeten. Nu moeten we maar weer even een terrasje pakken om bij te komen.
Iedereen loopt hier trouwens weer met een mondkapje. Als je er geen op hebt word je door de politie gesommeerd er een op te doen want hier zie je nog veel politie op straat. Zodra men echter een bekende tegen komt gaat het masker af en wordt er gekust en omhelst of handen gegeven.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis