Vanochtend regende het weer. Niet zo hard als gisteren maar door de regen word alles nog vochtiger als het al is. Ik drijf gewoon in mijn overhemd.
Morgen gaan we weer weg dus vandaag 'moeten' we nog een aantal dingen doen waar we nog niet aan toe gekomen zijn. Eileen en ik zijn vanochtend wel gaan wandelen, want het regende maar heel weinig. Het padje dat ze wilde nemen zag er er echter zo slecht uit dat we maar terug gegaan zijn. Het was niet alleen steil en overwoekerd, maar toen we de jungle in liepen werden we gelijk belaagd door een regiment muggen en dan is het niet leuk meer.
We hebben nu maar de Desa bij de villa bekeken. We lopen er altijd wel door en iedereen zegt dan vriendelijk gedag maar nu hebben we het wat beter bekeken. Er woont een uitgebreide familie. ik denk wel zo'n dertig mensen. van kinderen tot ouden van dagen. 's ochtends zien we altijd een aantal mensen vertrekken op de scooter en overdag zitten er altijd een aantal mensen te schilderen. Een oude opa ligt meestal op een bank voor zijn huis. Er is een tempel en een aantal mannen zijn ook bezig iets te bouwen.
Een van de dingen die we nog niet gezien hadden was het museum van Antonio Blanco. Dat vonden we wel de moeite waard ook al omdat het gevestigd is in een prachtig gebouw met een mooie tuin er omheen. Zodra we binnen kwamen kregen Eileen en Anneke een groot aantal papegaaien op zich. een op elke arm, een op elke schouder en ook nog een op hun hoofd. Ik kon ze ook wel op me krijgen maar ik moest foto's maken dus ik ontsprong de dans. Ook de werken waren best bijzonder. Soms tegen het pornografische aan, maar dat vind ik ook wel leuk. Met dank aan Motell Rijnen voor de goede tip.
Het museum ligt aan een kloof bij een oude hangbrug. Anneke zag direct dat dit vlak bij het hotel was waar we onze eerste keer op Bali gelogeerd hebben. Ze herkende de winkeltjes waar ze toen een paar mooie wikkelrokken had gekocht.
We zijn eerst koffie gaan drinken in een warung naast de brug met een leuk winkeltje er naast. Daar hadden ze best wel mooie shirts maar natuurlijk niet in mijn maat.
Naast de brug was een trap naar beneden de kloof in. hier begon een pad dat dat ons eerst met een bruggetje over de kali voerde en toen weer omhoog naar een pura leidde. daarna gaat het verder omhoog en loopt het over een rug naar de sawa's. In Ubud is dit bekend als de 'Campuhan Ridge Walk'. Het was dan ook vrij druk op het pad en we hebben maar een klein stukje er van gedaan. Ten eerste om dat we niet zo heel veel tijd hadden en ik maar langzaam vooruit kom met mijn stok en zere knie en ten tweede omdat het eerste en het laatste stuk het meest interessant zijn. Het eerste stuk gaat door het ravijn waar twee riviertjes bij elkaar komen en waar langs het pad heel veel gebeeldhouwde hoofdjes staan en het laatste stuk was toch veel te ver. Daar kom je op de sawa's en die hadden we op een ochtend wandeling al gezien.
Daarna zijn we gaan lunchen in een restaurant wat Floris had gevonden. Ik moest wel veel trappen op, maar boven hadden we een mooi uitzicht over de kloof en hebben we heerlijk gegeten. Anneke, Eileen , Nely en Floris wilden daarna nog wat gaan shoppen dus hebben ze mij en Mischa maar even gestald in de warung waar we 's ochtends koffie hadden gedronken. Ze verkochten daar namelijk ook bier. Zo als overal waar we komen stal Mischa de show. De serveersters wilden allemaal met haar rond lopen als ze even niets te doen hadden.
We zijn gisteren al begonnen met het pinnen van roepia's want morgen moeten we de chauffeurs betalen en de eindafrekening van de villa,, Dat loopt in de tientallen miljoenen. Je kunt hier maximaal drie miljoen roepia per keer pinnen. en per dag kunnen we per kaart maar zes miljoen roepia pinnen dus we doen iedere dag een beetje.
's Avonds zijn we weer ribbetjes gaan eten. Het was de verjaardag van tante Fonny en het was heel gezellig.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis