Gisteren zijn we naar Phú Quoc vertrokken. De weg was een stuk slechter dan dinsdag. Toen hadden we bijna de hele weg een nieuwe tolweg en de rest was ook heel goed. Gisteren was het een stuk minder. Niet alleen het wegdek was veel slechter maar we moesten ook voortdurend over kleine bruggetjes, die je slechts stapvoets over kon. Als je veel sneller reed. kreeg je een deuk in je dak en een bult op je kop. Er werd wel op veel plaatsen aan de weg gewerkt.
Het was wel een mooie tocht. We zagen uitgestrekte rijstvelden, boomgaarden en heel veel rivieren. De rijstvelden zag je in alle stadia van begroeiing. Als het nog watervlakten waren zaten ze vaak vol met eenden die zich te goed deden aan het gras op de dijkjes en het onkruid in de velden. Op de onbegroeide modder vlakten zag je mensen tot aan hun knieën in de modder werken. Soms met alleen een hak maar ook wel met kleine machientjes. en eenmaal zagen we iemand met een buffel aan het werk. Volgens onze gids is het land eigendom van de boeren die het bewerken. Er zijn geen collectieve of staatsbedrijven. Hij zei ook dat iedereen hier altijd genoeg te eten had. Dit in tegenstelling tot het berggebied in het Noorden, waar de grond veel minder vruchtbaar is. We passeren vaak monumenten ter herinnering aan de oorlog.
In Rach Già (een middelgrote kustplaats) namen we afscheid van onze chauffeur en gids. De gids had eerst nog de kaartjes geregeld voor de boot en zich er van vergewist dat wij wisten bij welke pier we moesten zijn en hoe laat. We moesten meer dan honderd kilometer varen met een grote speedboot waar je niets kon eten dus dat hebben we maar eerst gedaan in de kantine (Can Teen in het Vietnamees). De boot was net een vliegtuig, alleen kon je hier nog slechter uit de raampjes kijken want die zaten erg hoog. Wel konden we goed TV kijken die pal voor ons hing, maar daar waren alleen maar Chinese F films (3x zo slecht als een B film) te zien met een hoop vechten, veel flauwe humor en veel lawaai. We waren dan ook blij dat we na twee uur aankwamen. Er stond al iemand van de reisorganisatie te wachten die ons in 20 minuten naar het hotel bracht dat helemaal aan de andere kant van het eiland ligt. Na het inchecken hadden we nog net tijd om even te gaan zwemmen en toen werd het donker.
We zitten in een 'Resort'. Vroeger had die naam altijd iets negatiefs voor ons, want wij associeerden dat met decadente, luxe vakanties en roodverbrande Amerikaanse toeristen. Tja, en nou zitten we er zelf. We hadden met het reisbureau afgesproken dat we een paar rustmomenten wilden inbouwen in onze reis, en dit is er zo een. We zitten in een soort bungalow (Villa noemen ze dat hier) met een ruime kamer voorzien van airconditioning en ventilator, koelkast en badkamer met douche. Hans voelt zich sinds gisteren niet zo lekker. Eerst zat zijn neus verstopt, maar dankzij de muntolie van Elizabeth is het nu een druipneus geworden. Het komt waarschijnlijk door die eeuwige airco's hier. Je kunt bijna niet zonder want het is bloedheet (We kunnen ons bijna niet voorstellen dat het nu 1 december is), maar je wordt er dus heel verkouden van.
Gisterochtend is Hans al om half 7 gaan zwemmen. Verder hebben we het grootste deel van de dag aan het strand gezeten, onder de palmbomen, af en toe even het water in, boekje erbij.... Dit resort heeft drie restaurants. Een voor het ontbijt, het 'sunrise restaurant', een voor de lunch , de 'beach bar', en een voor 's avonds, het 'sunset restaurant'. Om hier te komen moet je een hele hoge heuvel over die er niet erg uitnodigend uitziet om te lopen, dus we blijven maar gewoon in het resort. Ik moet zeggen dat de hitte eigenlijk alleen maar te verdragen is als je er zo weinig mogelijk fysieke inspanning in hoeft te verrichten. We gaan later ook nog naar midden- en Noord Vietnam, ik ben benieuwd of het daar minder warm is, want Vietnam is meer dan 2000 km. lang.
Straks gaan we weer naar het strand, en later op de middag gaan we met een shuttle bus vanuit het resort naar een lokale markt. Ik ben benieuwd.
Duong Dong is een leuk havenstadje aan de monding van een rivier. Je hebt er een dag en een avond markt. Hier vind je restaurantjes en stalletjes waar ze etenswaar verkopen. De dagmarkt is meer een echte markt. Er worden heel veel zeevruchten verkocht. Niet alleen vis maar ook garnalen, inktvissen,verschillende soorten krab, allerlei schelpdieren, slakken en kikkers. Ze verkopen er natuurlijk ook groente en vlees. Het zeefruit ligt in bakken met water dat belucht wordt met een wirwar van slangetjes. Het vlees ligt gewoon in de zon. De markt lag aan weerszijden van een smalle straat waar ook nog met grote snelheid allemaal scooters doorheen sjeesden, je moest dus erg opletten. De meeste marktkooplieden zijn vrouwen.
Toen we het wel gezien hadden op de markt, want na een aantal kraampjes kom je toch steeds weer dezelfde dingen tegen en we werden bijna gek van alle scooters die langs ons scheurden of de weg versperden, zijn we naar de haven gegaan. Vanaf de brug over de rivier kon je mooi alle vissersschepen zien liggen. Een paar waren uitgerust met grote rekken met lampen. Navraag leerde ons dat deze worden gebruikt om 's nachts inktvissen te lokken. Bij de haven waren twee Chinese tempels en was de lokale bevolking aan het pootje baden. Anneke kocht onderweg nog een soort gefrituurd pasteitje met een klein kwartel ei er in en wat onbekende vulling. De shuttle bus stond op het punt te vertrekken, maar er was nog zo veel te zien en we wilden ook nog gaan eten. We hebben dus maar gezegd dat we wel een taxi zouden nemen. Na wat gedronken te hebben werd het al gauw donker en zijn we weer naar de avondmarkt gegaan om iets te eten. Het zag er nu veel leuker uit met alle lichtjes aan en het was ook veel drukker. Bij elk restaurant stonden grote aquaria met garnalen, krabben, kreeften en ander zeegespuis. Anneke heeft een gegrilde snapper gegeten en wat gemengde groente. Hans heeft voor het eerst in zijn leven zee-egel gegeten en natuurlijk wat grote garnalen want daar is hij dol op. Anneke nam nog een ijsje na. Dat duurde even want dat werd ter plaatse gemaakt. Eerst werd met 2 plamuurmessen een banaan gepureerd op een ijskoude plaat. Dat werd steeds weer afgeschraapt en verder gehakt. Vervolgens werd er room of gecondenseerde melk door gemengd en steeds weer gehakt en van de plaat geschraapt. Uiteindelijk werd het mengsel in een laag van een halve centimeter over de plaat verdeeld en in vier banen verdeeld. Die werden voorzichtig met het plamuurmes van de plaat gehaald zo dat er een rol ijs ontstond en die kreeg Anneke mee in een plastic bakje.
Al met al hebben we weer veel gezien vandaag.
Morgen gaan we weer verder. eerst met de speedboot naar het vasteland en dan naar de grens met Cambodja. Daar overnachten we en gaan dan overmorgen ,weer met een speedboot, over de Mekong naar Phnom Penh

Video op Youtube:
4 Phu Quoc en Chau Doc 17’17” : https://youtu.be/4uRyi0V3yXM

Geschreven door Annekeenhans.op.reis