Vanochtend waren we in de wolken, niet figuurlijk maar letterlijk. We konden de huizen aan de overkant nauwelijks zien. Het waaide ook hard maar het regende niet.
Vandaag staat Pompeii op het programma Als we vertrekken zijn de wolken opgetrokken en is het lekker weer. Niet al te warm en een lekker windje.
Pompeii was indrukwekkend het is veel groter dan Ercolano, er zijn ook meer fresco's en vloermozaïeken. Er is ook een theater, een amfitheater, forum en nog veel meer. Wat ze er niet hebben is een restaurant en een koffietent. Er is wel iets waar restaurant boven staat maar je kunt er niet zitten en dat heb je hier echt nodig. De broodjes waren ook niet echt lekker. Gelukkig hadden ze er wel bier. Er waren ook een aantal dingen gesloten. Anneke vond het heel jammer dat we het bordeel niet in konden. We kregen nog wel een enorme donderbui over ons heen net toen we in de thermen waren. Gelukkig konden we daar schuilen. Een kwartiertje later was het weer droog. Nu begrepen we ook waarom er stepping stones waren in de de straten want die waren nu veranderd in beekjes.
We hebben ons rot gezocht naar het hondje van Jan. Hij had ons een foto gestuurd van zijn hondje en Anneke had in haar boekje gezien dat we daarvoor in het huis van de droevige dichter moesten zijn. Dat huis was dicht maar door het raam kon ik het hondje zien. Ik zag meteen dat het niet het hondje van Jan was. Dat zag er heel anders uit. We hadden al meer honden gezien maar de meesten zagen er vrij vals uit. Die van Jan niet. We zagen ook nog een omgekomen hondje maar die van Jan hebben we niet gezien. Overigens was het heel indringend, die afgietsels van de dode mensen en dieren die ze hier gevonden hebben. Die waren nog vrij gaaf. De pijn en de angst is af te lezen van de houdingen die ze aannemen. Heel ontroerend ook.
Om drie uur waren we helemaal op en zijn we naar de uitgang gestrompeld.
De rest van de middag hebben we alles met de auto gedaan. Helemaal langs de golf van Napels tot aan de Amalfi kust, die half af en dan naar boven naar ons hotel. Onderweg hebben we nog wat walnoten en hazelnoten gekocht, lokale producten. De verkoper stond langs de kant van de weg en verkocht ook citroengranita, citroenen en ander fruit. De citroenen uit deze streek zijn de beste van heel Italië, en misschien wel van de hele wereld.
Ons hotel ligt hemelsbreed nog geen anderhalve kilometer van zee, maar langs de weg is het ongeveer tien kilometer. We zitten hier op zevenhonderd meter hoogte en voor je beneden bent moet je wel honderd haarspeldbochten nemen. De weg langs de kust is prachtig. Maar soms wel smal, zeker in de dorpjes. Morgen gaan we hem verder verkennen.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis