Vandaag gaat Eileen duiken en Anneke en ik snorkelen dus moet Mischa met de indonesische tak van de familie in Ubud blijven.
Het duikcentrum waar Eileen gereserveerd heeft ligt aan de noordoost kust dat is dus wel ver en het duurde dus heel erg lang voor we er waren. Dat wordt een beetje goed gemaakt doordat we bij de noordkust een mooi uitzicht hebben op de Gunung Agung. Dit is de hoogste vulkaan van Bali. En hoewel dit de vijfde keer is dat we op Bali zijn hadden we nog nooit de top gezien omdat deze bijna altijd in de wolken ligt.
Onze eerste snorkeltocht was niet direct spectaculair, bij Flores en op Curaçao was het veel leuker, maar bij de tweede tocht zijn we naar een wrak geweest. Dat was wel heel mooi maar ook heel druk. Ik heb nog nooit zoveel duikers bij elkaar gezien. Er waren ook 'freedivers, die duiken zonder flessen en kunnen wel tien minuten onder water blíjven. Ze kunnen ook heel diep. Het record staat op tweehonderdveertien meter. Bij die record pogingen zijn al wel een aantal duikers omgekomen. Ik kom niet dieper als zo'n drie meter en krijg dan sl zo'n pijn in mijn oren dat ik weeer omhoog ga. Het is leuk om door de opstijgende luchtbellen van de scubaduikers te snorkelen. Je krijgt dan een soort jakuzie gevoel en je hoort allemaal getinkel van kleine belletjes. Het viel me nu op dat grote luchtbellen niet rond zijn maar meer de vorm van een kwal hebben.
Wij hebben aan twee snorkeltochten genoeg maar Eileen is nu met haar derde duik bezig. We moeten op haar wachten voor we weer terug kunnen. Dat wachten valt niet zwaar want ze hebben hier een heel lekker biertje. Beter dan Bintang, het Indonesische Heineken.
Je krijgt hier pas bier als je klaar bent met duiken of snorkelen want bij de lunch kan ik geen biertje krijgen .
We waren pas om half acht thuis. In de auto begon ik te voelen dat we toch behoorlijk verbrand zijn. De achterkant van mijn benen en de onderkant van mijn rug zijn vuurrood en ook Anneke is verbrand.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis