Het was nog donker toen we vanochtend opstonden. Toen we de deur uit gingen was het grijs van de vorige dagen vervangen door donkerblauw en de kerktorens kleurden in de opkomende zon. Het was nog wel koud en ik was blij dat ik mijn vest had aangetrokken. Het opstappunt was vlak bij en toen we er aankwamen zat er al iemand te wachten. Het bleek een Noor te zijn en zijn vrouw liep in de buurt. Ze was al aan het telefoneren want zij hadden bericht gekregen dat we om acht uur zouden vertrekken. Ik liet haar mijn mail zien waarin half negen stond. Dat stelde gerust. Er kwamen steeds meer mensen staan wachten en uiteindelijk waren we met tien mensen. Om tien voor half negen stopte er een taxibusje en even later een taxi en om half negen reden we weg. Na drie kwartier rijden werden we uitgeladen bij een groot restaurant bij de ingang van het pad naar het koningspaadje. We moesten ons melden bij de gids, kregen een flesje water en hadden nog even de tijd om koffie te drinken en naar de wc te gaan. Daarna vertrokken we. Je gaat eerst door een tunnel en komt dan in een vallei. Voor je bij het echte koningspaadje komt moet je eerst nog een stukje lopen. Bij de ingang heb je de laatste kans om nog naar de wc te gaan en daar stond dan ook een forse rij. Verder kregen we een veiligheidshelm die je verplicht de hele wandeling moest dragen. Toen mochten we verder. De gids verzamelde ons af en toe om dingen te vertellen en te zeggen waar de volgende stop was waar we weer moesten verzamelen. Ze was wel moeilijk te verstaan want ze sprak met een zwaar Spaans accent
Het was een prachtige tocht over plankieren, zo'n honderd meter boven de rivier en door hele nauwe kloven. Terwijl boven je de gieren rond cirkelen wachtend op die ene misstap. Ze voeren hier trouwens die gieren wel bij want sinds de renovatie van het pad is er niemand meer naar beneden gevallen. Langs het plankier lopen staalkabels en een afrasteringen en het ziet er heel veilig uit. Het pad is een groot aantal jaren afgesloten geweest omdat er vroeger wel dodelijke ongelukken gebeurd zijn. Nu is er een heel nieuw pad vlak boven het oude dat er inderdaad heel krakkemikkige uit ziet. Ik kan er nog wel drie bladzijden over schrijven maar je moet maar naar de foto's kijken.
Het was wel jammer dat we bij de uitgang gelijk weer in de taxi's werden geladen. We hadden daar wel iets willen eten, maar dat hebben we maar thuis gedaan, want we waren om twee uur al weer thuis.
Ik zit nu op het dakterras te schrijven. De zon schijnt al weer op zijn Spaans en ik ben al in de schaduw gaan zitten om niet morgen als een kreeft in Breda aan te komen.

P.s ik ben er niet aan toe gekomen om alle foto's in de goede volgorde te zetten.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis