Vandaag zijn we van Hoi An naar Hué gereden. In Nederland zou het ons misschien anderhalf uur hebben gekost, maar we moesten een pas over en we hebben ondertussen ook nog wat keren gestopt om van het landschap te genieten en foto's te maken. Ook op de 'snelwegen' hier kan je amper 50 km gemiddeld rijden.
Om te beginnen moesten we door Da Nang heen, gedeeltelijk langs een lange boulevard waarvandaan je de zee goed kon zien, en die was op z'n minst gezegd onstuimig. Grote golven, er waren een paar surfers, maar die kwamen volgens mij niet eens door de branding heen.
We zouden ook nog naar marble village gaan. Dit bleek een een plek in Da Nang te zijn waar een rots met een pagode erop uit de vlakte op rijst met er omheen allemaal werkplaatsen en winkels waar ze beeldhouwwerk verkopen in alle maten en alle varianten. Naast Boeddha's, zowel de slanke als de gelukkige, kon je er ook Maria's, Jezussen, Shiva's en noem maar op kopen. Alles kon direct verzonden worden naar elk adres op aarde.
Het was regenachtig weer en dat werd steeds erger. We zitten hier op de zelfde breedtegraad, zo'n beetje, als de zuidpunt van Saoedi Arabië. En toch is de temperatuur maar ongeveer 19 graden. Dat komt door de koele zeewind. Bovendien komt het gebergte hier tot aan de kust, en dat veroorzaakt stuwingsregens. En helaas voor ons zit er de komende twee dagen geen verandering in. De temperatuur is overigens best aangenaam.
Toen we plannen maakten voor deze vakantie hebben we ons georiënteerd op het klimaat in Cambodja, waar het nu de droge tijd is. Maar Cambodja ligt aan de andere kant van het gebergte in de regenschaduw, en hier is het nu winter en dat is de natte tijd..
We moesten een uitloper van deze bewuste bergrug over naar Hué, de pas was niet hoger dan 500 meter maar het waren de eerste bergen waar we door kwamen. Tot nu toe is alles vlak geweest. Er is sinds enige jaren ook een tunnel, en dat gaat een stuk sneller, maar onze gids dacht dat het mooier zou zijn om over de pas te gaan, en het had ook wel iets, alleen zaten we boven op de pas helemaal in de wolken. Toch wel mooie dingen gezien, waaronder veel woeste watervallen, je kon ze zo vanuit de auto zien. En we hadden mooi uitzicht op de baai van Da Nang.
Aan de andere kant van het gebergte kwamen we weer bij zee. Er zijn hier veel inhammen, lagunes, waar veel zeedier- en oesterkwekerijen zijn, ook om gecultiveerde parels te kweken. We hebben daar ergens bij een klein tentje wat gegeten. Voordat we weer verder reden zagen we een vrouw die wat vissen aan land bracht en er zaten een paar hele mooie exemplaren bij, die Hans tijdens het snorkelen en duiken ook wel eens gezien heeft. Een ervan stond op de foto's die Eileen ons gestuurd heeft van het duiken in de Rode Zee.
Ons hotel in Hué is van een kitscherige lelijkheid die je alleen in Azië kan aantreffen. Het is wel comfortabel, maar doet pijn aan je ogen. de telefoon slaat echt alles.
We hebben paraplu's van het hotel geleend en zijn een rondje gaan lopen. Eerst naar de rivier, waar we in een drijvend restaurant iets hebben gedronken. Toen weer een eindje lopen en weer iets drinken, bij een tentje langs het water, dat niet veel meer was dan een overdekt terras. En later in een heel fout restaurant terechtgekomen, dat was Anneke's schuld. Die had namelijk even genoeg van het Aziatische eten en wilde pizza. Om te beginnen werd er de hele tijd van die vreselijke kerstmuziek gedraaid. Anneke bestelde pizza Margarita, maar die kok deed maar wat: er zat broccoli op, en bloemkool, om maar wat te noemen. Toen ik duidelijk had gemaakt dat dat toch echt niet op een Margarita thuishoort, wilden ze een nieuwe gaan maken, maar dat zou nog weer heel lang duren, dus hebben we een compromis gesloten: Ik kreeg de pizza gratis als ik hem gewoon opat, en dat heb ik toen maar gedaan. Het is heel sneu voor ze, maar ze moeten het maar leren! De enige wijn die ze per glas schonken was Vietnamese wijn, en die kan ik ook niemand aanraden. Voor de verandering had ik rode wijn genomen, maar die serveren ze hier koud. Wijn is hier zo wie zo een luxe product. Het is erg duur en goede wijn (geen Vietnamese) kan je meestal alleen per fles kopen. Morgen gaan we met een drakenboot Hué verkennen maar we vrezen dat dit een natte bedoening zal worden.
Vandaag (15-12) was een drukke dag. Hans is om half zeven eerst even wezen zwemmen. Het zwembad is op de 14 de verdieping en is overdekt. Er zijn wel grote ramen en je hebt er (waarschijnlijk) een prachtig uitzicht als het niet regent. Nu zag je alleen grijs.
We zijn inmiddels op de helft van onze reis aangeland. Zoals gisteren al vermeld, het weer zit niet bepaald mee, het heeft de hele dag geregend. Heel Vietnam is vandaag in de ban van de finale van de Asia Cup, die tussen Maleisië en Vietnam gaat. De eerste wedstrijd eindigde in gelijkspel en werd in Maleisië gespeeld, vanavond is de finale dus in Vietnam.
Om half negen werden we opgehaald door onze gids en de chauffeur. De "Imperial City" was ons eerste doel. De Keizerstad ligt in de oude Citadel die helemaal ommuurd is met een 9 km lange muur. De keizerstad is ook weer ommuurd maar is veel kleiner. Binnen de keizerstad heb je dan nog de verboden stad. Hier mochten alleen eunuchs, de keizer, de keizerin en de concubines van de keizer in. Keizers hadden meestal een paar honderd concubines dus de verboden stad is ook nog best groot.
Tijdens de Amerikaanse oorlog (zoals ze de Vietnamoorlog hier noemen) is een groot deel van de keizerstad weg gebombardeerd door de barbaren. Een deel is gerestaureerd maar er zijn nog steeds grote open plekken. Het keizerlijk paleis is nog niet herbouwd maar daar hoopt men rond 2024 mee te beginnen. De tempel en de verblijven van de keizerin en van haar moeder zijn gerestaureerd en ook het mausoleum waar alle keizers worden herdacht is in oude glorie herrezen. Hier heeft onze gids de hele keizerlijke geschiedenis verteld. Hij vertelt trouwens heel veel en is niet altijd goed te verstaan, dat maakt zo'n dag extra vermoeiend. We hebben bijna 2 uur door de Keizerstad gelopen. Toen waren we wel aan koffie toe.
Even een klein terzijde: de keizers waren, vanaf het begin van de 19de eeuw, zo ongeveer de vazallen van de Fransen. Ze zijn tijdens de Japanse bezetting ín functie gebleven, maar in 1945 afgezet en is de keizerlijke familie naar Frankrijk gegaan in ballingschap. De laatste twee keizers waren inmiddels katholiek geworden, en met hun een deel van de Vietnamese bevolking.
Het volgende programmapunt was een ritje met de "cyclo". Met deze fietstaxi zijn we een uurtje door de citadel gereden, helemaal ingepakt in plastic . Onze gids woont hier ook. Het is een echte Vietnamese wijk, heel anders dan de wijk waar ons hotel staat.
Daarna zijn we met de auto naar een pagode gereden aan de rand van de stad, aan de rivier. Dit is echt boeddhistisch maar toch heel anders dan de boeddhistische tempel die we in de Mekong delta hebben bezocht. Daar heb je maar één boeddha, Siddharta, de serene, ernstige boeddha. Hier heb je er drie. Naast Siddharta heb je ook nog de gelukkige, lachende boeddha (de dikke Chinese) en de vrouwelijke boeddha. De meester van deze pagode is in de jaren 60 naar Saigon gereden en heeft zich daar in brand gestoken als protest tegen de Zuid-Vietnamese president die de boeddhisten achterstelde bij de Katholieken. Dit was wereldnieuws. Zijn auto staat nog steeds in de pagode.
Vanaf de pagode gingen we met de boot (een 'drakenboot') een eindje over de rivier (de Parfumrivier) varen en werden verderop aan de overkant weer opgepikt door de chauffeur. De vrouw van de schipper had een heel winkeltje aan boord en probeerde ons natuurlijk allemaal toeristen meuk te verkopen.
Er stond nog een bezoek aan de tomben van twee van de keizers op het programma, buiten de stad, maar eerst kwamen we bij een dorp waar wierook gemaakt werd. We kregen uitleg over het proces en zagen een vrouw bezig met het maken van wierookstokjes. Wij houden helemaal niet van wierook, sterker nog, we hebben er zelfs een hekel aan, maar we konden er toch niet onderuit nog een pakje stokjes te kopen. Kunnen we weer een keer cadeau geven.
Daarna gingen we eerst een hapje eten en toen naar de graftombes van één van de keizers, zijn vrouw en een geadopteerde zoon (die ook een paar dagen keizer is geweest voor hij op z'n 15de werd vergiftigd.) De gids vertelde volop over de symbolen die belangrijk waren voor het land, zoals de draak (die hier water spuwt en heel belangrijk is voor de rijstteelt), symbool voor de mannelijkheid van de keizer, de Phoenix, symbool voor de keizerinnen, de schildpad en de eenhoorn.
Ook dit complex verkeerde gedeeltelijk in een stadium van herstel. Overal lagen terracotta tegels die - begroeid met algen - heel glad waren. Toch lukte het ons om op de been te blijven. Er waren een aantal Europeanen zonder gids, en die probeerden een beetje bij ons in de buurt te blijven om zo wat informatie mee te pikken.
Bij de laatste tombe is Anneke beneden gebleven. Hier moest je namelijk 137 traptreden op en daar had ze geen puf meer voor. Deze tombe was van de een na laatste keizer en die was katholiek. Daarom stonden er volgens de gids kruizen maar die waren zodanig versierd dat ze niet meer herkenbaar waren als christelijk symbool. Op de kerken hier zie je wel normale kruizen.
Het was wel een hele mooie tombe met veel mozaïekwerk. Mozaïeken worden hier gemaakt van scherven van porseleinen kommen en van bierflessen.
Hierna mochten we weer terug naar het hotel en daar waren we wel aan toe.
Vietnam heeft vanavond de Asia Cup gehaald en het is hier feest op de straten.

Video op Youtube:
13 Hue 1 16’45”https://youtu.be/W7FTqdBtp_c
14 Hue 2 12’32”: https://youtu.be/q7OnkVjiGXA

Geschreven door Annekeenhans.op.reis