Het regende nog flink toen we in Dinard aan kwamen. Daar zaten we al direct met het probleem dat we om te parkeren iets nodig hadden waarvan we niet wisten wat het was. Navraag leerde ons dat het een ticket was die off-season alleen nodig was in het weekend dus probleem opgelost. Toen naar de boot want Dinard ligt aan de andere kant van de baai bij St. Malo en een boottochtje over een zonnige baai had ons wel leuk geleken. Dat zonnige konden we dus wel vergeten maar gelukkig hield het op met regenen toen de boot arriveerde en hadden we toch een aangename overtocht.
Na de koffie hebben we een wandeling gemaakt over de 'ramparts' ofwel de vestingmuur . En wonderwel bleef het droog. Er stond wel veel wind.
Het was hoog water zodat alleen het bovenste gedeelte van de hoge duikplank van het zwembad boven water uit kwam. Het getijden verschil is hier zo'n 5 á 6 meter. bij eb is het strand dan zo breed dat je een fiets nodig hebt om bij zee te komen. Het zwemmen in zee is hier trouwens levens gevaarlijk want door het grote getijden verschil en de vele eilandjes zijn hier veranderlijke stromingen. Daarom hebben ze drie hoge dammen gemaakt die een vierkant vormen waarvan een zijde open is. Als het eb wordt blijft het water gevangen tussen de drie dammen en heb je een zwembad en bij vloed wordt het water weer ververst. Vlak voor de kust liggen ook een paar eilandjes waar je bij eb naar toe kan lopen. Anneke en ik hebben dat gedaan toen we hier de eerste keer waren met een stel goede vrienden. Vissers hebben daar ook haken in de bodem vast gemaakt. Bij eb kunnen ze dan de gevangen vissen ophalen en de haken weer voorzien van aas.
We hebben maar geen oesters bij de lunch genomen want we gaan straks nog naar Cancale dat is het oester Walhalla van Frankrijk. Tenminste dat vinden ze hier in Bretagne. In Normandië en in de monding van de Garonne denken ze daar weer heel anders over.
Toen we met de boot terug gingen was het water al flink gedaald en konden we het zwembad al weer boven water zien uitsteken.
In Dinard kwamen we al zo'n 3 meter lager aan dan toen we vertrokken en begon het ook gelijk weer te regenen. Gelukkig was dat maar kort. Op het drooggevallen slib waren ook de eerste kokkelharkers al actief.
Cancale ging niet door want de dames waren al zo moe dat ze naar huis wilden om uit te rusten voor de avond wandeling.
We hebben hier een prachtige tuin met allerlei soorten gemakkelijke stoelen en kippen die direct komen kijken of er iets te halen valt.
Vanavond dus geen oesters uit Cancale maar van de super Intermarche. Hier zijn we nog wat tapas gaan halen voor vanavond. Dan gaan we maar een keer thuis eten.
Voor het eten hebben we nog een flinke wandeling gemaakt. Eerst naar beneden, naar de rivier, dat is ongeveer 70 meter lager dan ons huisje. Langs de rivier staan hele mooie huizen, de meesten zijn nu restaurants of brasseries. Floris heeft er een zoet broodje gekocht voor Nely en is weer naar het huisje gelopen. Anneke en ik wilden naar de brug die hoog over het dal gebouwd is, voor het uitzicht. Daarvoor moesten we dus eerst weer omhoog de stad in. Dat viel niet mee, maar dit is zo'n beetje het mooiste straatje van Dinan en langzaam maar gestadig zijn we toch boven gekomen. Om bij de brug te komen moesten we eerst heel Dinan door (wat op zich geen straf is). Er zijn ook heel veel terrasjes en van zo'n klim krijg je ook flinke dorst. Het laatste stuk moesten we langs de doorgaande weg waarvoor de brug is gebouwd. Dat was iets minder, maar op de brug hadden we een mooi uitzicht op de rivier.
We waren pas na achten weer terug in ons huisje.
De oesters waren prima en ook de andere dingen die we hadden gekocht waren heel lekker. Zeker het volkoren brood. Ik vind stokbrood best lekker maar er gaat toch niets boven bruin brood.

Frankrijk2021 05 St Malo 11’04”: https://youtu.be/fWsrKC24Bi0

Geschreven door Annekeenhans.op.reis