Vandaag eerst uitgeslapen en om de hoek ontbeten. Daar hebben ze gewoon broodjes met ham of kaas. Want elke dag tostadas gaat ook vervelen. Daarna met de bus naar de mercado de Lugo, daar zouden ze een grote vismarkt hebben.
Nu die hadden ze ook. Er lag van alles: allerlei vis, garnalen, schelpjes, kreeften, spinkrab en percebes. Het was een lust voor het oog. Een verdieping hoger was de vlees afdeling. Daar lag veel lekkers, maar er lagen ook veel dingen die wij liever niet eten. Nog een verdieping hoger was de groenten, bloemen, kaas en brood markt. Maar er was nergens een restaurant waar we van dat lekkers konden genieten.
Anneke heeft nog gevraagd naar een restaurant waar we percebes konden eten maar dat wisten zij ook niet. We begrepen wel dat we dan wat verder door moesten lopen. Nu hebben we natuurlijk ook nog onze telefoon en als je bij Google intypt 'percebes eten Á Coruña' dan krijg je zo een lijst van restaurants waar je terecht kunt. Bij het eerst restaurant stonden ze bij de raciones voor vijfennegentig euro. Of dat per portie was of per kilo hebben we niet gevraagd. Alleen de kreeft was duurder. Op de markt lagen ze voor zeventig tot negentig euro per kilo.
Uit eindelijk heb ik ergens een portie van 250 gram genomen. Dat lijkt mischien veel maar meer dan de helft is niet eetbaar. Percebes worden in het Nederlands eende mosselen genoemd. Hoewel er geen eend is die ze eet en ze helemaal niet op een mossel lijken. Ze lijken het meest op zeepokken. Ze groeien op de rotsen in de zee en filteren hun voedsel uit het water. Je eet de voet waarmee ze aan de rotsen zitten. Daarvoor moet je wel eerst een stuk van de voet afpellen zodat je bij de binnenkant kan komen. De textuur is een beetje als slakken maar ze zijn wel veel lekkerder. Het vlees is wit van binnen maar rood tot paars van buiten.
Ik vond ze heel lekker maar 35 euro voor een bordje vond ik ook wel heel duur. Maar ja ik was hier eigenlijk voor naar Á Coruña gekomen en je moet ze toch een keer geproefd hebben. Ze zijn zo duur omdat het plukken van de rotsen een gevaarlijke bezigheid is. Op Youtube kan je daar wel video's over vinden. Zoek naar goose barnacles, zo heten ze in het Engels.
Na dit gastronomisch hoogtepunt ( Anneke vond er trouwens niks aan) zijn we naar een museum voor moderne kunst geweest. Dat zit in een heel mooi gebouw waar je van binnen niks van ziet. Er waren een paar leuke objecten maar wat er aan de muur hing kon me niet echt boeien.
Toen met de bus naar het huis van de wetenschap. Dat ligt niet ver van de binnenstad maar er wel hoog boven, dus dan biedt de bus wel uitkomst.
Het wetenschapshuis was best aardig. Eigenlijk wel meer iets voor jongeren, met veel dingen waar je iets kon doen met magneten, slingers, zwaartekracht optica en geluid, maar Anneke vond het ook interessant en ik kon lekker laten zien dat ik bij natuurkunde op school altijd goed heb opgelet.
Ik had gehoopt dat ik daar een mooi uitzicht had over de stad om wat foto's te maken, maar op de bovenverdieping was geen enkel raam. Er was wel een observatorium maar dat was afgesloten. Ik heb toen gevraagd ofr geen mirador was waar ik foto's kon maken van de stad, natuurlijk wel in gebrekkig Spaans doorspekt met Engels.
Ik denk niet dat ze er veel van begrepen, maar dat ik foto's van de stad wilde maken begrepen ze wel. Er werd wat gebeld en ik moest even wachten, maar toen kwam er iemand die ons mee nam naar de bovenste verdieping, waar ze een afgesloten deur opende naar de galerij rond het observatorium. Daar mocht ik foto's maken, maar helaas stonden er nog veel bomen voor. Toch vond ik het heel aardig dat ze zo veel moeite deden.
Daarna zijn we naar het hotel gelopen. Dat was voornamelijk naar beneden, dus daar hadden we geen bus voor nodig.
's Avonds zijn we weer met de bus de stad in gegaan naar het gebied waar we vanochtend veel restaurantjes hadden gezien. We waren nu vier weken in Spanje en hadden nog geen enkele keer paella gegeten, dus dat werd wel eens tijd. We kwamen er al snel achter dat paella hier niet wordt gegeten. In een enkele toeristen tent kon je het wel krijgen maar in zo'n tent willen wij niet eten. Hier eet men arroz marisco. Dat lijkt op paella maar is wat natter en is met vis en andere zeebeesten. Dat hebben we dus maar gegeten en het smaakte prima.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis