Vandaag voel ik me weer prima. Vanochtend eerst twintig baantjes gezwommen en nu weer volop keuze stress bij het ontbijt. Gisteren was het makkelijk : witte rijst en banaan. Maar nu moet ik kiezen tussen miesoep met van alles er in, mie of rijst waar je van alles bij kan eten. Heel populair is hier ook rijstepap waar je van alles in gooit. Dan kan je ook nog meer westers eten met ei op vier manieren, witte bonen in tomatensaus, gebakken aardappelen en worstjes.
Alleen gebakken spek hebben ze niet. Dan zijn er ook nog verschillende soorten fruit en allerlei dranken.
Gelukkig hou ik niet van zoet, want dan was de keuze stress nog dubbel zo groot..
Floris en Nely blijven vandaag in Bandung. Wij gaan een ritje maken naar de Kawah Putih (kawah = krater, putih= wit), daarna gaan we naar een meertje in de buurt en dan naar warme bronnen en onderweg rijden we door de theeplantages.
We hebben dit al eens gedaan en het is een van de standaard toeristische tripjes die worden aanbevolen in Bandung. Anneke en ik hebben het acht jaar geleden nog gedaan toen we de laatste keer in Bandung waren.
Het is nu allemaal anders. De laatste zes kilometer de vulkaan op is nog steeds een bar slechte weg. Aan het eind van die weg was toen alleen een parkeerplaats en een pad naar de krater. Nu kan je er ook een paard huren, zijn er elektrische autootjes voor de kinderen, is er een moskee en zijn er toiletten. Dit laatste vonden Eileen en Anneke wel prettig. Er zijn nu ook tolpaden van bamboe. Een het meer in, waar je niet langer dan vijftien minuten mag verblijven vanwege de dampen die uit het meer opstijgen, en een naar een uitkijkpunt op de rand van de krater. We hebben geen van beide genomen. Ik heb al COPD en dat uitzichtpunt lag me te hoog en te ver weg. Je kunt er ook een fotograaf huren die met je mee loopt en foto's van je maakt. Ook bij het meertje was het helemaal anders. Vroeger kwam je bij een marktje met oleh oleh (dingen die je mee neemt van je vakantie of tripje voor je familie en vrienden. Vooral snoep, t-shirts en andere toeristen meuk). Er liep ook een paadje langs het meer en over een schiereiland waar je kon wandelen en picknicken. Nu kom je op een glamping met een groot restaurant in de vorm van een boot, luxe tenthuisjes en nog veel meer.
De warme bronnen hebben we maar over geslagen want het was al drie uur en dat zou nog minstens anderhalf uur hebben gekost en we wilden rond zes uur weer terug zijn. Naar ons hotel was het nog geen 60 kilometer, maar meer dan twee en een half uur rijden. Gelukkig gingen de mensen uit Jakarta nu de stad uit. Dus de meeste files stonden de andere kant op.
's Avonds hebben we nog heel lekker Koreaans gegeten.

Geschreven door Annekeenhans.op.reis