Ik had mij vandaag ter beschikking gesteld aan de landmacht. De jongens moesten hun.ZHKH oefenen: Zelf Hulp en Kameraden Hulp en voor het scenario was er nog een slachtoffer nodig. Gezien het weinige werk in de ziekenboeg had ik aangeboden om slachtoffer te spelen. Dus die ochtend werd ik gegrimeerd: dat houdt in dat ze nep wonden maken met klei en vervolgens je schminken zodat het net lijkt of je gewond bent. Ik had twee inschoten in mijn borst en één uitschot. Daarbij was mijn linker onderbeen door een granaat geraakt en deels geamputeerd. De mannen die mij vonden moesten mij eerst uit vijandelijk gebied weghalen zodat ze mij daarna de eerste hulp konden verlenen.
Dat was best wel grappig, want iedereen nam mij op een andere manier mee. De eerste sleepte mij weg uit het veld, bij de tweede werd ik op twee schouders gedragen en de derde gooide mij in zijn geheel opeens op zijn rug en rende er met mij vandoor.
Vervolgens moesten ze mij na kijken en verbinden waar nodig. Het was best wel leuk om te spelen en tja niet verkeers natuurlijk. Sterke mannen die erg goed uit zien, die je optillen en ronddragen en daarna je defensie jasje open trekken (om te kijken naar je verwondingen) en je daarna op een brancard wegdragen. Er zijn vervelendste situaties voor te stellen denk ik zo.
Het was daarbij ook zeer interessant om te zien hoe medisch nauwelijks geschoolde lui met zo een situatie om gingen. Veel raakte in paniek en vergaten het protocol en andere wisten het ontzettend goed. Kortom een leuke dag en eens wat anders!

Natuurlijk werd er op een gegeven moment een opmerking gemaakt door een paar gasten die aan een tafel zaten, maar mij niet hadden gezien. Een gast zei tegen de jongen die met mij het scenario speelde ' Zo jij hebt lekker aan dat vrouwtje gezeten' terwijl die het zei keek hij om naar links om te controleren of ik het niet hoorde wat hij zei. Ik stond echter rechts van hem en zei ' Ik sta hier' en ik keek hem aan met een glimlach. Op dat moment ook erg tevreden dat ik mijn korperaal strepen om had en hij zichzelf meteen ging verdedigen. Daar kon ik dat stiekem wel weer een beetje om lachen.

Geschreven door Nancy.op.reis