Ik werd wakker rond een uurtje of elf. Ik was moe en was lusteloos Eigenlijk had ik helemaal nergens zin in. Wat makkelijk is als je hier bent, omdat ik ook niks hoef te doen. Misschien maakt dat het ook allemaal wel moeilijker. Want als je zoveel tijd hebt en je bent lusteloos ga je nadenken. Denken over de problemen die je thuis hebt achtergelaten maar die je stiekem wel nog altijd met je meedraagt. Ja voor dat soort dingen heb je dan opeens tijd, wat aan de ene kant vervelend is maar je ook kan helpen.
Het heeft mij in ieder geval veel stof tot nadenken gegeven, waardoor ik mij helemaal leeg voelde aan het einde van de dag. Dus ik nam mezelf mee uit eten naar een vegetarisch restaurant waar ik al een tijdje heen wilde. Ik genoot van de wandeling in het donker langs de zee en na het eten liep ik over het strand. Een hele uitdaging om niet over de rotsen te vallen maar de moeite waard. Naar de inktzwarte massa kijken met de witte schuimende koppen is merkwaardig kalmerend.
Het was nog vroeg toen ik thuis kwam, maar ik kroop gelijk mijn bedje in.
Geschreven door Nancy.op.reis