Opnieuw werd ik pas rond het middaguur wakker en ik voelde mij echt veel beter. Ik besloot mijn surf les toch nog uit te stellen. In plaats daarvan had k echt heel erg zin om eindelijk eens naar het strand te gaan. Voor het eerst tijdens mijn reis had ik het gevoel dat ik werkelijk vakantie had. Het voelt een beetje als de vakantie op mijn reis. Ik bedoel het klinkt voor jullie waarschijnlijk als één grote aaneenschakeling van mooie leuke ervaringen, maar het vergt best veel energie van je. Terwijl ik mezelf uitrekte op het zand en uitkeek over de golven voelde ik dat heerlijke gevoel van rust en relaxatie over mij heen komen. Eventjes bijkomen van alles, gewoon zijn. En dat gevoel is eigenlijk het beste wat er is, dat je kan genieten van het ergens zijn. Niet doordat je zulke onwijs gave dingen aan het doen bent maar door gewoon te genieten van de plek waar je bent. Een gevoel dat wordt afgedwongen in de bergen tijdens het hiken, wat waarschijnlijk ook de reden is waarom ik daar zo erg van geniet. Het er zijn, het buiten daar lopen je niks anders doet. Je ent op het moment en geniet daarvan. Datzelfde gevoel overspoelde mij hier op he strand in Huanchaco, ik hoef niks te doen, maar kan alles doen. En het is hier eenvoudig om er soms eventjes voor te kiezen om helemaal niks te doen.
Na een tijdje waagde ik het erop om eens een Snowcone te proberen. Dat is een beker waarin klein gemaakt water ijs wordt gedaan, waardoor het een soort sneeuw vorm aanneemt. Vervolgens kies je smaken die je erin wilt, en die verse sapjes worden erop gegoten. Waardoor je een soort van slush puppie krijgt maar dan veel beter. Oprecht de beste verfrissing die je maar kan bedenken. Ongelooflijk dat het zo lang aan mij voorbij is gegaan.

Die middag kreeg ik ook nog een heel leuk nieuwsje, mijn zus is verloofd. Wel gek om dat hier te horen te krijgen, je hele gezin bij elkaar te zien op Skype en zelf hier in Zuid Amerika te zitten. Het is wel weer heel erg fijn dat Skype bestaat en in ik ook werkelijk op de hoogte gesteld kan worden. Het is aanzienlijk beter dan bijvoorbeeld terug komen in Nederland en dan horen je de bruiloft gemist hebt bijvoorbeeld.
Die avond ging ik samen met Fin, een vrijwilliger van de surfschool, een hamburger eten. Daarna nog een dessert gehaald op de straat en wat goede conversaties gevoerd en toen was de dag alweer voorbij. Dat is hoe het leven in Huanchaco is dagen vullen zichzelf in en vliegen aan je voorbij.

Geschreven door Nancy.op.reis