Ik werd op tijd wakker en maakte alles start klaar voor vertrek. Ik keek uit naar Laguna Bacalar het klonk als een hele fijne rustige plek. Om werkelijk afscheid te nemen van deze kant van mijn reis, de jungle warmte, de schitterende stranden en het blauwe water. Ik at mijn ontbijt, betaalde het hostel en vertrok toen naar het busstation. Natuurlijk kwam mijn bus ruim een half uur te laat en drie uur later stapte ik uit in Bacalar.

Aangezien de airconditioning altijd zo hoog staat in de bus, als in je moet een lange broek aan en een trui, sloeg de hitte mij in het gezicht bij het uitstappen van de bus. Ik pakte mijn tas en nam de eerste de beste taxi. Hij bracht mij naar hostel Green Monkey, wat mij door verschillende mensen werd aangeraden. Hij zette mij af en ik liep het terrein op van het hostel. Meteen werd mijn aandacht getrokken door het enorme blauwe water van het meer. Het had drie kleuren verdeeld in drie lagen, adembenemend! Ik checkte in en vroeg om een tentje voor mij. Dat kon, ik kreeg de laatste die ze hadden. Ik liep naar mijn lieve kleine gele tentje met blauw, die precies twee meter van het meer vandaan stond. Precies groot genoeg voor een matrasje en om mijn backpack ernaast te leggen. Het was nu natuurlijk hartstikke warm, dus ik gooide mijn spullen neer en griste mijn bikini uit mijn tas. Niet veel later plonsde ik in het vreemd intens blauwe water. Het water was warm en toch verfrissend. Wanneer ik onder dook en mijn ogen opende was het water zo helder en de perfecte kleur blauw. Na het zwemmen at ik wat, ik had mijn restjes van gisteren meegenomen. Daarna liep ik naar een winkeltje toe waar fruit en groentes werden verkocht. Mijn oorspronkelijke plan was om naar het busstation te lopen, om mijn ticket terug te kopen, want dat was ik vergeten in mijn haast om weg te komen. Maar al vrij snel besloot ik dat het veel te heet was om rond te lopen. Dus na fruit en groentes te hebben gekocht, maakte ik rechtsomkeer naar het hostel.

Waar ik de rest van de dag wat rondlummelde en relaxte. Het kwam nog ter oren dat er een strandschoonmaak was de volgende dag en ik melde mij aan. Een leuke bijkomstigheid was dat ze ons maandag mee zouden nemen naar een strand en zij het eten zouden voorzien. Klonk helemaal goed, naar mijn mening. Ik maakte mijn eten klaar die avond en at op de dok terwijl ik over het nu gitzwarte water van het meer keek. Waar enkel het schampere licht van die nieuwe maan wat licht gaf. Hierna kroop ik in mij tentje en keek de documentaire Black Fish, zeer indrukwekkend. Een ander inzicht over hoe wreed mensen toch kunnen zijn.

Geschreven door Nancy.op.reis